سه بیمار فلج پس از قرار دادن یک ایمپلنت نخاعی توانستند برای اولین بار پس از سال‌ها راه بروند. یکی آنها اولین فرد در جهان است که با وجود پارگی کامل نخاغ توانسته بار دیگر آزادانه حرکت کند. به گفته محققان، این دستگاه با تحریک ناحیه‌ای از نخاع که عضلات تنه و پا را فعال می‌کند، کار می‌کند و به قدری اثربخش بوده است که بیماران تنها یک روز پس از فعال کردن آن توانستند بایستند و راه بروند. این ایمپلنت بوسیله هوش مصنوعی کنترل می‌شود و نورون‌ها را از طریق یک ضربان‌ساز که درون شکم فرد قرار گرفته است، فعال می‌کند.

میشل روکاتی ۲۹ ساله که به مدت چهار سال پس از تصادف با موتورسیکلت از ویلچر استفاده کرده بود، یکی از سه مردی بود که در این آزمایش شرکت کرد. نخاع او به طور کامل قطع شده بود و هیچ احساسی در پاهایش نداشت. تاکنون هیچ کس با چنین جراحتی قادر به راه رفتن نشده بود. او می‌گوید: چند قدم اول باورنکردنی بود. رویایی که به حقیقت پیوست. من طی چندماه گذشته تمرینات شدیدی را پشت سر گذاشته‌ام و اهدافی برای خودم تعیین کرده‌ام. برای مثال اکنون می‌توانم از پله‌ها بالا و پایین بروم و امیدوارم تا بهار امسال بتوانم یک کیلومتر راه بروم.

محققان خاطرنشان کردند که دستگاه آنها درمانی برای جراحات نخاعی نیست و این فناوری پیچیده‌تر از آن است که بتوان از آن در زندگی روزمره استفاده کرد. با این وجود آنها از این ایمپلنت به عنوان پیشرفتی خیره‌کننده یاد می‌کنند.

مدیر این پروژه می‌گوید: ایمپلنت نرم و جدید ما به گونه‌ای طراحی شده که زیر مهره‌ها و مستقیما روی نخاع قرار می‌گیرد. آن‌ها می‌توانند نورون‌های تنظیم کننده گروه خاصی از عضله را فعال کنند. با کنترل این ایمپلنت ما می‌توانیم کاری مشابه مغز انجام دهیم و نخاع را به همان طریق فعال کنیم و بیمار می‌تواند به طور طبیعی بایستد، راه برود، شنا یا دوچرخه سواری کند. زمانی که این ایمپلنت و یک ضربان‌ساز درون بدن بیمار قرار می‌گیرند می‌توان دستگاه را با دو کنترل از راه دور فعال کرد. این کنترل‌ها روی واکر فرد قرار می‌گیرند. زمانی که بیمار دکمه سمت راست را می‌فشارد پای چپ بلند می شود و چندین اینچ جلو می‌رود. هنگامی که دکمه سمت چپ را می‌فشارد نیز اتفاقی مشابه برای پای راست می‌افتد.

مدیر این پروژه می‌گوید: بیماران می‌توانند فعالیت مورد نظر را روی تبلت انتخاب کنند و دستورالعمل‌های مربوطه به ضربان‌ساز قرار گرفته در شکم منتقل می‌شود. او پیشرفتی که آن‌ها در طول یک روز پس از نصب ایمپلنت داشتند را شگف‌آور خواند. تا کنون ۹ نفر به کمک این فناوری توانایی راه رفتن پیدا کرده‌اند اما از آنجا که این وسیله بسیار پیچیده است هیچ‌ یک از آن برای انجام فعالیت‌های روزانه استفاده نمی‌کنند بلکه از آن به عنوان روشی برای تقویت عضلات و بهبود سلامت استفاده می‌کنند. به گفته‌ی پروفسور کورتین، هنوز راه درازی برای استفاده از این فناوری در زندگی روزمره در پیش است. منبع

ویدئو این خبر را در کانال تلگرام وبلاگ بام‌داد 👈 آشنایی با یک معلول قطع نخاع ببینید

بازدیدها: 127

محققان به دنبال استفاده از مواد زیستی یا ژل‌های نرم برای ترمیم شکافی هستند که هنگام آسیب دیدگی ستون فقرات فرد ایجاد می‌شود. ژل با تکنولوژی بالا به محل آسیب تزریق می‌شود که می‌تواند چند سانتی متر عرض داشته باشد و با شکل ناحیه مطابقت داشته باشد و در عین حال به عنوان پلی برای رشد رشته‌های عصبی عمل می‌کند. او گفت: این یکی از سخت ترین کارهایی است که ما به عنوان جراح ستون فقرات انجام می‌دهیم، این است که با بیمارانی که آسیب نخاعی داشته‌اند در مورد این واقعیت صحبت کنیم که ما واقعاً درمانی برای بهبود عملکرد عصبی آنها نداریم. ما درمانی می‌خواهیم که کمترین احتمال ایجاد آسیب را داشته باشد، زیرا این بیماران در وهله اول آسیب فاجعه باری داشته‌اند. ما می‌خواهیم آن را تا حد امکان ایمن کنیم. دکتر گفت: با آسیب نخاعی، خود نخاع معمولاً قطع نمی‌شود، در معماری درونی تخریب زیادی به وجود می‌آید. او گفت: این تخریب و آن ناحیه آسیب به یک مانع بزرگ برای بازسازی عصبی تبدیل می‌شود. این یک نوع شکاف را تشکیل می‌دهد، و این شکاف هم یک مانع فیزیکی و هم یک مانع بیولوژیکی است.

دکتر عصب شناس و مدیر مرکز تحقیقات نخاعی، گفت: که هر مورد منحصر به فرد است. هر مصدومیتی یکسان نیست. هر بیمار در واقع ظاهر متفاوتی دارد، اندازه متفاوتی دارد، شکل ضایعه متفاوتی دارد. وارد کردن مواد پیش ساخته به بند ناف بدون برش دادن آن بسیار دشوار است. شما نمی‌خواهید آسیب بیشتری اضافه کنید. ژل بیومتریال در یک روش کم تهاجمی با کمک یک ربات جراحی تزریق می‌شود و حاوی داروهایی برای اصلاح بافت اسکار موجود است که می‌تواند ترمیم جراحات را دشوارتر کند. وی گفت ژل همچنین حاوی اجزای میکروسکوپی برای حمایت از رشد فیبرهای عصبی است. او گفت: اینها حاوی ذرات مغناطیسی هستند و سپس می‌توانند در یک میدان مغناطیسی هدایت شوند و در یک راستا قرار گیرند. فیبرهای عصبی که با آنها روبرو می‌شوند اساساً جهت می‌گیرند. این پروژه تحقیقاتی شش ساله که به نام “اصلاح شکاف” شناخته می‌شود، اخیراً ۲۴ میلیون دلار بودجه فدرال دریافت کرده است. این تیم شامل محققان، مهندسان و جراحانی از کانادا، ایالات متحده، اروپا و استرالیا است.

مدیر برنامه گفت: که ده‌ها محقق در چندین دانشگاه مختلف در این پروژه همکاری می‌کنند. او گفت: این یک چالش بسیار پیچیده است که بخواهیم نخاع را بازسازی کنیم. این دلیلی است که ما به چنین تیم بزرگ بین المللی نیاز داریم. وی گفت: که با اجزای مغناطیسی ارائه شده توسط ژل، آنها امیدوارند که به ایجاد یک مسیر برای رشته های عصبی یا آکسون ها کمک کنند. او گفت: مثل خطوط راه آهن یا خرده نان. هدف کمک به بازیابی برخی عملکردها پس از آسیب نخاعی است. تا پایان پروژه، امیدواریم نتایج اولیه‌ای داشته باشیم که بتوانیم آن‌ها را به آزمایش‌های انسانی برسانیم. در حالی که تمرکز اولیه تیم بر کمک به بیماران مبتلا به آسیب‌های اخیر است، آنها گفتند: که می‌تواند در آینده نیز برای افرادی که آسیب‌های مزمن دارند، کاربردهای بالقوه‌ای داشته باشد. منبع

بازدیدها: 83

در حال حاضر، بازسازی نورون‌های آسیب دیده در نخاع یک چالش واقعی است. در حالی که اعصاب محیطی، مانند اعصاب انگشتان و پاهای شما، می‌توانند نسبتاً به راحتی خود را بهبود بخشند، اکثر نورون‌های سیستم عصبی مرکزی، در مغز و نخاع، این سطح از پتانسیل بازسازی را ندارند. تنها چند نوع نورون در ستون فقرات توانایی محدودی برای بهبودی دارند. و علاوه بر آن، نورون‌ها ممکن است نیاز داشته باشند تا چندین میلی‌متر رشد کنند و ممکن است بافت زخمی در راه باشد. بنابراین، ما باید یک داربست مصنوعی برای کمک به نورون‌ها و پر کردن شکاف فراهم کنیم. هنگامی که نورون‌ها خود را ترمیم می‌کنند، این فرآیند به صورت مجزا اتفاق نمی‌افتد. در عوض، نورون‌ها به یک ماتریکس خارج سلولی متکی هستند یک ساختار فیبری که پشتیبانی و نشانه‌های شیمیایی را برای رشد صحیح نورون‌ها فراهم می‌کند. اما تا کنون، محدودیت‌های تکنولوژیکی مانع از تولید داربست‌هایی شده است که می‌توانند بافت ماتریکس خارج سلولی را در مقیاسی بزرگ برای آسیب نخاعی تقلید کنند.

در یک مطالعه، دانشمندان به یک تکنیک ساخت پیشرفته به نام لیتوگرافی ۲ فوتونی روی آوردند که به آنها کنترل دقیق‌تری بر ساختار کامل در مقایسه با روش‌های چاپ استاندارد می‌داد. این کار کمی شبیه پرینت سه بعدی است، اما برعکس. به جای ساختن با قرار دادن مواد در جایی که مورد نیاز است، ساختار با حذف مواد ایجاد می‌شود.

محققان از نرم‌افزار رایانه‌ای برای طراحی داربست‌هایی با شیارها و فرورفتگی‌هایی استفاده کردند که باعث رشد جهت‌گیری نورون‌ها می‌شد. نورون‌ها معمولاً به صورت شعاعی رشد می‌کنند و از یک نقطه مرکزی به بیرون گسترش می‌یابند، اما در آسیب‌هایی که یک اتصال را قطع می‌کنند، رشد در یک خط مستقیم برای پل زدن دو طرف کارآمدتر است. سپس با استفاده از پلیمر داربست‌های مختلفی ساختند. این ماده در پاسخ به نور لیزر سخت می‌شود که طبق طرح شماتیک در موقعیت‌های خاصی شلیک می‌شود. سپس پلیمر اضافی و سخت نشده در انتها شسته شد تا ساختار نهایی نمایان شود. هنگامی که محققان خواص مواد داربست ها را مطالعه کردند، دریافتند که پلیمر سخت شده از نظر حرارتی و مکانیکی پایدار است. محققان همچنین با رشد نورون‌های موش کشت‌شده از گانگلیون‌های ریشه پشتی خوشه‌ای از نورون‌ها که نزدیک نخاع قرار دارند و حس را به مغز منتقل می‌کنند، سازگاری زیستی این ساختار را آزمایش کردند.

 این تیم همچنین ساختار را با نورون‌های حرکتی موش که در نخاع یافت می‌شوند و مسئول انقباض عضلانی و در نتیجه حرکت هستند، آزمایش کردند. هر دو نوع عصبی قادر به اتصال و رشد بر روی داربست بودند. محققان یکی از داربست‌ها را به گونه‌ای طراحی کردند که متخلخل‌تر باشد تا نورون‌ها را به رشد در ساختار و همچنین بالای آن تشویق کند. ما دریافتیم که نورون‌ها می‌توانند به تمام لایه‌های داربست نفوذ کنند، که دیدن آن بسیار هیجان‌انگیز بود. هدف بعدی استفاده از این طرح به عنوان الگویی برای توسعه داربست‌های آینده است که می‌تواند برای آزمایش در موش استفاده شود.

این تیم همچنین در حال برنامه ریزی برای آزمایش با مواد مختلف و طرح‌های داربست است که می‌تواند برای سایر انواع آسیب‌ها بهتر عمل کند.

با این حال، محققان اذعان کردند، این فناوری در حال حاضر برای اکثر آزمایشگاه‌های تحقیقاتی بسیار گران است و چاپ داربست‌هایی با اندازه کافی ممکن است روزها طول بکشد. این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی خود است، اما امیدواریم که با گذشت زمان از نظر هزینه و کارایی بهبود یابد. منبع

بازدیدها: 98

آزادسازی ترمز درونی نورون در بازسازی آکسون

به دنبال آسیب طناب نخاعی، اتصالات بین سلول‌های عصبی در مغز و نخاع از بین می‌رود و دوباره رشد نمی‌کند. در بیماران مبتلا به ضایعه نخاعی این منجر به ناتوانی دائمی، از جمله فلج زیر سطح آسیب، و از دست دادن عملکرد حسی، مثانه و جنسی می‌شود.

دو مانع عمده برای بازسازی رشته‌های عصبی (که به آنها آکسون گفته می‌شود) نورون‌های سیستم عصبی مرکزی وجود دارد. اول، سلول‌های عصبی ماشین آلات لازم را برای رشد مجدد شدید آکسون‌ها روشن نمی‌کنند. دوم، یک سلول عصبی باید اجزای لازم را برای رشد و بازسازی از بدن سلولی به نوک رشته عصبی، که ممکن است فاصله بسیار زیادی داشته باشد، تحویل دهد.

یک همکاری چندملیتی جهانی بین گروه‌های متخصصان برای مطالعه جنبه‌های کلیدی بازسازی آکسون به منظور پیشرفت دانش و ارائه پایه‌ای که بر اساس آن می‌توان استراتژی‌های درمانی بالقوه برای ضایعه نخاعی را پیش بینی کرد، به یکدیگر پیوستند و یکدیگر را تکمیل کردند. هنگام طراحی و اجرای هر نوع پروژه تحقیقاتی، یکی از مهمترین جنبه‌ها، توسعه و استفاده از ابزارها و فناوری‌های مناسب برای پاسخگویی به سؤالات پژوهشی است.

در چارچوب پروژه، چندین پیشرفت فنی رخ داد، از جمله، روش‌هایی را برای انجام تصویربرداری سه بعدی با وضوح بالا از بازسازی آکسون در نخاع موش بالغ بدون برش ایجاد کرد. این کار، شامل تکنیک‌های پیشرفته برای ردیابی آکسون‌های حرکتی حسی و قشر نخاعی ستون پشتی در طناب نخاعی موش بالغ است که ویروس‌های مرتبط با آدنو را که کد می‌کنند، بیان می‌کند. سپس آکسون‌ها زخمی می‌شوند، نخاع بدون برش رنگ آمیزی شده و بافت پاک می‌شود، و میکروسکوپ ۲ فوتونی برای تعیین آناتومی ۳ بعدی مسیرهای نخاعی قبل و بعد از آسیب نخاعی انجام می‌شود. این پروتکل ابداعی را می‌توان برای روشن کردن مکانیسم‌های مولکولی و سلولی، که زمینه ساز انحطاط و بازسازی سیستم عصبی هستند و برای کمک به تعیین اثربخشی درمانی درمان‌های بالقوه بازسازی کننده عصبی استفاده کرد. با توجه به اینکه نیازی به برش بافت نیست، این پروتکل ارزیابی صریح بازسازی را امکان پذیر می‌کند و سرعت انجام آنالیزها را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. این پیشرفت فنی عمده تأثیر مثبتی بر کار سایر گروه‌ها دارد.

قبلاً «مثبت کاذب» در زمینه بازسازی آکسون وجود داشته است، تا حدی به دلیل محدودیت‌های فنی تکنیک‌های قبلی که تشخیص اینکه آیا آکسون‌ها واقعاً بازسازی شده‌اند یا به سادگی پس از آسیب در امان مانده‌اند، دشوار است. این تکنیک به ما، همکارانمان در پروژه و به طور کلی در زمینه این امکان را داد تا بر این مشکلات غلبه کنیم و به سرعت و بدون ابهام بازسازی آکسون را پس از آسیب نخاعی تجزیه و تحلیل کنیم. منبع

بازدیدها: 134

محققان ژنی را شناسایی کرده‌اند که نقش مهمی در بازسازی سلول‌های عصبی عصب‌های قورباغه‌ای پنجه‌ای آفریقایی دارد، که ظرفیت فوق العاده بالایی برای بازسازی عصب دارد. مطالعه آنها نشان می‌دهد که معرفی این ژن در موش‌هایی که دچار ضایعه نخاعی هستند (ضایعه نخاعی) منجر به بهبود نسبی عملکردهای حرکتی از دست رفته آنها می‌شود. این یافته‌ها می‌تواند به ایجاد یک درمان جدید برای ضایعه نخاعی کمک کند، که اغلب باعث می‌شود فرد دچار ناتوانی‌های جسمی و عصبی دائمی و شدید شود.

ترمیم آسیب‌های نخاعی در انسان و سایر پستانداران تا حدودی به دلیل توانایی محدود آنها در ترمیم و بازسازی بافت‌های عصبی در نخاع دشوار است. در مقابل، حیواناتی با توانایی بالا برای بازسازی اعصاب وجود دارند، مانند قورباغه پنجه‌ای آفریقایی. دکتر گفت: یک بچه قورباغه، کاملاً قادر به بهبودی عملکردی پس از آسیب نخاعی استنمایه بیان ژنوم گسترده‌ای از پاسخ به آسیب نخاعی تفاوت‌های زیادی را بین مراحل احیا و غیر احیا نشان می‌دهد. تیم تحقیقاتی برای شناسایی عوامل رونویسی تنظیم کننده بازسازی اعصاب در قورباغه پنجه قورباغه آفریقایی، با هدف ایجاد اثرات احیا در پستانداران. این تیم به طور جامع پروفایل بیان ژن بچه قورباغه‌ها را در پاسخ به ضایعه نخاعی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و دریافت که ژنی به نام Neurod4 عمدتا در هنگام بازسازی عصب بیان می‌شود.

تیم تحقیق بدین ترتیب فرض کردند که این ژن عامل اصلی در بازسازی بافت‌های عصبی پس از آسیب است. در این مطالعه، تیم همچنین بر این واقعیت متمرکز شد که در پستانداران، سلول‌های بنیادی عصبی (معروف به سلول‌های خود تجدید شونده) مشتق شده از سلول‌های اپندیمال پوشاننده کانال مرکزی نخاع در مرحله اولیه ضایعه نخاعی فعال و تکثیر می‌شوند، اگرچه این نوع سلول‌های بنیادی عصبی در نهایت به آستروسیت تبدیل می‌شوند نوعی سلول که زخم‌های گلیال صلب ایجاد می‌کند.

معرفی Neurod4 به سلول‌های بنیادی عصبی مشتق شده از سلول‌های اپندیمال در موش‌ها درست پس از آسیب نخاعی باعث ایجاد تمایز عصبی می‌شود. نورون‌های تمایز یافته سیناپس ایجاد می‌کنند که منجر به بهبود عملکرد حرکتی پاهای عقبی آنها می‌شود. با در نظر گرفتن این موارد، فکر کردیم که معرفی Neurod4 به سلول‌های بنیادی عصبی فعال شده می‌تواند به بازسازی سلول‌های عصبی کمک کند. به همین منظور، تیم آزمایشاتی را انجام داد که در آن ژن Neurod4 درست پس از ضایعه نخاعی به سلول‌های بنیادی عصبی فعال شده در موش‌ها معرفی شد. محققان مشاهده کردند که سلول‌های بنیادی عصبی با موفقیت به سلول‌های عصبی تبدیل می‌شوند و جالب اینجاست که موش‌ها گاهاً پاهای عقب فلج خود را جابجا می‌کنند. Neurod4 که به سلول‌های بنیادی عصبی فعال شده وارد می‌شود، تولید نورون‌های رله را که به نورون‌های حرکتی پاهای عقب انجام می‌شود، تسهیل می‌کند.

به عنوان یک اثر ثانویه، تشکیل اسکار گلیال پس از مرحله تحت حاد ضایعه نخاعی سرکوب شد. این اثر به محیطی که برای آکسون‌ها مساعد است اجازه می‌دهد تا فراتر از محل آسیب دیده و سیناپس تشکیل شود و در نتیجه عملکرد حرکتی پاهای عقب را بهبود بخشد. روش ما معرفی ژن بازسازی کننده عصبی به طور مستقیم به سلول‌های بنیادی عصبی است که از قبل در نخاع وجود دارد. این می‌تواند مشکلات رد و تشکیل تومور را که اغلب در روش‌های پیوند سلول‌های بنیادی معمولی رخ می‌دهد، کاهش دهد. ما معتقدیم که این مطالعه به توسعه رویکردهای درمانی جدید برای آسیب نخاعی کمک خواهد کرد. منبع

بازدیدها: 141

محققان با کاشت یک الکترود زیر آسیب نخاعی یک بیمار توانستند کاری کنند تا این فرد فلج نخاعی مجددا کنترل پاهای خود را به دست آورد. ترکیبی نوآورانه از تحریک نخاعی الکتریکی و درمان فیزیکی به مرد ۲۶ ساله اجازه داد تا حرکت پاهای خود را برای اولین بار پس از سه سال از گذشت یک تصادف که باعث معلولیت او شده بود به دست آورد. محققان موفق به توسعه روشی شدند که قبلا انجام شده بود و در آن از جریان‌های الکتریکی که به ستون فقرات هدایت شده برای کنترل دوباره اندام فلج استفاده می‌شد. محققان این پژوهش این مرد را به مدت ۲۲ هفته تحت درمان فشرده فیزیکی قرار دادند تا عضلات وی برای تحریک نخاعی آماده شود. آنها سپس یک الکترود را درست در زیر منطقه آسیب دیده نخاع کاشتند. هنگامی که سه هفته پس از انجام عمل جراحی، تحریکات الکتریکی آغاز شد، این مرد ۲۶ ساله به سرعت از خود واکنش نشان داد. او در حالی که به پهلو خوابیده بود قادر بود تا پاهای خود را حرکت دهد. او همچنین به طور مستقل و بدون نیاز به دخالت پزشکان قادر به ایستادن بود و تعادل خود را با نگه داشتن میله‌ها حفظ می‌کرد. در این روش جدید پژوهشگران به توسعه یک فرآیند نوین پرداختند که در آن به جای استفاده از تحریک الکتریکی به طور مستقیم برای فعال شدن عضلات از تحریک شبکه عصبی نخاع استفاده کردند. منبع

بازدیدها: 43

گروهی از محققان مشغول تحقیق روی روشی هستند که به بیماران معلول کمک می‌کند، تا دوباره اعضای از کار افتاده خود را حرکت دهند. آنها برای این کار الکترودهای کوچکی را در بدن بیمار قرار میدهند.  این گروه تحقیقاتی تاکنون توانسته پتانسیل الکترودها برای انجام این مهم را در یک گربه نمایش دهد. به این ترتیب روزنه امیدی برای حرکت دوباره افرادی به وجود آمده  که در نخاع دچار جراحت شده‌اند و همچنین افرادی که از اندام‌های مصنوعی استفاده می‌کنند. طبق تحقیقات این گروه یکی از موارد بیشماری که در نمونه‌های بیماران فلج مشاهده می‌شود، سلامت مغز، ماهیچه‌ها و اعصاب است. اما در این میان ارتباط میان این بخش‌ها و مغز یا همان ستون فقرات، از بین رفته است. از آنجا که اعصاب موجود در ستون فقرات ترمیم نمی‌شوند،  بهترین راه حل، ایجاد و یا بازگرداندن حرکت به اعضای مختلف است. این گروه نبض‌های الکتریکی کنترل شده‌ای را به ماهیچه‌های عضلات پلانتار فلکسور در زانوی یک گربه متصل کردند.  برای این کار نیز یک الکترود را به کار بردند. به این ترتیب این الکترود که ارتباط میان لایه های مختلف اعصاب را برقرار می کند، در اعصاب ماهیچه زانوی گربه قرار داده شد. سپس الکترودها به یک کنترل کننده (PIV) متصل شدند تا فرایند ارسال نبض را انجام دهد. به گفته این گروه تحقیقاتی دستگاه های کنترل کننده (PIV) توانستند نبض‌های خاصی را به اعصاب مشخص ارسال کنند. به این ترتیب دانشمندان موفق شدند به گربه کمک کنند زانوی خود را به سادگی و راحتی حرکت دهد. آنها امیدوارند بتوانند همین سیستم را برای انسان نیز به کار بگیرند و بیماران بتوانند با پوشیدن یک جعبه کنترل به اندازه یک تلفن همراه (که از آن پیام هایی برای اعصاب مشخص شده ارسال می شود) دوباره اعضای از کار افتاده بدن را حرکت دهند. منبع

بازدیدها: 119

جراحی ترمیم ضایعه نخاعی و احیای آن، نخستین بار با روش کاشت سلول‌های بنیادی در چین اجرا شد. در این روش، آن قسمت از نخاع که آسیب دیده به طور کامل بریده و به جای آن سلول بنیادی کاشته می‌شود. قرار است در آینده، این عمل جراحی روی پنج تن دیگر نیز اجرا شود. هنوز نتیجه قطعی جراحی نخست مشخص نیست و تا چندی دیگر نتیجه اعلام می‌شود. مدیر بخش جراحی ستون فقرات و نخاع تاکید کرد: پس از نخستین جراحی، ما با کمک الکتروفیزیولوژیک، به طور کامل محل آسیب دیده را که (دو و هشت دهم) سانتیمتر بود، بریدیم و پس از آن، یک اِستنت (لوله توری مصنوعی از جنس فلز٬ قرار داده شده در یک گذرگاه یا مجرایی طبیعی در بدن) قرار دادیم و سلول‌های بنیادی را هم آنجا کاشتیم تا رشد کند. یک پژوهشگر در موسسه ژنتیک و زیست شناسی در این باره گفت: اعصاب نخاعی، همچون یک دسته سیم در کابل هستند. بنابراین ما الیاف کلاژنی طراحی کردیم که همچون یک پل ، اعصابِ از هم گسیخته را به هم متصل کند. سلول‌های بنیادی با عملکرد ویژه خود می‌توانند آن قسمت آسیب دیده نخاع را بازسازی و احیا کنند و به طور کامل ضایعه برطرف شود. منبع این خبر

پاپوش: هنوز چیزی نشده یک ماه از بهار گذشت!؟ این یعنی اینکه داریم به سرعت به خط پایان میرسیم!؟! خدایا چنان کن سرانجام کار، تو خشنود باشی و ما رستگار.

 دانلود سخنرانی تربیت فرزند و فرزند پروری استاد حورایی

بازدیدها: 28

ستون فقرات دارای یک مینی مغز است که مهارت‌های حرکتی و حفظ تعادل را به عهده دارد. این مغز کوچک که مجموعه‌ای از سلول‌های عصبی است، اطلاعات حسی را به گونه‌ای پردازش می‌کند که اجرای اعمال پیچیده، مانند راه رفتن از روی طناب و حفظ تعادل هنگام اسکیت روی یخ را ممکن می‌سازد. محققان تا قبل از این مطالعه با مکانیسم کدگذاری سیگنال‌های عصبی و پردازش این اطلاعات در ستون فقرات کاملا نا آشنا بودند و یافتن چنین شبکه عصبی پیچیده‌ای که محققان آن را مینی مغز می‌نامند، به منزله بازگشایی جعبه سیاه سیستم اعصاب محسوب می‌شود. یکی از پیچیده‌ترین فرآیندهای سیستم اعصاب و مغز، زمانی است که به طور ناخودآگاه، پاها به محض دیدن یک سطح لغزنده، محتاط می‌شوند و حرکت آنان کند می‌شود. محققان تا امروز معتقد بودند که سیگنال‌هایی که از طریق نور منعکس شده از یک سطع لغزنده وارد چشم می‌شوند، توسط مدارهای عصبی نخاع پردازش می‌شوند و فعالیت‌های حرکتی را کند می‌کنند، ولی تا کشف مینی مغز در نخاع، این عملکرد کاملا مبهم بود. این دستاورد اطلاعات ارزشمندی را در زمینه تشخیص و درمان اختلالات حرکتی و تعادلی در اختیار محققان قرار می‌دهد. یکی از مهمترین کاربردهای این مطالعه، درمان عدم تعادل در بیماران مبتلا به پارکینسون و سکته مغزی است.

پسآمد: دوستی تماس گرفت و گفت: من معلول هستم و در منزل از ویلچر استفاده میکنم، توالت رفتنم و انتقالم از روی ویلچر به روی توالت فرنگی برای خودم و خانواده‌ام موجب زحمت و سختی زیادیه، چه کنم که این مشکل کم بشه؟ خدمتش عرض کردم: از ویلچر توالت و حمام استفاده کن. دوست گرامی گفت:آخه اونها روی توالت فرنگی نمیرن!؟ عرض کردم: خوب روی توالت معمولی ازش استفاده کن. گفت: آخه اونطوری کثیف‌کاریش زیاد میشه!؟ گفتم: خوب بشه، شلنگ آب را برای همین وقت‌ها ساختن دیگه. به او گفتم: من هروقت توالت میروم حمام هم میکنم، اینطوری در زمستان سردم نمیشه و در تابستان نشاطم زیاد میشه، کثیف‌کاری هم نمیشه.

بازدیدها: 67

دیدگاه عمومی در خصوص افرادی که دچار آسیب‌های نخاعی می‌شوند معمولاً فلج دائمی است، ولی نتایج تحقیق جدیدی که امروز در مجله علمی “مغز” منتشر شده احتمالاً این دیدگاه را تغییر خواهد داد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که اعمال شوک‌های الکتریکی در خلال تمرینات بدنی به ستون فقرات اشخاصی که دچار فلج نخاعی هستند، می‌تواند به آنها کمک کند تا دوباره حرکات ارادی خود را به دست بیاورند. در این پژوهش بلند مدت که از سال ۲۰۰۹ در مرکز تحقیقات آسیب‌های نخاعی دانشگاه لوئیزویل آمریکا و تحت سرپرستی دکتر کلودیا آنجلی انجام شده است، پژوهشگران بر روی ستون فقرات ۴ بیمار که بیش از دو سال دچار عارضه فلج نخاعی بودند، تحریکات الکتریکی اعمال کردند. هر ۴ بیمار فوق الذکر موفق شدند پاهای خود را از ناحیه پنجه‌ها، قوزک و زانو خم کنند و با استفاده از توانبخشی فیزیکی، این حرکات باز هم بهبود بیشتری یافتند. طبق گفته محققان، در صورت اثبات تاثیر “تحریک درمانی” در افراد بیشتر، تغییرات عمده‌ای در زندگی آینده بیمارانی که با این عارضه زندگی می‌کنند به وقوع خواهد پیوست. منبع

پیآمد: شکر خدا حال ما خوب است. من و پسرم سرماخوردیم. پدرم بعد دو سال اون‌یکی زانوش را هم عمل کرد و پروتز زانو براش گذاشتن، شکر خدا عمل موفقی بوده. التماس دعا

بازدیدها: 26