محققان در بررسی‌های جدید خود راه را برای استفاده از دارودرمانی در ضایعات نخاعی باز کردند. سلول‌های موجود در بافت آسیب دیده نخاعی مولکول‌هایی را آزاد می‌کنند که به سطح نورون‌ها متصل شده و به رشته‌های عصبی جداشده (آسیب دیده) اجازه نمی‌دهد تا از مناطق آسیب دیده عبور کرده و اتصالات جدید به وجود آورد و این فرایند باعث بهبودی حرکتی و احساسی شود. در حقیقت این مولکولها از ورود بافت‌های اعصاب از مناطق آسیب دیده و پیوند با مناطق سالم نخاع جلوگیری می‌کنند. یافتن این محل جدید می‌تواند امیدی برای دارودرمانی ضایعات نخاعی باشد. این مساله برای حدوداً دو دهه ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده بود. آنها می‌دانستند که این مولکولها از تولید دوباره رشته‌های اعصاب جلوگیری می‌کند ولی نحوه و چگونگی آن معلوم نبود اکنون که محل‌های اتصال آنها به نورون‌ها مشخص شده است محققان دنبال روشهایی برای جلوگیری از سد راه کردن پیوند رشته‌های اعصاب توسط این مولکولها هستند. با توجه به نتایج این تحقیق پژوهشگران امیدوارند در آینده بتوانند بیماران آسیب دیده نخاعی را با یک قرص درمان کنند. منبع
پیوست: شاید این مطلب را قبلا خونده باشید یا شاید مثل من براتون جدید باشه، به‌هرحال، فکر کردم این مطلب امید بخش را بنظر دوستان برسانم.
سلام آقای زندی
به امید روزی که همه تحقیقات به نتیجه برسن و عملی بشن
سلامت و شاد باشید
================
سلام ممنون از لطف شما
ایشالله
با آرزوی سلامتی برای شما
با داشته‌های مثبت و نداشته‌های منفی باید شاد بود
ماشاالله
وسیله ای رو اختراع کردم . برای معلولین جسمی و حرکتی هستش.می تونن با این وسیله راه برن .برای افرادی مناسبه که پا ندارن یا پاشون رو نمی تونن حرکت بدن.
هنوز ثبتش نکردم.
خیلی به دنبال اینم که اول یه خریدار براش پیدا کنم بعد ثبتش کنم چون می ترسم به محض اینکه ثبت بشه افراد شروع به ساخت نمونه مشابه بکنن و بازار از دستم در بیاد.
اگر شما کسی رو اطرافتون داشته باشید که تمایل به خرید تکنولوژی این سیستم داشته باشن خوشحالم می شم باشون آشنا بشم.
می تونن اول ببیننش از نزدیک و به صورت حضوری بعد تستش کنن روی یک معلول جسمی حرکتی تا مطمئن بشن. اگه خواستید جوابی بدید لطفا برام ایمیل بفرستید
با سلام
امیدوارم که حالتون خوب باشه
تقریبا ۴ سالی میشد که به وبلاگتون سر نزده بودم شاید هم ۳ سال
امروز بر حسب اتفاق که داشتم نظرات قدیمی وبلاگم رو نگاه میکردم یادم افتاد که اونزمان هر هفته به وبلاگتون سر میزدم و مطالبتونو میخوندم .الان که دوباره اومدم باز مثل گذشته مطالب خوبی گذاشتین.و عکس پسر ماهتونو هم دیدم.خدا همیشه حفظش کنه. از خدا سلامتی و خوشبختی روز افزون براتون آرزومندم
مثل همیشه شاد باشید .
سلام اقا مهرداد گل من که دیگه خسته شدم از کیسه ادرار و سند وکاندومشیت وغیره اگر هم هنوز زتده ام از پوست کلفتم است والله به خدا دوستم میگن تو خیلی محکمی ولی چه کنم به امید نان می خورم به امید نفس می کشم به امید که شاید فردا ی پر از آرزو از راه برسد
============
سلام
والله من به زندگی در این شرایط خوگرفتم
ایده آل برای من کم بیمار شدن در همین احوال است
اگر روزی بهبودی حاصل شد که چه عالی
درود بر مرد بزرگ روزگار
اقا یا خانم احمدی منو یاد اوایل نخاعی شدنم میندازی
به همش بخند
تو دیگه خوب فهمیدی دنیا چقد اسون خراب میشه پس تا اونجایی که هنرشو داری ازش استفاده کن وبساز چون هم وقتمون کم هست هم قدرتمون
بخند بهش تا از رو بره
شاد باش
حس بی نظیری از دیدنتون دارم
دوستون دارم و ارزوی بهترین ها براتون
سلام امید وارم هرچه سریعتر راه حلی برای مشکلات شما هم پیدا شود و از طرف من پسر گل تون ببوسید خیلی ناز شده خدا براتون نگه داره
=========
سلام
ممنون از لطف و توجه شما
الهی شکر الهی شکر دستت درد نکنه اقا مهرداد این را برای دوست نخاعی ام خواندم الهی خیر ببینی بهترین وبلاگ نویس الهی خوب بشی فرزندت را ببوس اق مهرداد هرچنداگرخوب بشی واقعا بازهم الگویی این مطلب را برای ایدا نوشته ام برای شما هم می فرستم چون احساسات قلبی من است :سلام ایدا جان .داشتم درمورد شما فکر می کردم با خود گفتم اگر ایدا جهنم هم برود !- کسی که توانسته بر مشکلات وسختی های دنیا اینطور غلبه کند توی جهنم هم از نار, نور می سازد نارهمان بی توکلی وبی صبری وتفویض نکردن امر به خداوند است وغلبه بر سختی ها با نیروی خود بلکه به نیروی عالم افرین .ایداجان برای من زود است که به شما درس بدهم !!!به خودم میخندم که جلوی استادی دارم حرف می زنم وغوره نشده مویزشده ام اما دردعاهایت یادم کن ای صبور.اگرچه به قول اقا مهرداد صبراز جبراست اما انکه درخون دل شنا نکرد شهید هم نشد واین شهادت حی می کند وزنده .برای شاهدان مرگی نیست .
سلام، اولین باره که اینجا میام، تعدادی از پست هاتون رو خوندم و فکر کنم بازهم بیام تا بقیه رو بخونم
جالب و صادقانه مینویسید مثل تلخی بادام وسط یک شکلات شیرین…
من که امیدی ندارم.چشمم اب نمیخوره
سلام،به امیدزندگی بهتربرای همه همدردان