بجز روزهایی که میرم دستشویی هر روز عصر میرم پارک سر کوچه، بچه‌هایی که توی پارک بازی میکنند کم کم دارند من را به چشم جزئی از پارک می‌بینند (مثل یه نیمکت) و هنگامی که از کنارم رد میشن میگن: سلام عمو، بعضی‌ها هم میگن: سلام حاجی، من هم بهشون میگم: آخه قیافه‌ی من به حاجی میخوره؟ چند روز پیش یه پسر۱۵ساله‌ی کنجکاو اومد نشست روی نیمکتی که کنارش پاتوقمه و سر حرف را باز کرد و بالآخره گفت: شما را تا حالا ندیده بودم!! تازه اومدید این محل؟ بهش گفتم: چون این ویلچر را نداشتم طی ۱۷سال مصدومیتم تنهایی نمیتونستم از منزل خارج بشم برای همین من را ندیدی. وقتی به اونچه که طی ۱۷سالگذشته ندیدم فکر میکنم تازه میفهمم چرا مردی از جنس بلور برای به رضا رسیدن روح و جسمش ۸کیلومتر ویلچرش را با دهان هدایت میکنه.

پسوند: فکر حرکت مدام توی مغزم وول وول میکنه، همش به فکر وسیله‌ای هستم که گران نباشه، و بتونه من را با ویلچرم هرجا که میخواهم ببره، البته باید راندنش برام خیلی راحت و در حد تفریح باشه. ویلچرهای برقی در بهترین شرایط ۳ساعت نیرو برای حرکت داره. بنظر شما چطور میشه با ویلچر برقی بیش از ۱۰ساعت حرکت کرد بدون کسر نیرو؟

بازدیدها: 22