بررسی محققان نشان داد که سیستم عصبی گورخر ماهی می‌تواند آسیب‌های دائمی نخاع را به شکل حیرت انگیزی ترمیم کند.

مشکلات نخاعی می‌توانند از نظر شدت و نوع آسیب متفاوت باشند و ممکن است تأثیرات مختلفی بر روی فرد داشته باشند. گورخرماهی اعضای گروه نادری از مهره داران هستند که قادر به درمان کامل نخاع قطع شده هستند. درک روشنی از چگونگی انجام این بازسازی می‌تواند سرنخ‌هایی به سمت استراتژی‌هایی برای بهبود آسیب‌های نخاعی در افراد ارائه دهد.

یک مطالعه جدید اطلسی دقیق از تمام سلول‌های درگیر  و نحوه کار آن‌ها با هم در بازسازی نخاع گورخرماهی ترسیم می‌کند. در یک یافته غیرمنتظره، محققان نشان دادند که بقا و سازگاری نورون‌های قطع شده برای بازسازی کامل نخاع ضروری است. به طور شگفت‌انگیزی، این مطالعه نشان داد که سلول‌های بنیادی قادر به تشکیل نورون‌های جدید و معمولاً به عنوان مرکزی برای بازسازی تصور می‌شوند نقش مکمل دارند اما این فرآیند را هدایت نمی‌کنند.
برخلاف آسیب‌های نخاعی انسان و سایر پستانداران، که در آن نورون‌های آسیب‌دیده همیشه می‌میرند، نورون‌های آسیب‌دیده گورخرماهی به‌طور چشمگیری عملکرد سلولی خود را در پاسخ به آسیب تغییر می‌دهند، ابتدا برای زنده ماندن و سپس برای ایفای نقش‌های جدید و محوری در سازماندهی رویدادهای دقیق. دانشمندان می‌دانستند که نورون‌های گورخرماهی از آسیب نخاعی جان سالم به در می‌برند و این مطالعه جدید نحوه انجام آن را نشان می‌دهد. با بررسی نقش‌های متغیر انواع سلول‌های دخیل در بازسازی، محققان دریافتند که انعطاف‌پذیری نورون‌های آسیب‌دیده و توانایی آن‌ها در بازبرنامه‌ریزی فوری پس از آسیب، زنجیره‌ای از رویدادها را که برای بازسازی نخاع ضروری هستند، هدایت می‌کند. اگر این نورون‌های نجات‌یافته از آسیب غیر فعال شوند، گورخرماهی توانایی شنای عادی خود را حتی با حضور سلول‌های بنیادی بازساختی به دست نمی‌آورد.
اگر چه انسان‌ها به طور طبیعی توانایی بازسازی نخاع را ندارند، اما مطالعات روی گورخرماهی می‌توانند راه‌حل‌هایی برای درمان مشکلات نخاعی انسان پیشنهاد دهند. یکی از رویکردها می‌تواند شامل انتقال ژن‌های کلیدی مربوط به بازسازی از گورخرماهی به مدل‌های پستانداران باشد. آینده‌نگری این است که شاید با درک دقیق‌تر از مکانیسم‌های سلولی و مولکولی در گورخرماهی، بتوان درمان‌های ژنتیکی یا دارویی جدیدی برای بازسازی نخاع در انسان توسعه داد.
چالش‌ها و محدودیت‌ها
با وجود تمام پیشرفت‌ها، همه چیز به آسانی قابل انتقال به مدل‌های انسانی نیست. تفاوت‌های زیستی و تکاملی بین انسان و گورخرماهی ممکن است مشکلات جدی ایجاد کند. همچنین، نیاز به تحقیقات بیشتر برای بررسی ایمونولوژیک و جنبه‌های ایمنی استفاده از چنین رویکردهایی وجود دارد. در حالی که این مطالعه بر روی سلول‌های عصبی متمرکز است، بازسازی نخاع بسیار پیچیده است و کار آینده برای تیم او در یک اطلس سلولی جدید برای درک نقش سایر انواع سلول‌ها در بازسازی نخاع، از جمله سلول‌های غیر عصبی، به نام گلیا، در سیستم عصبی مرکزی و همچنین سلول های سیستم ایمنی و عروق. آن‌ها همچنین مطالعات مداومی برای مقایسه یافته‌ها در گورخرماهی با آنچه در سلول‌های پستانداران از جمله بافت عصبی موش و انسان اتفاق می‌افتد، دارند.
نتیجه‌گیری
استفاده از گورخرماهی به عنوان مدل حیوانی در تحقیقات مربوط به بازسازی نخاع به شدت پتانسیل‌های جدیدی را باز کرده است. با پیشرفت درک ما از مکانیسم‌های بازسازی این ماهی، امیدواریم که در آینده نزدیک بتوانیم یافته‌های این تحقیق‌ها را به مدل‌های انسانی انتقال دهیم و راه‌حل‌های مؤثری برای درمان مشکلات نخاعی پیدا کنیم. این رهیافت می‌تواند دارای تأثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به آسیب‌های نخاعی باشد و درهای جدیدی را در پزشکی احیایی باز کند. منبع

به خواندن ادامه دهید →

بازدیدها: 5

مرتب خبر تحقیقات انواع روش‌هایی ( ژن درمانی – سلول درمانی – کاشت ایمپلنت – اسکلت رباتیک بیرونی – برسی حیواناتی که اندامشونو بازسازی می‌کنن مثل مارمولک و گورخرماهی و… ) که ممکنه موجب  بهبود وضعیت افرادی که از آسیب نخاعی رنج می‌برن منتشر میشه.

بهبود ضایعات نخاعی معجزه‌ای می‌خواد که خود خدا هم منتظرشه!! چون از توانایی خودش خارجه.

حتی اگر معجزه بشه و دانشمندان بتونن نخاع را صد در صد ترمیم کنند ، اون درمان فقط بدرد افرادی خواهد خورد که به تازگی دچار آسیب نخاعی شدن ، نه منی که ثلث قرنه مثل یه کنده افتادم .

تو جنگل‌های شمال از این درخت‌های افتاده و پوسیده زیاد هست ، دست که بهشون بزنی ، پودر میشن و مثل خاک می‌ریزن.

پاورقی: همچنان مثل گذشته اخبار تحقیقات پیرامون درمان ضایعات نخاعی را با شما به اشتراک خواهم گذاشت ولی توصیه اکید می‌کنم شما هم مثل به امید درمان نباشید. تنها دلخوشی من یه رهایی از زندان تنگ و زشت و زمخت و سنگین این کالبد بی‌خاصیت است.

بازدیدها: 5

درمان جدید برای ترمیم بافت آسیب‌دیده نخاع با یک برچسب بی‌سیم انجام می‌شود که پالس‌های الکتریکی را به سلول‌های بنیادی می‌رساند. این فناوری می‌تواند بر برخی از موانع بزرگ در مسیر توسعه درمان فلج اندام غلبه کند.

در حال حاضر هیچ درمان موثری وجود ندارد که بتواند آسیب نخاعی را درمان یا معکوس کند زیرا نورون‌های نخاع بزرگسالان قابل ترمیم نیستند.

سلول‌های بنیادی به دلیل توانایی تبدیل شدن به همه انواع سلول، نویدبخش پیشرفت در حوزه پزشکی ترمیمی هستند. این فرآیند طبیعی را می‌توان برای جایگزینی سلول‌های مرده یا آسیب‌دیده با سلول‌های جدید و کارآمد مورد استفاده قرار داد. وقتی صحبت از درمان آسیب‌های نخاعی به میان می‌آید، می‌توان از سلول‌های بنیادی پیوند زده‌شده به اعصاب آسیب‌دیده استفاده کرد تا به نورون‌های کارآمد تبدیل شوند. با وجود این، تبدیل سلول‌های بنیادی عصبی در بدن بسیار چالش‌برانگیزتر از محیط آزمایشگاه است زیرا ترکیب پیچیده مولکول‌های اطراف سلول‌های بنیادی در محل آسیب می‌تواند توانایی آنها را برای درست تبدیل شدن محدود کند.

یک شوک برای تقویت ترمیم

یکی از مؤثرترین روش‌ها برای بهبود توانایی تبدیل سلول‌های بنیادی، فرستادن پالس‌های الکتریکی به آنهاست. این روش نه تنها به تبدیل سلول‌ها کمک می‌کند، بلکه باعث ایجاد سیناپس‌ها یا اتصالات بین نورون‌ها می‌شود که می‌توانند مدت بقای آنها را افزایش دهند. به رغم امیدبخش بودن این روش، یک چالش بزرگ در انتقال پالس‌های الکتریکی به سلول‌های بنیادی درون نخاع وجود دارد. تحریک الکتریکی معمولی عموما شامل سیم و الکترود است که به جراحی نیاز دارد. سیم‌ها، الکترودها و جراحی ممکن است به آسیب‌های ثانویه، التهاب، درد و عفونت منجر شوند. پژوهشگران برای غلبه بر این مشکل، به دنبال توسعه یک جایگزین بی‌سیم به منظور افزایش تلاش سلول‌های بنیادی در ترمیم نخاع بودند.

تحریک سلول‌های بنیادی از راه دور

برچسب الکترومغناطیسی توسعه‌یافته می‌تواند پالس‌های الکتریکی را به سلول‌های بنیادی برساند که روی برچسب قرار داده شده‌اند. اگرچه برچسب به کاشت از طریق جراحی نیاز دارد اما بی‌سیم بودن آن و استفاده از مواد زیست‌سازگار می‌توانند از آسیب بیشتر به بافت نخاع جلوگیری کنند و خطر عفونت و سایر عوارض جانبی ناخواسته را به حداقل برسانند. این برچسب از نانوصفحات گرافیتی ساخته شده است که رسانای الکتریسیته هستند و برای سلول‌ها سمی نیستند. هنگامی که برچسب در معرض میدان مغناطیسی قرار می‌گیرد، سیگنال‌های الکتریکی را تولید می‌کند که می‌توان آنها را از بیرون بدن با استفاده از آهن‌رباهای در حال چرخش ایجاد کرد. پژوهشگران با تغییر سرعت چرخش آهن‌رباها توانستند قدرت و فرکانس سیگنال الکتریکی را که به سلول‌های بنیادی روی برچسب فرستاده‌ شده بود، تنظیم کنند.

آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌ها نشان دادند که این برچسب به طور قابل توجهی ترمیم را بهبود می‌بخشد و حتی به عنوان یک لایه محافظ برای نخاع عمل می‌کند. همچنین، مشخص شد که برچسب حتی ۲۸ روز پس از جراحی به التهاب منجر نمی‌شود و اگرچه باید در آزمایش‌های بلندمدت تایید شود اما پژوهشگران معتقدند که ممکن است نیازی به برداشتن برچسب نباشد و تعداد جراحی‌های معمول به حداقل برسد. پژوهشگران پس از بررسی سلول‌های در حال رشد روی برچسب گزارش دادند که پالس‌های الکتریکی، نسبت سلول‌های بنیادی را که به نورون‌های بالغ تبدیل می‌شوند، از ۱۲.۵ درصد به ۳۳.۷ درصد افزایش می‌دهند. این گروه پژوهشی نتیجه گرفتند که ترکیب درمان با سلول‌های بنیادی و تحریک الکتریکی می‌تواند تأثیر بسیار بیشتری را در ترمیم بافت عصبی پس از آسیب نخاعی نسبت به استفاده جداگانه از این دو روش داشته باشد. این برچسب الکترومغناطیسی، نویدبخش درمان از راه دور آسیب نخاعی و سایر بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی و محیطی است. پیش از اینکه درمان در یک محیط بالینی وسیع‌تری به کار برود، آزمایش‌های بالینی بیشتری باید انجام شوند. این که چقدر طول می‌کشد تا درمان مورد استفاده قرار بگیرد، به عوامل متعددی بستگی دارد اما قطعا قرار است روزی به درمان این آسیب ناتوان‌کننده کمک کند. منبع

به خواندن ادامه دهید →

بازدیدها: 6

ایلان ماسک اعلام کرد که برای اولین بار یک تراشه مغزی نورالینک در مغز یک انسان کاشته شده است.

ظاهراً این کاشت موفقیت آمیز بوده و ماسک نیز گفته است که این بیمار اکنون یک روز پس از جراحی به خوبی در حال بهبودی است.

هدف شرکت نورالینک که توسط ایلان ماسک تاسیس شده، ایجاد رابط‌های مغز و رایانه(BCI) است که پس از دریافت چراغ سبز از سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) در پاییز گذشته شروع به جذب بیماران انسانی برای اولین آزمایش بالینی خود کرد.

نورالینک در آن زمان گفت که افرادی که به دلیل آسیب نخاعی گردن یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS) به فلج چهار اندام(کوادری‌پلژی) مبتلا هستند، می‌توانند برای شرکت در این کارآزمایی واجد شرایط باشند.

این شرکت در بیانیه‌ای نوشت: هدف اولیه BCI ما این است که به افراد توانایی کنترل مکان‌نما یا صفحه کلید رایانه را تنها با استفاده از افکار بدهیم.

ایلان ماسک هیچ جزئیات دیگری در مورد روند یا وضعیت این جراحی به اشتراک نگذاشته است.

کاشت موفقیت آمیز این تراشه در یک بیمار انسانی نقطه عطف مهمی برای این شرکت خواهد بود. ماسک ادعا کرده است که این تراشه روزی می‌تواند مردم را قادر به تجربه واقعیت‌های متفاوت کند.

بدین ترتیب، اولین انسان روز گذشته تراشه مغزی نورالینک را دریافت کرده است و به گفته ماسک، به خوبی در حال بهبودی است.

هویت اولین بیماران این شرکت فاش نشده است، اما گفته شده بود برای اولین مطالعه موسوم به پرایم(Prime) باید بیش از ۲۲ سال سن داشته باشند، به دلیل آسیب نخاعی یا ALS دچار فلج چهار اندام باشند و بدون سابقه تشنج و سایر ایمپلنت‌های فعال مانند ضربان‌سازها باشند و در حال انجام برنامه‌هایی مانند MRI نباشند.

تراشه نورالینک موسوم به N۱ به شکل و اندازه یک سکه است. این دستگاه جایگزین تکه‌ای از جمجمه بیمار می‌شود که همسطح با استخوان اطراف آن در زیر پوست قرار می‌گیرد. تراشه N۱ با ۶۴ سیم ظریف و انعطاف‌پذیر که از لایه سخت و محافظ مغز عبور می‌کنند، توسط یک ربات جراح به نام R۱ با دقت بالا به قشر زیرین مغز وارد می‌شود.

این کاوشگرهای سیمی ۱۰۲۴ کانال ارتباط دوطرفه بین مغز و تراشه باز می‌کنند که سپس به صورت بی‌سیم با رایانه‌ها و دستگاه‌ها ارتباط برقرار می‌کند.

این تراشه با کمی آموزش به بیماران این امکان را می‌دهد که مستقیماً با ذهن خود از این دستگاه استفاده کنند، همانطور که در آزمایش شوندگان اولیه حیوانی(میمون‌ها) دیده شد که با ذهن خود یک بازی رایانه‌ای پینگ پنگ را بازی می‌کردند.

بنابراین دور نخواهد بود روزی که بیماران مبتلا به فلج چهار اندام بتوانند مثلاً صندلی‌های چرخ‌دار برقی یا اندام‌های مصنوعی رباتیک را تنها با ذهن خود کنترل کنند، کاری که می‌تواند به آنها اجازه دهد تا با جهان اطراف خود به روش‌هایی که قبلا غیرممکن بود، تعامل داشته باشند.

شاید روزی در آینده، این ایمپلنت‌ها به طور بالقوه بتوانند پیام‌ها را در اطراف آسیب‌های سیستم عصبی هدایت کنند تا دوباره به اندام‌های پایین بدن متصل شوند و برخی از حس‌ها و همچنین کنترل حرکتی را بازیابی کنند.

آنها همچنین می‌توانند با قشر بینایی ارتباط برقرار کنند تا بینایی را برای نابینایان به ارمغان بیاورند.

هدف نهایی این است که این فناوری برای عموم مردم در دسترس قرار گیرد. مغز انسان در حال حاضر از طریق رابط‌های آهسته مثل صفحه کلید، صفحه نمایش لمسی، نرم افزار تشخیص صدا و غیره با رایانه‌ها ارتباط برقرار می‌کند. در حالی که قصد ایلان ماسک این است که این مانع را از میان بردارد و امکان انتقال داده با پهنای باند بالا و فوق‌العاده سریع بین سخت‌افزار و بدن انسان را فراهم کند.

در آن مرحله است که شاید انسان‌ها بتوانند برای خود دست‌های سوم و چهارم با حساسیت لمسی و قدرتی دست‌های واقعی خود ایجاد کنند یا یک بدن عنکبوتی کاملا جدید با منبع اکسیژن خاص خود، مناسب برای زندگی در مریخ داشته باشند.

روزی شاید بتوان ذهن دیگران را خواند یا بدن آنها را در اختیار گرفت یا وقتی هوش مصنوعی به میان بیاید، شاید دیگر مانعی به نام زبان برای تعامل و گفتگو وجود نداشته باشد یا شاید بتوان ورزش کونگ فو را دانلود کرد یا حداقل یک فیلم کونگ فو را با چشمان بسته تماشا کرد.

شاید هم دولت‌ها و تبلیغ کنندگان بتوانند ایده‌ها، انگیزه‌ها و خواسته‌های خود را مستقیماً در مغز انسان‌ها بکارند. البته همه اینها فقط حدس و گمان است. منبع

به خواندن ادامه دهید →

بازدیدها: 12

طناب نخاعی، بزرگراه اطلاعاتی بدن است. پیام‌های بین مغز و هر قسمت دیگر بدن با سرعت فوق‌العاده بالا به گروه ضخیم اعصاب می‌روند. بدین ترتیب، آسیب رسیدن به این بخش می‌تواند ناتوان‌کننده باشد و احساس یا تحرک را در مناطق آسیب دیده بدن بیماران از بین ببرد.

جای تعجب نیست که یافتن راه‌های جدید برای ترمیم کردن این آسیب‌ها، یکی از حوزه‌های کلیدی تحقیقات است. پژوهش‌های اخیر با استفاده از ایمپلنت‌هایی انجام شده‌اند که ناحیه آسیب‌دیده، پیوند سلول‌های عصبی و پروتئین‌ها و مولکول‌ها یا ترکیباتی که به تحریک رشد مجدد عصبی کمک می‌کنند را دور می‌زنند و موفقیت‌هایی را به دست آورده‌اند.

پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما پنج سال پیش نشان دادیم که رشته‌های عصبی را می‌توان در صدمات کامل نخاعی از نظر آناتومیک بازسازی کرد اما همچنین متوجه شدیم که این کار برای بازگرداندن عملکرد حرکتی کافی نیست زیرا رشته‌های جدید در مکان‌های مناسب سمت دیگر ضایعه نتوانستند به آنها متصل شوند.

پژوهشگران برای رفع کردن این مشکل، فرآیندهای طبیعی ترمیم را که پس از آسیب جزئی نخاع اتفاق می‌افتند، مورد بررسی قرار دادند. این گروه پژوهشی با استفاده از روشی به نام «توالی‌یابی آران‌ای هسته‌ای تک سلولی»، آکسون‌های خاصی را شناسایی کردند که برای بازگرداندن عملکرد حرکتی نیاز به ترمیم دارند و بررسی کردند که چگونه می‌توانند هدف مناسب را در طرف دیگر محل آسیب‌دیده پیدا کنند.

پژوهشگران با استفاده از این بررسی، یک روش ژن‌درمانی جدید ابداع کردند که با چند روش به طور هم‌زمان برای تقویت اتصال مجدد اعصاب کار می‌کند. این درمان، برنامه‌های رشد را در نورون‌های خاصی فعال می‌سازد تا رشته‌های عصبی کلیدی را بازسازی کند، پروتئین‌های خاصی را که به رشد نورون‌ها در بافت آسیب‌دیده کمک می‌کنند، تنظیم کند و مولکول‌هایی را به کار بگیرد که اعصاب بازسازی‌کننده را به سمت اهدافشان در طرف دیگر هدایت می‌کنند.

در آزمایش‌های انجام شده روی موش‌های مبتلا به آسیب‌های طناب نخاعی، پژوهشگران دریافتند که موش‌های درمان‌شده توانایی راه رفتن را در عرض چند ماه به دست آورده‌اند و در نهایت، مشابه موش‌هایی راه می‌روند که از آسیب جزئی بهبود یافته بودند.

اگرچه هنوز کارهای زیادی باید انجام شوند تا بتوان این نوع درمان را برای انسان اعمال کرد اما پژوهشگران می‌گویند که این یک گام کلیدی برای رسیدن به هدف نهایی است.

 انتظار میرود که ژن‌درمانی به اندازه سایر روش‌های شامل تحریک الکتریکی نخاع، قوی عمل کند. ما معتقدیم که یک راه حل کامل برای درمان آسیب نخاعی، به هر دو رویکرد ژن‌درمانی برای رشد مجدد رشته‌های عصبی مرتبط و تحریک ستون فقرات برای به حداکثر رساندن توانایی رشته‌ها و نخاع به منظور ایجاد حرکت نیاز دارد. منبع

بازدیدها: 63

آخرین بار که برای خلاصی از شر این مهمان ناخوانده‌ی مزاحم و نامحترم و آسیب رسان،(سنگ کلیه) اقدام کردم ، دکتر متخصص ، سی دی عکس سی تی اسکن شکم و لگنم را گرفت و مشغول برسی تصاویر شد و گفت: کلا هیچ چیزی اونطور که باید باشه نیست!؟ طحال خیلی بزرگ شده. روده بزرگ و پهن شده و راه دسترسی از پشت به کلیه را بسته. خود کلیه هم رفته بطرف پایین و توی لگن!؟

گفتم: دکتر این اوضاع حاصل ۳۰ سال زیستن با ضایعه نخاعی است.

 دکتر تایید کرد و گفت: با این شرایط تنها راه ازبین بردن این سنگ کلیه ، ورود از راه مجرای ادرار و خرد کردن سنگ با لیزر است ، که البته اون هم با توچه به حجم سنگ بنظر میاد نیاز باشه سنگ در سه مرحله و در سه عمل جراحی مجزا برداشته بشه.

دکتر گفت: البته هزینه‌ی عمل خیلی زیاد میشه. ولی می‌فرستمت پیش دکتر… در بیمارستان … کمی بالاتر از میدان ونک، اونجا بیمارستان دولتی هست. ممکنه وقت برای چند ماه دیگه بهت بدن، ولی هزینه‌هاش خیلی کمتره.

از دکتر پرسیدم: یعنی این سنگ تا چند ماه دیگه برام مشکل ساز نمیشه؟

دکتر گفت: نه موردی نداره.

پسوند: فعلا منتظرم تا برچ ۹ زمان ثبت نام بیمه تکمیلی دفترچه بیمه ما برسه، تا با پوشش بیمه‌ای خوب برم یه بیمارستان خوب عمل کنم.

بازدیدها: 99

پنج شنبه عصر رفتم منزل پدرم. مادرم با خوشحالی پیش آمد وگفت: خبر جدید پیوند سر در ایران را دیدی و خواندی؟

جستجو کردم (پیوند سر در ایران) همه سایت‌ها خبر؛ جراحی موفقیت‌آمیز پیوند سر توسط پزشکان ایرانی،‌ را نشر داده‌اند.

تیتر خبر به گونه‌ای انتخاب شده که مخاطب تصور ‌میکنه، سر کاملا جدا شده مجددا به بدن پیوند شده. اکثر قریب به اتفاق سایت‌ها جزئیاتی از عمل اعلام نکردند. اونچه که من فهمیدم به قرار زیر است:

برای نخستین بار در ایران و چهارمین بار در جهان، جراحی موفقیت‌آمیز پیوند سر توسط پزشکان ایرانی‌ انجام شد.

در عمل بی‌سابقه‌ای در ایران و کم‌سابقه در جهان، ۲۵ مرداد امسال به سرپرستی، سرپرست بخش جراحی قلب دانشگاه علوم پزشکی ایران و واحد فناوری و پیوند اعضاء، بیمار ۲۸ ساله با قطع کامل عروق گردن و نای تحت عمل جراحی قرار گرفت. این عمل کم‌نظیر بدون استفاده از پمپ قلبی و عروقی و فقط با استفاده از شانت‌های نگهدارنده (تولید بومی) انجام شد.

 این جراحی در دنیا فقط سه بار به صورت موفقیت‌آمیز انجام شده که بیمار پس از به هوش آمدن تکلم نداشته اما در ایران که برای نخستین بار این عمل انجام شده، بیمار پس از به هوش آمدن در سلامت کامل همراه با تکلم است. منبع

بازدیدها: 39

دانشمندانی که در حال بررسی داروهای بالقوه برای بهبود بهبودی پس از آسیب نخاعی هستند، مسیر امیدوارکننده‌ای را برای درمان‌های جدید کشف کرده‌اند. محققان بیش از ۱۰۰۰ داروی بالقوه را آزمایش کردند و متوجه شدند که یک داروی موجود سایمتیدین ترمیم ستون فقرات را در گورخرماهی بهبود می‌بخشد. این دارو همچنین در هنگام آزمایش بر روی موش‌های آسیب دیده نخاعی به بهبود بهبود حرکت و کاهش میزان آسیب نخاع کمک کرد. ضربه‌های ناگهانی بر روی نخاع به عنوان مثال، ضربه‌های ناشی از یک تصادف رانندگی می‌تواند منجر به صدمات مادام العمر شود. به دلیل التهاب ناشی از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن، که معمولاً در برابر عفونت‌ها محافظت می‌کند، درمان می‌تواند ناکارآمد باشد. داروهایی که با سرکوب کل پاسخ ایمنی، التهاب را کاهش می‌دهند، همچنین سلول‌های ایمنی را که باعث ترمیم می‌شوند، مهار می‌کنند. مطالعه تحت رهبری دانشگاه ادینبورگ چندین دارو را روی لاروهای گورخرماهی برای جلوگیری از التهاب بیش از حد در طول یک پاسخ ایمنی آزمایش کرد. دانشمندان کشف کردند که سایمتیدین با کمک به تنظیم سطوح هیستامین یک ماده شیمیایی آزاد شده توسط سیستم ایمنی که در واکنش‌های التهابی نقش دارد در بدن عمل می‌کند. این یافته‌ها تیم را قادر می‌سازد تا یک مسیر سیگنالینگ خاص را مشخص کند که پاسخ ایمنی پس از آسیب ستون فقرات را برای حمایت از ترمیم تعدیل می‌کند. کارشناسان می‌گویند که سایر داروهایی که به روشی مشابه کار می‌کنند نیز می‌توانند از نظر توانایی آنها در حمایت از بهبودی پس از آسیب نخاعی مورد آزمایش قرار گیرند. با این حال، آنها هشدار می‌دهند که مطالعات بیشتری برای بررسی تأثیر آنها در آزمایشات بالینی انسانی مورد نیاز است. محققان می‌گویند این مطالعه مفید بودن گورخرماهی در فرآیند کشف دارو را برجسته می‌کند. تیم تحقیقاتی شامل دانشمندانی از دانشگاه ادینبورگ، موسسه تحقیقاتی مرکز بهداشت دانشگاه مک گیل و دانشگاه فنی درسدن بود. توانایی غربالگری تعداد زیادی دارو با استفاده از مدل گورخرماهی، هدف مهمی را برای تحقیقات آینده در مورد ترمیم نخاع آشکار کرده است. یافته‌های ما راه را برای درمان های جدید بالقوه‌ای که می‌توانند التهاب را تعدیل کرده و بهبودی پس از آسیب نخاعی را بهبود بخشند، باز می‌کند. منبع

بازدیدها: 122

محققان با بررسی سیستم ایمنی مغز و غشای اطراف نخاع، دنبال راه کاری برای درمان بهتر آسیب های نخاعی هستند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که توانایی سیستم ایمنی برای پاسخ به آسیب‌های نخاعی با افزایش سن کاهش می‌یابد و راه‌های بالقوه برای بهبود این پاسخ و کمک به بهبودی بیماران را شناسایی می‌کند. این یافته‌ها بینشی را در مورد نحوه واکنش سیستم ایمنی به آسیب‌های نخاعی و اینکه چرا این پاسخ با گذشت سال‌ها کم‌رنگ می‌شود، ارائه می‌دهد. همچنین نقش مهمی را برای غشاهای اطراف نخاع در ایجاد پاسخ ایمنی به آسیب نشان می‌دهد. با این اطلاعات، پزشکان ممکن است روزی بتوانند پاسخ ایمنی بدن را برای بهبود نتایج بیماران، به ویژه در میان افراد مسن، تقویت کنند. یافته‌های محققان نشان داد که افزایش سن، در نحوه شروع و رفع پاسخ ایمنی در مقایسه با افراد جوان، اختلال وجود دارد. امید است که نتایج این تحقیقات بتواند به شناسایی نقاط مداخله و اهداف قابل مصرف دارو کمک کند که می‌تواند بهبودی را بهبود بخشد و عواقب طولانی مدت آسیب مانند درد را برطرف کند.

درک بهتر نحوه واکنش بدن به آسیب‌های نخاعی برای ایجاد روش‌های درمانی بهتر مهم است. این یافته‌ها جدیدترین یافته‌های محققان است که به کشف خیره‌کننده‌ای مبنی بر اینکه مغز توسط عروقی که گمان می‌رود وجود ندارند به سیستم ایمنی متصل است، دست یافتند. پیش از آن، اعتقاد بر این بود که مغز اساساً از سیستم ایمنی جدا شده است. کشف رگ‌های غشای مغز یا مننژها، کتاب‌های درسی را بازنویسی کرد و مرز جدیدی را در تحقیقات عصب‌شناسی باز کرد. امروزه، نورو ایمونولوژی یا مطالعه رابطه سیستم عصبی با سیستم ایمنی، یکی از داغ‌ترین زمینه‌های تحقیقات علوم اعصاب است و می‌خواهد درک مغز و توانایی درمان طیف گسترده ای از بیماری های عصبی را تغییر دهد. محققان مشخص کردند که مننژهای اطراف نخاع، نقش اساسی در پاسخ ایمنی به آسیب نخاع دارند. آنها کشف کردند که لکه‌های لنفاوی مننژی که قبلا ناشناخته بود در بالای محل آسیب نخاعی ایجاد می‌شود. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه این ساختارها دقیقاً چه کاری انجام می‌دهند مورد نیاز است، اما شکل‌گیری آنها حاکی از نقش مهم مننژهای نخاعی در پاسخ ایمنی به آسیب است. محققان همچنین چگونگی واکنش سلول‌های ایمنی به آسیب‌های نخاعی را تعیین کردند. آنها دریافتند که این پاسخ در موش‌های آزمایشگاهی جوان بسیار قوی‌تر از موش‌های مسن‌تر است و این نشان می‌دهد که دانشمندان ممکن است بتوانند سلول‌های ایمنی خاصی را برای بهبود بهبودی پس از آسیب‌های نخاعی هدف قرار دهند. این یافته‌ها روی هم، مننژهای نخاعی و تعامل آن‌ها با سایر اجزای سیستم عصبی مرکزی را به‌عنوان حوزه‌های جدیدی برای محققان شناسایی می‌کنند. این یک یافته هیجان انگیز است و ممکن است در واقع به رویکردهای درمانی جدیدی برای بیماران آسیب نخاعی منجر شود. منبع

پاپوش: بانو حمیرا تو یه ترانه میخونه: امان از درد دوری امان از درد دوری ؛ من هم باید بگم امان از درد پیری امان از درد پیری . سوالم از خدا این است: چرا سه پنجم عمرم را با ضایعه نخاعی گردنی ‌گذراندم.

بازدیدها: 46