محققان در بررسی‌های جدید خود راه را برای استفاده از دارودرمانی در ضایعات نخاعی باز کردند. سلول‌های موجود در بافت آسیب دیده نخاعی مولکول‌هایی را آزاد می‌کنند که به سطح نورون‌ها متصل شده و به رشته‌های عصبی جداشده (آسیب دیده) اجازه نمی‌دهد تا از مناطق آسیب دیده عبور کرده و اتصالات جدید به وجود آورد و این فرایند باعث بهبودی حرکتی و احساسی شود. در حقیقت این مولکول‌ها از ورود بافت‌های اعصاب از مناطق آسیب دیده و پیوند با مناطق سالم نخاع جلوگیری می‌کنند. یافتن این محل جدید می‌تواند امیدی برای دارودرمانی ضایعات نخاعی باشد. ‌این مساله برای حدوداً دو دهه‌ ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده بود. آنها می‌دانستند که این مولکول‌ها از تولید دوباره رشته‌های اعصاب جلوگیری می‌کند ولی نحوه و چگونگی آن معلوم نبود اکنون که محل‌های اتصال آنها به نورون‌ها مشخص شده است محققان دنبال روشهایی برای جلوگیری از سد راه کردن پیوند رشته‌های اعصاب توسط این مولکولها هستند. با توجه به نتایج این تحقیق پژوهشگران امیدوارند در آینده بتوانند بیماران آسیب دیده نخاعی را با یک قرص درمان کنند. منبع

پیوست: شاید این مطلب را قبلا خونده باشید یا شاید مثل من براتون جدید باشه، به‌هرحال، فکر کردم این مطلب امید بخش را بنظر دوستان برسانم.

امیرفرهاد زندی و بابا مهرداد زندی

بازدیدها: 379

هفته‌ی پیش عرض کردم که، هنوز یک‌سال نشده باهمسرم زیر یک سقف زندگی میکنیم، امروز باید عرض کنم که، سال پیش در همین هفته‌ی آخر سال بود که من و همسرم از خانواده‌هامون جدا شدیم و به لطف خانوداه‌هامون زندگی مشترک زیر یک سقف را آغاز کردیم. سال جاری یا بقول دری زبان‌ها، سال روان برامون اتفاق‌های جالب و شیرین و خوشایند داشت: اول سالی با کلی تعجب همسایه‌مون را در اولین عید دیدنی متاهلی منزل پدر خانمم دیدم، تازه اون که خوب بود، چون تعجب آورترین کمد‌ دیواری دنیا را در منزل پدر خانمم دیدم. یه پیشنهاد انقلابی در کمال هوشمندی برای هدفمندی یارانه‌ها به ذهن و زبانم آمد. از اخلاق و رفتار متاهلی خودم گفتم. یه افسانه‌ای محلی در مورد رعد و برق شنیدم. من و همسرم بجای پارک و سینما و رستوران رفتیم خونه‌ی بابام. کلی بکن و نکن کردم. برای مهمونی افطاری که دعوت بودیم کلی ویلچر رانی کردم. پدرم نتیجه‌ی۲۰سال معلول داریش را دید. نتیجه‌ی آبرو جمع کردنم تو خدمت سربازی را دیدم. با خانواده همسرم رفتیم مسافرت و سفرنامه (۱) و سفرنامه (۲) را نوشتم. از درگیری و مزاحمت نسیم خانم گفتم. یه جوان را دوچار تحولات کردم. صحنه‌ی سخیف و مستهجنی که در یک سریال بود را فاش کردم. به رابطه‌ی ژنتیکی ایرانی‌ها و آلمان‌ها پی بردم. فهمیدم چگونه روی ویلچر بنشینیم بهتره. راهنمای ازدواج با معلول قطع نخاع شدم. برادر داماد بودن را تجربه کردم. برای کسانی که میخوان ازدواج کنند آگهی ازدواج و همسریابی دادم. برای رفع سرماخوردگیم خود درمانی کردم. برای گرامیداشت روز جهانی معلولین رفتیم برج میلاد. پیشنهاد برگزاری مسابقه‌ معلول خوشبخت کیست؟ را دادم. خبر ساخته شدن میکروکامپیوتری برای گام برداشتن و واکر ویژه بیماران ضایعه نخاعی  را شنیدم. نکاتی پیرامون رفتار با کسی که آسیب نخاعی دیده را خواندم. باز هم خبرهایی از درمان با سلول‌های بنیادی شنیدیم. بهترین خبر از بهترین شیوه‌ی ترمیم نخاع را شنیدیم. فتنه‌ی اقتصادی را افشا کردم. دوباره به عینک نیاز پیدا کردم. فراموش‌کاریم موجب شد فکر کنم  پدر نشده سالمند شدم. پیش درآمد فصلی تازه در زندگیمون را گفتم. کمی به عقب رفتم و پس درآمد فصلی تازه را گفتم. داداشم نازنینم منو وارد بهترین کسب و کار برای معلولان کرد. و دست آخر گفتم که من مردی از جنس……. هستم.
پسینه: یک سال دیگه از سالهای باقی مانده‌ی عمرمون کم شد و به سن‌مون اضافه شد. آرزو میکنم سال آتی برای همه پر از خیر و برکت باشه و ایشالله همه دست کنید تو طلا و جواهر. ایشالله در سال جدید وارد مرحله‌ای جدید خواهم شد.  

بازدیدها: 29