محققان با بررسی سیستم ایمنی مغز و غشای اطراف نخاع، دنبال راه کاری برای درمان بهتر آسیب های نخاعی هستند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که توانایی سیستم ایمنی برای پاسخ به آسیب‌های نخاعی با افزایش سن کاهش می‌یابد و راه‌های بالقوه برای بهبود این پاسخ و کمک به بهبودی بیماران را شناسایی می‌کند. این یافته‌ها بینشی را در مورد نحوه واکنش سیستم ایمنی به آسیب‌های نخاعی و اینکه چرا این پاسخ با گذشت سال‌ها کم‌رنگ می‌شود، ارائه می‌دهد. همچنین نقش مهمی را برای غشاهای اطراف نخاع در ایجاد پاسخ ایمنی به آسیب نشان می‌دهد. با این اطلاعات، پزشکان ممکن است روزی بتوانند پاسخ ایمنی بدن را برای بهبود نتایج بیماران، به ویژه در میان افراد مسن، تقویت کنند. یافته‌های محققان نشان داد که افزایش سن، در نحوه شروع و رفع پاسخ ایمنی در مقایسه با افراد جوان، اختلال وجود دارد. امید است که نتایج این تحقیقات بتواند به شناسایی نقاط مداخله و اهداف قابل مصرف دارو کمک کند که می‌تواند بهبودی را بهبود بخشد و عواقب طولانی مدت آسیب مانند درد را برطرف کند.

درک بهتر نحوه واکنش بدن به آسیب‌های نخاعی برای ایجاد روش‌های درمانی بهتر مهم است. این یافته‌ها جدیدترین یافته‌های محققان است که به کشف خیره‌کننده‌ای مبنی بر اینکه مغز توسط عروقی که گمان می‌رود وجود ندارند به سیستم ایمنی متصل است، دست یافتند. پیش از آن، اعتقاد بر این بود که مغز اساساً از سیستم ایمنی جدا شده است. کشف رگ‌های غشای مغز یا مننژها، کتاب‌های درسی را بازنویسی کرد و مرز جدیدی را در تحقیقات عصب‌شناسی باز کرد. امروزه، نورو ایمونولوژی یا مطالعه رابطه سیستم عصبی با سیستم ایمنی، یکی از داغ‌ترین زمینه‌های تحقیقات علوم اعصاب است و می‌خواهد درک مغز و توانایی درمان طیف گسترده ای از بیماری های عصبی را تغییر دهد. محققان مشخص کردند که مننژهای اطراف نخاع، نقش اساسی در پاسخ ایمنی به آسیب نخاع دارند. آنها کشف کردند که لکه‌های لنفاوی مننژی که قبلا ناشناخته بود در بالای محل آسیب نخاعی ایجاد می‌شود. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه این ساختارها دقیقاً چه کاری انجام می‌دهند مورد نیاز است، اما شکل‌گیری آنها حاکی از نقش مهم مننژهای نخاعی در پاسخ ایمنی به آسیب است. محققان همچنین چگونگی واکنش سلول‌های ایمنی به آسیب‌های نخاعی را تعیین کردند. آنها دریافتند که این پاسخ در موش‌های آزمایشگاهی جوان بسیار قوی‌تر از موش‌های مسن‌تر است و این نشان می‌دهد که دانشمندان ممکن است بتوانند سلول‌های ایمنی خاصی را برای بهبود بهبودی پس از آسیب‌های نخاعی هدف قرار دهند. این یافته‌ها روی هم، مننژهای نخاعی و تعامل آن‌ها با سایر اجزای سیستم عصبی مرکزی را به‌عنوان حوزه‌های جدیدی برای محققان شناسایی می‌کنند. این یک یافته هیجان انگیز است و ممکن است در واقع به رویکردهای درمانی جدیدی برای بیماران آسیب نخاعی منجر شود. منبع

پاپوش: بانو حمیرا تو یه ترانه میخونه: امان از درد دوری امان از درد دوری ؛ من هم باید بگم امان از درد پیری امان از درد پیری . سوالم از خدا این است: چرا سه پنجم عمرم را با ضایعه نخاعی گردنی ‌گذراندم.

فشار خون پایین به طور خطرناکی به عنوان یک پیامد نامرئی فلج در نظر گرفته می‌شود و به مصیبت‌های ۹ نفر از ۱۰ نفر مبتلا به آسیب نخاعی می‌افزاید. اکنون ایمپلنت جدیدی ساخته شده است که این مشکل را با ارائه تحریک الکتریکی به گروهی از نورون‌های نخاعی درمان می‌کند. به گفته محققان، این دستگاه که باروفلکس عصبی پروتز نام دارد، قسمت تحتانی ستون فقرات را که حاوی بیشترین نورون‌های دخیل در کنترل فشار خون است، تحریک می ‌کند.

آسیب نخاعی اغلب در توانایی مغز برای تعدیل فشار خون در هنگام تغییر وضعیت بدن، مانند حرکت از حالت نشسته به حالت ایستاده، اختلال ایجاد می‌کند. این توانایی که رفلکس بارورسپتور نامیده می‌شود، شامل مجموعه‌ای از واکنش‌های سریع در بدن برای نگه داشتن فشار خون در محدوده طبیعی زمانی است که فردی به طور ناگهانی موقعیت خود را تغییر می‌دهد. مغز احساس می‌کند که دیواره رگ ها به دلیل افزایش ناگهانی فشار خون کشیده می‌شوند. در پاسخ، مغز می‌تواند به بدن دستور جبران دهد، هرچند یک سری واکنش‌ها در چند ضربان قلب اتفاق می‌افتد. اگر رفلکس گیرنده بارورسپتورش از کار بیفتد و فشار خونش در نتیجه تلاش برای حرکت به سطوح بسیار پایین کاهش یابد، ممکن است فرد دچار آسیب نخاعی دچار سرگیجه، حالت تهوع یا مستعد غش شود. رهبر این پروژه گفت: تقریباً همه این بیماران برای افت فشار خون ارتواستاتیک با استفاده از اقدامات محافظه‌کارانه مانند باندر شکمی، شاید جوراب‌های فشاری روی پاهایشان، یا توصیه به رژیم غذایی پر نمک و مواردی از این دست، تحت درمان هستند. او افزود: اما اگر از آنها بپرسید که آیا با وجود اینکه تحت درمان محافظه‌کارانه قرار گرفته‌اند، هنوز علائم آن را تجربه می‌کنند، تقریباً همه آنها هنوز هم این علائم را دارند.

محققان درمان را با استفاده از دستگاه‌های تحریک الکتریکی مشابه برای بازگرداندن حرکت و حس در برخی افراد توسعه دادند. آنها ابتدا قسمت سمت راست ستون فقرات را برای تحریک با بررسی بخش به بخش نخاع جوندگان تعیین کرد. او دریافت که سه بخش آخر ستون فقرات با این نورون‌ها غنی شده‌اند و یک نقطه داغ ایجاد می‌کنند که می‌تواند برای کنترل فشار خون تحریک شود. محققان این دستگاه را روی یک زن آزمایش کردند که در نتیجه بیماری شدید حرکتی و سیستم عصبی خودمختار، فشار خون آنقدر پایین بود که قادر به ایستادن بیش از چند دقیقه در یک زمان نبود. این زن بلافاصله پس از دریافت ایمپلنت می‌توانست چند صد یارد راه برود و دیگر غش نکرده است. تحریک الکتریکی اپیدورال، کنترل فشار خون را در بیمارانی که از آسیب نخاعی رنج می‌برند، بازیابی می‌کند . استفاده از این فناوری برای تثبیت فشار خون در محدوده طبیعی، خطر غش و سایر عوارض را در بیماران کاهش می‌دهد و ایمنی و کیفیت زندگی آنها را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. منبع

پاپوش: من از روز اولی که ضایعه نخاعی شدم گرفتار این عارضه عذاب آور افت فشار خون و نرسیدن خون به سر شدم و تاحالا چندین بار هم بی‌هوش شدم که به موقع به دادم رسیدند.

در حال حاضر، بازسازی نورون‌های آسیب دیده در نخاع یک چالش واقعی است. در حالی که اعصاب محیطی، مانند اعصاب انگشتان و پاهای شما، می‌توانند نسبتاً به راحتی خود را بهبود بخشند، اکثر نورون‌های سیستم عصبی مرکزی، در مغز و نخاع، این سطح از پتانسیل بازسازی را ندارند. تنها چند نوع نورون در ستون فقرات توانایی محدودی برای بهبودی دارند. و علاوه بر آن، نورون‌ها ممکن است نیاز داشته باشند تا چندین میلی‌متر رشد کنند و ممکن است بافت زخمی در راه باشد. بنابراین، ما باید یک داربست مصنوعی برای کمک به نورون‌ها و پر کردن شکاف فراهم کنیم. هنگامی که نورون‌ها خود را ترمیم می‌کنند، این فرآیند به صورت مجزا اتفاق نمی‌افتد. در عوض، نورون‌ها به یک ماتریکس خارج سلولی متکی هستند یک ساختار فیبری که پشتیبانی و نشانه‌های شیمیایی را برای رشد صحیح نورون‌ها فراهم می‌کند. اما تا کنون، محدودیت‌های تکنولوژیکی مانع از تولید داربست‌هایی شده است که می‌توانند بافت ماتریکس خارج سلولی را در مقیاسی بزرگ برای آسیب نخاعی تقلید کنند.

در یک مطالعه، دانشمندان به یک تکنیک ساخت پیشرفته به نام لیتوگرافی ۲ فوتونی روی آوردند که به آنها کنترل دقیق‌تری بر ساختار کامل در مقایسه با روش‌های چاپ استاندارد می‌داد. این کار کمی شبیه پرینت سه بعدی است، اما برعکس. به جای ساختن با قرار دادن مواد در جایی که مورد نیاز است، ساختار با حذف مواد ایجاد می‌شود.

محققان از نرم‌افزار رایانه‌ای برای طراحی داربست‌هایی با شیارها و فرورفتگی‌هایی استفاده کردند که باعث رشد جهت‌گیری نورون‌ها می‌شد. نورون‌ها معمولاً به صورت شعاعی رشد می‌کنند و از یک نقطه مرکزی به بیرون گسترش می‌یابند، اما در آسیب‌هایی که یک اتصال را قطع می‌کنند، رشد در یک خط مستقیم برای پل زدن دو طرف کارآمدتر است. سپس با استفاده از پلیمر داربست‌های مختلفی ساختند. این ماده در پاسخ به نور لیزر سخت می‌شود که طبق طرح شماتیک در موقعیت‌های خاصی شلیک می‌شود. سپس پلیمر اضافی و سخت نشده در انتها شسته شد تا ساختار نهایی نمایان شود. هنگامی که محققان خواص مواد داربست ها را مطالعه کردند، دریافتند که پلیمر سخت شده از نظر حرارتی و مکانیکی پایدار است. محققان همچنین با رشد نورون‌های موش کشت‌شده از گانگلیون‌های ریشه پشتی خوشه‌ای از نورون‌ها که نزدیک نخاع قرار دارند و حس را به مغز منتقل می‌کنند، سازگاری زیستی این ساختار را آزمایش کردند.

 این تیم همچنین ساختار را با نورون‌های حرکتی موش که در نخاع یافت می‌شوند و مسئول انقباض عضلانی و در نتیجه حرکت هستند، آزمایش کردند. هر دو نوع عصبی قادر به اتصال و رشد بر روی داربست بودند. محققان یکی از داربست‌ها را به گونه‌ای طراحی کردند که متخلخل‌تر باشد تا نورون‌ها را به رشد در ساختار و همچنین بالای آن تشویق کند. ما دریافتیم که نورون‌ها می‌توانند به تمام لایه‌های داربست نفوذ کنند، که دیدن آن بسیار هیجان‌انگیز بود. هدف بعدی استفاده از این طرح به عنوان الگویی برای توسعه داربست‌های آینده است که می‌تواند برای آزمایش در موش استفاده شود.

این تیم همچنین در حال برنامه ریزی برای آزمایش با مواد مختلف و طرح‌های داربست است که می‌تواند برای سایر انواع آسیب‌ها بهتر عمل کند.

با این حال، محققان اذعان کردند، این فناوری در حال حاضر برای اکثر آزمایشگاه‌های تحقیقاتی بسیار گران است و چاپ داربست‌هایی با اندازه کافی ممکن است روزها طول بکشد. این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی خود است، اما امیدواریم که با گذشت زمان از نظر هزینه و کارایی بهبود یابد. منبع

محققین دانشگاه هوکائیدوی ژاپن با همکاری تیمی از محققین بین‌المللی، سلول‌های بنیادی جنینی تخصص یافته را به طناب نخاعی آسیب دیده رت‌ها پیوند کردند. این سلول‌های بنیادی، سلول‌های پیش ساز عصبی نام دارند که از جنین‌های رت گرفته می‌شوند و برای ایجاد بافت نخاعی هدایت می‌شوند. در مطالعه صورت گرفته ایمپلنت یا گرافت این سلول‌های بنیادی، بازسازی شدید فیبرهای عصبی آسیب دیده را افزایش داد و توانایی رت‌ها در حرکت دادن اندام حرکتی جلویی شان را افزایش داده. زمانی که این تیم تحقیقاتی، سلول‌های بنیادی عصبی انسانی را نیز به این رت‌های آسیب دیده گرافت کردند، نتایج مشابهی بدست آوردند که نشان دهنده پتانسیل بالقوه این سلول‌ها برای گونه‌های متفاوت است. مسیر قشری نخاعی، دسته‌ای از فیبرهای عصبی است که از مغز شروع شده و بعد از گذشتن از ساقه مغز به طناب نخاعی وارد می‌شود. این ساختار برای عملکردهای حرکتی انسان بسیار مهم است. آسیب به این مسیر می‌تواند منجر به فلجی شود. هر چند مطالعات بیشتری برای رسیدن به اطمینان در مورد موفقیت استفاده از سلول‌های بنیادی در بازسازی فیبرهای عصبی نیاز است، اما این مطالعه به نوبه خود شواهد واضحی از نقش سلول‌های بنیادی در بازسازی بافت نخاعی را نشان میدهد. منبع

سرپوش: سال گذشته بعد سونوگرافی فهمیدم که سنگ کلیه و مثانه دارم، هردفعه که سوندم را عوض میکردم یه سنگ بزرک با سوند از مثانه‌ام  خارج میشد، بعضی وقت‌ها اونقدر سنگ بزرگ میشد که کلا مجرام را شخم میزد و موجب خونریزی میشد. بالاخره فهمیدم منشع سنگ‌ها از فلافل‌هایی بود که هر هفته می‌خریدم و می‌خوردیم. پس ابدا فلافل نخورید.

پیری بازسازی طناب نخاعی را بعد از آسیب کاهش می دهد

پژوهشی جدید موجب روشن شدن برهمکنش‌های پیچیده عملکردی سلولهای بنیادی و انتشار مولکولی در بافت عصبی شده است و این امر ممکن است بسیاری از وقایع مربوط به تمایز سلولهای بنیادی و تشکیل بخش قشری مغز را توجیه کند. در حالی که محققین در مطالعات اخیر موفق شده‌اند که روش‌های جدیدی را برای بازسازی سه بعدی بافت‌های عصبی و مسیرهای عصبی در مغز و نخاع ارائه دهند، دکتر ریچارد مک مورتی رویکرد ریاضیاتی جدیدی را برای درک غلظت مواد غذایی درون سازه‌های بافتی سه بعدی و چگونگی اثر گذاری آنها روی رشد بافت ارائه داده است. سلولهای بنیادی دارای رفتارهای منحصربفردی هستند و به غلظت‌های خاصی از فاکتورهای مولکولی پاسخ می‌دهند که این بدین معنی است که درک دینامیک پیچیده سیگنالینگ مواد غذایی، انتشار و متابولیسم در بافت‌های سه بعدی بسیار مهم است. بسیاری از بافت‌های سه بعدی به امید شبیه سازی مینی اندام‌ها از سلولهای بنیادی خود فرد بیمار بازسازی شده‌اند که از جمله آنها مینی مغزها یا ارگانوئیدهای مغزی هستند که میتوانند برای مطالعه بیماریهای عصبی استفاده شوند و یا این که روزی به بافت آسیب دیده بیمار پیوند شوند. بنابراین  توانایی هدایت و راهنمایی تکوین و عملکرد سلولهای بنیادی به سمت اثرات دلخواه در ارگانوئیدها یکی از جنبه‌های مهم این مطالعه است. دکتر مک مورتی در این پژوهش جدید درصدد برآمد که از یک مدل سازی ریاضی استفاده کرده است تا به غلظت دقیق مواد غذایی مورد نیاز برای ایجاد بافت عصبی سه بعدی از سلولهای بنیادی عصبی استفاده کند. با استفاده از این مدل سازی می توان فرایند بهبود مواد غذایی را در ارگانوئید مغزی سه بعدی بهبود بخشید. طی تکوین انسان، سلول های بنیادی از مرکز مغز در حال تکوین به سمت لایه‌های خارجی تر مهاجرت می‌کنند. این مدل ریاضی میتواند محدودیت‌های رشد ناشی از انتشار و متابولیسم را توضیح میدهد و هم چنین جنبه‌های فیزیکی تاثیرگذار رو مهاجرت این سلولهای بنیادی عصبی را نشان میدهد. با استفاده از این مدل سازی ریاضیاتی و فیزیکی شما میتوانید با استفاده از یک معادله متابولیسمی، رفتاری که سلولهای بنیادی در ساخت یک سازه بافتی سه بعدی یا ارگانوئید در پیش خواهند گرفت را پیش بینی کنید. منبع

پیوست: یه مسئله جدی برام پیش آمده که با رویکرد مثبت، دارم حلش میکنم. داستان اینه که پشتم، روی استخوان دنبالچه زخمی پدیدار شد که با روزی ۸ ساعت به پهلو خوابیدن داره خوب میشه شکر خدا. البته مرتب به خودم میگم که اون داره خوب میشه و بیشتر شبها قبل خواب میگم: امشب که من میخوابم فکر و ذهنم بیدارن و تا صبح همه یاخته‌های بدنم را هماهنگ میکنن برای بهبود زخم پشتم. جالبه بدانید این شیوه تاثیر زیادی داره.

محققان پژوهشگاه رویان به روشی ساده و کم هزینه برای تولید سلول‌های ستیغ عصبی در محیط آزمایشگاهی دست یافتند که با در اختیار داشتن آنها امکان بررسی ویژگی‌های منحصر به فردشان و بهره‌گیری از این سلول‌ها در درمان بیماری‌های مختلف فراهم می‌شود.

تکوین انسان پیچیده، شگفت‌انگیز و تا حدود زیادی ناشناخته است. یکی از شگفت‌انگیز‌ترین مراحل تکوین، شکل‌گیری سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) است. در مراحل ابتدایی جنینی، لایه‌ای از سلول‌ها به سمت سرنوشت عصبی متعهد می‌شوند، سپس این صفحه سلولی بر روی خود چین خورده به شکل لوله در می‌آید، بخش جلویی این لوله حجیم شده مغز را ایجاد می‌کند و بخش‌های عقبی نخاع را خواهند ساخت. در حین ایجاد لوله عصبی، زمانی که دو لبه صفحه سلولی به هم می‌رسند تا بسته شده به شکل لوله دربیایند، گروهی از سلول‌ها از نقاط در حال اتصال مهاجرت کرده، از صفحه عصبی خارج می‌شوند. از آنجا که این سلول‌ها دقیقاً از لبه صفحه سلولی در حال تبدیل به لوله مهاجرت می‌کنند به آنها «سلول‌های ستیغ عصبی» می‌گویند. گرچه این سلول‌ها پیشتر متعهد به سرنوشت عصبی شده بودند، اما پس از مهاجرت به نقاط مختلف بدن جنین، بافت‌های متعدد و متنوعی از رنگدانه‌های پوست تا گره‌های عصبی نخاعی، را ایجاد می‌کنند. این سلول‌ها دارای پتانسیل تمایزی شگفت‌انگیزی هستند و دسترسی به آنها می‌تواند به درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها بخصوص اختلالات سیستم عصبی محیطی کمک کند اما برداشت آنها از جنین انسان غیر اخلاقی است و باید راهی برای تمایز سلول‌های پرتوان انسانی به این سلول‌ها در شرایط آزمایشگاهی پیدا کرد. به منظور دستیابی به سلول‌های ستیغ عصبی در شرایط آزمایشگاهی، در پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی اقدام به انجام آزمایشی کردند که طی آن سلول‌های بنیادی انسان بر روی بستری از سلول‌ها کشت داده می‌شدند که از بستر پیرامون پالپ دندان شیری به دست آمده بود. از آنجایی که بخشی از سلول‌های حاضر در دندان حاصل تمایز سلول‌های ستیغ عصبی هستند بهره‌گیری از پیام رسانی متقابل این سلول‌ها و سلول‌های بنیادی انسان می‌توانست تمایز سلول‌های بنیادی به سلول‌های ستیغ عصبی را تسهیل کند. نتایج این تحقیق که در مجله «یاخته» به چاپ رسیده، نشان می‌دهد، پس از گذشت یک هفته از کشت سلول‌های بنیادی انسان بر روی سلول‌های حاصل از بستر دندان شیری، شکل ظاهری سلول‌های بنیادی تغییر کرده و به سلول‌های عصبی اولیه نزدیک می‌شود. بررسی پروتئین‌های موجود در این سلول‌ها نشان می‌داد حدود ۷۰ درصد آنها نشانگرهای سلول ستیغ عصبی را بیان می‌کنند. بررسی بیشتر، ماهیت ستیغ عصبی این سلول‌ها را تأیید می‌کرد. با توجه به در دسترس بودن دندان‌های شیری، با این روش، به شکلی ساده و کم هزینه می‌توان در شرایط آزمایشگاهی سلول‌های ستیغ عصبی را به دست آورد. حال با در اختیار داشتن این سلول‌ها امکان بررسی ویژگی‌های منحصر به فرد آنها و بهره‌گیری در درمان بیماری‌های مرتبط فراهم شده است. منبع

به شانس اعتقاد داری، تو زندگی همه آدم‌ها مقداری شانس تاثیر گذاره. مثلا اینکه در چه سالی و در چه کشوری و در چه خانواده‌ای متولد بشی کاملا شانسیه. خوش‌شانس بودن در دنیا برمیگرده به داشتن علم و دانش زیاد پیرامون زمینه‌ای که توش فعالیت میشه. دانش به خوش‌شانش‌ها قدرت تحلیل و پیشبینی آینده را میده برای همین اونها همیشه نگاهشون به افق‌های بلنده. به بعضی‌ها که خیلی خوش‌شانس هستند میگن طرف سوار خرمراده. اما بدشانس‌ها فقط جلوی پای خودشون را می‌بینند و میگن الانو عشقه. این افراد خودشونو برای کسب دانش و دانایی به زحمت نمی‌اندازند. آدم بی‌دانش مثل راننده چشم بسته در اتوبان اونم خلاف جهته. این فرد دست به هرکاری که بزنه بلاخره نتیجه‌اش خرابکاری میشه. آدم بدشانس همیشه سوار خرشیطونه و مدام خطر تهدیدش میکنه. عمده دلیل نخاعی شدن اکثر قریب به اتفاق ما نخاعی‌ها هم یجور بدشانسی بوده. در نخاعی شدن ما یک‌نفر حتما سوار خرشیطون بوده، حالا اون یک‌نفر ممکنه اول شخص مفرد باشه یا سوم شخص. حالا که بدشانسی و خرشیطون ما را زدن زمین ما باید درس بزرگی از بدشانسی و خوش‌شانسی بگیریم. از قدیم گفتن: آدم عاقل از یه سوراخ دوبار گزیده نمیشه. تکلیف ما نخاعی‌ها اینه که دیگه سوار خرشیطون نشیم. وقتی اسطوره‌ی مغز و اعصاب دنیا دکتر سمیعی به درمان نخاع تا ۳۰ سال آینده نمی‌اندیشه، پس معنیش اینه که اگر ما به درمان و بهبود و روی پا راه رفتن امیدواریم باید طوری زندگی کنیم که ۳۰سال دیگه اگر بودیم سالم باشیم تا اون موقع شانس درمان را از خودمون نگیریم. ما باید افق دیدمون را برای سلامت بودن بلند کنیم. ما باید کنترل شده و دست به عصا زندگی کنیم. بعضی رفتارها و اعمال که بسیار هم لذت بخش هستند اگر کنترل شده نباشند برای ما بسیار پر خطر میشن و ما را به تباهی میکشن، نتیجه‌اش درد و رنج و قوز بالا قوزه برای ما و خانواده‌هامون. پس بهتره به این نکات خیلی توجه کنید: ۱- هر روز حداقل باید هشت لیوان آب یا چای کم رنگ نوشید. ۲- اگر از سوند نلاتون یا کاندوم شیت برای دفع ادرار استفاده می‌شه حتما باید میزان آب خورده شده و ادرار دفع شده را دقیق دانست. ۳- همه‌ی امور زندگی باید با زمان تخلیه اردار تنظیم بشه. ۴- زیاد نشستن و تحت فشار نشستن مثلا در اتومبیل موجب پس زدن ادرار از مثانه پر به کلیه و آسیب رسیدن به سیستم ادراری میشه. بزرگترین و شایع‌ترین خطر که بسختی جبران پذیره برای تمام نخاعی‌ها آسیب رسیدن به مثانه و کلیه‌هاست. ۵- باید کنترل شده غذا خورد. ۶- ما دیر به دیر اجابت مزاج داریم و این دلیل بزرگیه برای سرطان روده، پس برای پیشگیری از سرطان روده باید از خوردن زیاد گوشت و کباب و کلا از خوردن سوسیس و کالباس پرهیز بشه. ۷- غذاهای حاوی چربی زیاد مثل تخم‌مرغ و مغز را باید خیلی خیلی کم خورد، وگرنه موجب سنگ‌صفرا و کبد چرب میشه. ۸- باید میوه و سبزی زیاد خورد. ۹- طوری ورزش کنید که به مثانه‌ی شما ظلم نشه. ۱۰- از آزمایش ادرار و خون و سونوگرافی کلیه نباید غافل شد، چرا که ما بسیار مستعد ابتلا به سنگ کلیه و مثانه هستیم، پس باید از عواملی که در تشکیل سنگهای ادراری موثرند دوری بشه: ۱- عفونت ادراری رکود جریان ادرار. ۲- مصرف بی‌رویه ویتامین‌های مختلف مثل ویتامین C. 3- رژیم نامناسب مصرف زیاد لبنیات و غذاهای سرشار از کلسیم . ۴- سابقه خانوادگی در سنگ‌های ادراری. ۵- بیماری‌های التهابی روده. ۶- بی حرکتی طولانی. ۷-دریافت مایعات به مقدار کم.

پیآمد: کبد چرب و سنگ‌صفرا داشتم، گرفتار سنگ‌کلیه و مثانه هم شدم. اینو دیروز که رفتم سنوگرافی فهمیدم. الفاتحه

محققین روش اکتشافی جدیدی را برای شناسایی داروهایی که می‌توانند سلول‌های بنیادی مغز انسان و موش را در آزمایشگاه فعال کنند، استفاده کرده‌اند. دو داروی بالقوه که یکی برای درمان پای ورزشکاران و دیگر برای اگزما استفاده می‌شود،  زمانی که به طور سیستمیک به مدلهای جانوری مولتیپل اسکلروزیس تزریق شدند، قادر به تحریک ترمیم سلول‌های مغزی آسیب دیده و بازتوانی جانور فلج بودند. محققین می‌دانند که سلول‌های بنیادی در سیستم عصبی وجود دارند که قادر به ترمیم آسیب ایجاد شده به دلیل مولتیپل اسکلروزیس هستند ولی تاکنون راهی برای نشان دادن عملکرد آنها وجود نداشته است. روشی که این محققین ایجاد کرده‌اند برای یافتن داروهایی بود که بتواند سلول‌های بنیادی خود فرد و جایگزین کردن سلول‌های از دست رفته طی مولتیپل اسکلروزیس به وسیله آنها را کاتالیز کند. این محققین میلین جدیدی را درون سیستم عصبی ایجاد کرده اند. برای جایگزینی سلول‌های اسیب دیده اغلب مطالعات به دنبال پیوند مستقیم بافت‌های مشتق شده از سلول‌های بنیادی برای طب ترمیمی بوده‌اند و این روش جدید می‌تواند مزیت‌های زیادی در مقایسه با آنها داشته باشد. در واقع این مطالعه به دنبال این است که آیا می‌توان از روشی سریع تر و غیرتهاجمی تر  و با استفاده از داروها برای فعال کردن سلول‌های بنیادی طبیعی و بومی سیستم عصبی و هدایت آنها برای ایجاد میلین جدید استفاده کرد یا خیر. هدف نهایی در این مطالعه تشدید توانایی خودترمیمی بدن است. این محققین تکنیک منحصربفردی را برای ایجاد مقادیر انبوه از نوع خاصی از سلول‌های بنیادی به نام سلول‌های پیش ساز اولیگودندروسیت ایجاد کرده‌اند. این سلول‌های پیش ساز اولیگودندروسیت به طور نرمال در سراسر نخاع و مغز وجود دارند و بنابراین برای مطالعه در دسترس هستند. بنابراین با تولید مقادیر انبوه این سلول‌ها، محققین قادر خواهند بود که فرمول‌های دارویی مختلف را برای القای میلین سازی این داروها تست کنند. با استفاده از تصویربرداری میکروسکوپی بسیار پیشرفته، محققین اثرات ۷۲۷ داروی از پیش شناخته شده را روی این سلول‌های پیش ساز اولیگودندروسیت بررسی کردند. محققین دریافتند که میکونازول و کلوبتازول در بین سایر دارو بهترین اثر را دارند. میکونازول برای درمان پای ورزشکاران و کلوبتازول برای اختلالات پوستی مانند درماتیت استفاده می‌شود. مطالعات نشان داد که این دو دارو موجب تحریک سلول‌های پیش ساز اولیگودندروسیتی طبیعی سیستم عصبی، برای تولید میلین جدید می‌شود. در حالی که اثرات این داروها در مطالعات موشی کاملا به اثبات رسیده است اما در مورد اثر این داروها روی انسان نیاز به مطالعات بالینی واقعی و دقیق است.منبع

پیوست: شاید یه روزی یا شبی خبر درمان قطعی، آسیب نخاعی منتشر بشه، و مشخص بشه که فرد نخاعی بعد چند ماه کار درمانی مثل روز قبل نخاعی شدنش سلامت میشه و میتونه دوبار به جامعه برگرده، سوال اینجاست که آیا ما برای اون روز آماده هستیم؟؟

ستون فقرات دارای یک مینی مغز است که مهارت‌های حرکتی و حفظ تعادل را به عهده دارد. این مغز کوچک که مجموعه‌ای از سلول‌های عصبی است، اطلاعات حسی را به گونه‌ای پردازش می‌کند که اجرای اعمال پیچیده، مانند راه رفتن از روی طناب و حفظ تعادل هنگام اسکیت روی یخ را ممکن می‌سازد. محققان تا قبل از این مطالعه با مکانیسم کدگذاری سیگنال‌های عصبی و پردازش این اطلاعات در ستون فقرات کاملا نا آشنا بودند و یافتن چنین شبکه عصبی پیچیده‌ای که محققان آن را مینی مغز می‌نامند، به منزله بازگشایی جعبه سیاه سیستم اعصاب محسوب می‌شود. یکی از پیچیده‌ترین فرآیندهای سیستم اعصاب و مغز، زمانی است که به طور ناخودآگاه، پاها به محض دیدن یک سطح لغزنده، محتاط می‌شوند و حرکت آنان کند می‌شود. محققان تا امروز معتقد بودند که سیگنال‌هایی که از طریق نور منعکس شده از یک سطع لغزنده وارد چشم می‌شوند، توسط مدارهای عصبی نخاع پردازش می‌شوند و فعالیت‌های حرکتی را کند می‌کنند، ولی تا کشف مینی مغز در نخاع، این عملکرد کاملا مبهم بود. این دستاورد اطلاعات ارزشمندی را در زمینه تشخیص و درمان اختلالات حرکتی و تعادلی در اختیار محققان قرار می‌دهد. یکی از مهمترین کاربردهای این مطالعه، درمان عدم تعادل در بیماران مبتلا به پارکینسون و سکته مغزی است.

پسآمد: دوستی تماس گرفت و گفت: من معلول هستم و در منزل از ویلچر استفاده میکنم، توالت رفتنم و انتقالم از روی ویلچر به روی توالت فرنگی برای خودم و خانواده‌ام موجب زحمت و سختی زیادیه، چه کنم که این مشکل کم بشه؟ خدمتش عرض کردم: از ویلچر توالت و حمام استفاده کن. دوست گرامی گفت:آخه اونها روی توالت فرنگی نمیرن!؟ عرض کردم: خوب روی توالت معمولی ازش استفاده کن. گفت: آخه اونطوری کثیف‌کاریش زیاد میشه!؟ گفتم: خوب بشه، شلنگ آب را برای همین وقت‌ها ساختن دیگه. به او گفتم: من هروقت توالت میروم حمام هم میکنم، اینطوری در زمستان سردم نمیشه و در تابستان نشاطم زیاد میشه، کثیف‌کاری هم نمیشه.