دانشمندان گروهی از سلول‌های بنیادی نهفته را شناسایی کرده‌اند که به آسیب سیستم عصبی مرکزی موش پاسخ می‌دهند. اگر نوع مشابه‌ی از سلول در انسان وجود داشته باشد، آن‌ها می‌توانند یک رویکرد درمانی جدید برای درمان آسیب‌های مغزی و نخاعی ارائه دهند. پس از بیماری یا آسیب، سلول‌های بنیادی با جایگزینی سلول‌های مرده به ترمیم آسیب کمک می‌کنند. در برخی از اندام‌ها، مانند پوست و روده، این سلول‌های بنیادی دائماً فعال هستند، در حالی که در برخی دیگر، به اصطلاح «سلول‌های بنیادی نهفته» در انتظار آسیب هستند تا وارد عمل شوند.

محققان گروهی از سلول‌های بنیادی نهفته را در سیستم عصبی مرکزی موش‌ها شناسایی کردند. اینها بخشی از سلول‌های اپاندیمی هستند که دیواره‌های محفظه‌های مغز و نخاع را می‌پوشانند و مایع مغزی نخاعی را نگه می‌دارد. زمانی که تیم تحقیقاتی از ابزار فلورسانس برای جستجوی سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های دندریتیک در مغز استفاده کردند، این سلول‌ها به طور تصادفی شناسایی شدند. این سلول‌ها از سلول‌های پیش‌ساز جنینی ناشی می‌شوند که پروتئین مشابه‌ای با سلول‌های دندریتیک روی سطح خود دارند، که آن‌ها را به دانشمندان نشان داد.

آن‌ها با همکاری محققان عصب‌شناس در موسسه فرانسیس کریک و زیست‌شناسان رشدی در موسسه پزشکی مولکولی لیسبون دریافتند که در موش‌های سالم، این سلول‌ها ثابت می‌مانند و موهای کوچکی روی سطح خود می‌چرخانند تا به جریان مایع مغزی نخاعی کمک کنند. با این حال، در نخاع موش آسیب دیده، این سلول‌ها با تقسیم، مهاجرت به ناحیه آسیب دیده رفته و با تمایز به آستروسیت‌ها، یکی از انواع سلول‌های  اصلی سیستم عصبی، پاسخ دادند. این تیم همچنین این سلول‌ها را در آزمایشگاه با جزئیات بررسی کردند و دریافتند که علائم کلیدی رفتار سلول‌های بنیادی را نشان می‌دهند. به طور مداوم در یک دوره زمانی طولانی تقسیم شدند و همچنین توانستند به هر سه نوع سلول اصلی سیستم عصبی مرکزی نورون‌ها، آستروسیت‌ها و الیگودندروسیت‌ها تمایز پیدا کنند.

محققین ابراز داشتند، در حالی که ما نمی‌دانیم این سلول‌ها در انسان وجود دارند یا خیر، در صورت وجود، جالب است که ببینیم آیا آن‌ها نیز به طور پیش فرض این قابلیت تبدیل آستروسیت‌ها به جای نورون‌ها در پاسخ به آسیب را دارند یا نه؟. این موضوع ممکن است توضیح دهد که چرا سیستم عصبی مرکزی پستانداران توانایی قوی برای ترمیم خود پس از آسیب ندارد. اگر بتوانیم راهی برای غلبه بر موانعی که تمایز به نورون‌ها و الیگودندروسیت‌ها را پس از آسیب نخاعی متوقف می‌کنند، پیدا کنیم، می‌توانیم راه جدیدی از درمان‌ها را برای درمان آسیب‌های نخاعی ارائه کنیم. محققان پیشنهاد می‌کنند که باز کردن پتانسیل این سلول‌ها می‌تواند به بدن کمک کند تا نورون‌های جدیدی تولید کند که مسئول دریافت و ارسال سیگنال‌های کلیدی برای حرکت پس از آسیب ستون فقرات هستند. در مورد اینکه آیا سلول‌های اپاندیمی می‌توانند قابلیت‌های سلول‌های بنیادی عصبی داشته باشند یا خیر، تردید وجود دارد، اما این مطالعه بر پتانسیل آن‌ها تأکید می‌کند. منبع

بازدیدها: 117

به گفته محققان، ایمپلنت‌های سه بعدی که با استفاده از سلول‌های انسانی ساخته شده‌اند، ۸۰ درصد موفقیت در بازیابی توانایی راه رفتن در موش‌های فلج در آزمایشگاه داشتند. نمونه‌های بافتی از بیماران از طریق فرآیندی که رشد نخاع را در جنین انسان تقلید می‌کند، به ایمپلنت‌های نخاعی تبدیل می‌شوند. طی چند سال آینده، دانشمندان قصد دارند تا بتوانند ایمپلنت‌های شخصی‌سازی شده‌ای برای ترمیم بافت آسیب‌دیده در اثر جراحت و بدون خطر رد شدن توسط بدن ایجاد کنند. آنها برای آزمایش‌های بالینی روی انسان آماده می‌شوند و امیدوارند که در سال‌های آینده بافت‌های مهندسی شده در افراد فلج کاشته شود و آنها را قادر می‌سازد دوباره بایستند و راه بروند.

پروفسور گفت: “حیوانات مدل تحت یک فرآیند توانبخشی سریع قرار گرفتند که در پایان آن می توانستند به خوبی راه بروند. این اولین نمونه در جهان است که در آن بافت‌های انسانی کاشته‌شده مهندسی شده، بهبودی را در یک مدل حیوانی برای فلج مزمن طولانی‌مدت ایجاد کرده‌اند که مرتبط‌ترین مدل برای درمان فلج در انسان است. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان هستند که به دلیل آسیب ستون فقرات فلج شده‌اند و هنوز هیچ درمان مؤثری برای وضعیت آنها وجود ندارد. افرادی که در سنین بسیار پایین زخمی می شوند، قرار است تا پایان عمر خود روی ویلچر بنشینند و تمام هزینه های اجتماعی، مالی و سلامتی ناشی از فلج را متحمل شوند.

هدف ما تولید ایمپلنت‌های نخاعی شخصی‌سازی شده برای هر فرد فلج است که امکان بازسازی بافت آسیب‌دیده را بدون خطر پس زدن فراهم می‌کند. محققان از مهندسی ژنتیک برای برنامه‌ریزی مجدد سلول‌ها و بازگرداندن آنها به حالتی شبیه سلول‌های بنیادی جنینی استفاده کردند سلول‌هایی که می‌توانند به هر نوع سلولی در بدن تبدیل شوند. پروفسور اضافه کرد که محققان امیدوارند طی چند سال آینده به مرحله آزمایش‌های بالینی بر روی انسان برسند و در نهایت این بیماران را روی پای خود بازگردانند و گفتند که دلیل خوبی برای انتظار تأیید نسبتاً سریع فناوری ما دارند. آزمایشات بالینی بر روی انسان در حال آماده سازی است، با این امید که در سال‌های آینده بافت‌های مهندسی شده در افراد فلج کاشته شود. این پیشرفت علمی ممکن است افراد فلج را قادر به راه رفتن دوباره کند زیرا محققان برای اولین بار در جهان کاشت نخاع انسان را ایجاد کردند. منبع

بازدیدها: 109

تحقیقات جدید چگونگی تبدیل سلول‌های بنیادی به نورون‌های حسی را نشان داد. محققان مرکز تحقیقات پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی اولین نقشه راه در نوع خود را تهیه کرده‌اند که جزئیات چگونگی تبدیل سلول‌های بنیادی به سلول‌های عصبی حسی را نشان می‌دهد. سلول‌هایی که احساساتی مانند لمس، درد و خارش را فعال می‌کنند. این مطالعه که با استفاده از سلول‌های بنیادی جنینی موش انجام شد، همچنین روشی را برای تولید انواع نورون‌های بین‌ اعصاب حسی در آزمایشگاه شناسایی کرد. به گفته محققان، اگر بتوان این کار را با استفاده از سلول‌های بنیادی انسانی تکرار کرد، می‌تواند گامی کلیدی در جهت توسعه درمان‌های مبتنی بر سلول‌های بنیادی باشد که حس را در افرادی که احساس خود را در قسمت‌هایی از بدن خود به دلیل آسیب‌های نخاعی از دست داده‌اند، بازیابی کرد. نورون‌های حسی، دسته‌ای از نورون‌ها در نخاع و مسئول انتقال اطلاعات حسی از سراسر بدن به سیستم عصبی مرکزی هستند. آزمایشگاه باتلر اولین گروهی بود که نورون‌های حسی را از سلول‌های بنیادی پرتوان جنینی و القایی انسان ایجاد کرد. در آن زمان، مطالعه آن‌ها چگونگی تولید تنها برخی از زیرگروه‌های این سلول‌های حیاتی را مشخص کرد. هر زیرگروهی از اینترنورون حسی، اطلاعات مربوط به حس متفاوتی مانند لمس، فشار، کشش، درد، خارش و گرما را منتقل می‌کند. هر سلول درمانی که برای درمان آسیب‌های نخاعی و بازیابی حس استفاده می‌شود، باید شامل همه این زیرگروه‌ها باشد و زیرگروه‌ها باید تا حد امکان شبیه به نورون‌های داخلی و واقعی باشند. روی هم رفته، این پیشرفت‌ها می‌تواند به ویژه برای شناسایی داروهای جدید مفید باشد. برای مثال، محققان می‌توانند نورون‌های حسی را که سیگنال‌های درد را منتقل می‌کنند، جدا کرده و از آن‌ها برای آزمایش داروهایی استفاده کنند که برای جلوگیری از فعالیت آن‌ها در افراد مبتلا به درد مزمن طراحی شده است. نتایج این مطالعه، این امکان را ایجاد می‌کند که بتوان مدارهای عصبی که درد را در آزمایشگاه تنظیم می‌کنند بازآفرینی کرده و سپس داروهای جدیدی را که مانند مورفین عمل می‌کنند، اما مغز را هدف قرار نمی‌دهند، بررسی کرده تا خطر اعتیاد را کاهش دهد. علاوه بر پیامدهای بالقوه آن برای توسعه سلول درمانی و غربالگری دارویی، توانایی تولید سلول‌های عصبی حسی در آزمایشگاه می‌تواند محققان را قادر به مدل‌سازی، مطالعه و در نهایت شناسایی درمان‌هایی برای شرایطی مانند اختلالات طیف اوتیسم یا عدم حساسیت به درد مزمن کند. این تیم اکنون در حال کار بر روی تکرار این یافته‌ها با استفاده از سلول‌های انسانی است. باتلر گفت، اگر این کار با موفقیت تمام زیرشاخه‌های بین‌اعصاب حسی انسان را ارائه دهد، یک راه جدید حیاتی برای مطالعه اختلالات پردازش حسی فراهم می‌کند. منبع

بازدیدها: 100

اگر تحقیقات جدیدی بر روی حیوانات روی انسان انجام شود، آینده روشن تری برای افراد مبتلا به آسیب نخاعی در انتظار خواهد بود. محققان می‌گویند موش‌هایی که به دلیل آسیب شدید نخاعی فلج شده بودند، طی چهار هفته پس از دریافت یک درمان تزریقی تجربی، توانایی راه رفتن را دوباره به دست آوردند. تیم تحقیقاتی قصد دارد برای استفاده از این درمان در افراد، تأییدیه سازمان غذا و داروی ایالات متحده را دریافت کند. هدف تحقیقات ما یافتن درمانی است که می‌تواند از فلج شدن افراد پس از ضربه یا بیماری شدید جلوگیری کند. برای دهه‌ها، این یک چالش بزرگ برای دانشمندان باقی مانده است، زیرا سیستم عصبی مرکزی بدن ما، که شامل مغز و نخاع می‌شود، ظرفیت قابل توجهی برای ترمیم خود پس از آسیب یا پس از شروع یک بیماری دژنراتیو ندارد. این درمان از آنچه که محققان مولکول های رقصنده می‌نامند برای ترمیم بافت ستون فقرات و فلج معکوس استفاده می‌کند. این نانوالیاف را تشکیل می‌دهد که با سلول‌ها ارتباط برقرار می‌کند تا ترمیم نخاع آسیب دیده را آغاز کند.

در موش ها، آسیب نخاعی را به پنج روش ترمیم کرد: ۱- پسوندهای قطع شده نورون ها (آکسون ها) بازسازی شدند. ۲- کاهش قابل توجهی در بافت اسکار وجود داشت که می‌تواند مانعی فیزیکی برای بازسازی و ترمیم ایجاد کند. ۳- میلین، لایه عایق آکسون‌ها که در انتقال موثر سیگنال‌های الکتریکی بسیار مهم است، ۴- در اطراف سلول‌ها اصلاح شده است. ۵- رگ‌های خونی برای رساندن مواد مغذی به سلول‌های محل آسیب تشکیل شده‌اند و نورون‌های حرکتی بیشتری زنده ماندند.

به گفته نویسندگان این مطالعه، پس از پایان درمان، مواد در عرض ۱۲ هفته به مواد مغذی برای سلول‌ها تجزیه می‌شوند و سپس بدون عوارض جانبی قابل توجهی از بدن ناپدید می‌شوند. ما مستقیماً به FDA می‌رویم تا روند تأیید این درمان جدید را برای استفاده در بیماران انسانی که در حال حاضر گزینه‌های درمانی بسیار کمی دارند، آغاز کنیم. مرکز، مرکز نانوپزشکی احیاکننده. توجه به این نکته مهم است که نتایج به دست آمده در آزمایشات حیوانی همیشه در انسان تکرار نمی‌شود.

بر اساس مرکز آماری ملی آسیب نخاعی، نزدیک به ۳۰۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده با آسیب نخاعی زندگی می‌کنند. کمتر از ۳ درصد از مبتلایان به آسیب کلی نخاع، عملکردهای فیزیکی اولیه را بهبود می‌بخشند، و حدود ۳۰ درصد آنها حداقل یک بار در طول هر سال پس از آسیب اولیه مجدداً در بیمارستان بستری می‌شوند که منجر به میلیون‌ها دلار هزینه متوسط ​​مراقبت‌های بهداشتی برای هر بیمار می‌شود.. امید به زندگی برای افراد مبتلا به ضایعات نخاعی به طور قابل توجهی کمتر از افراد بدون آسیب نخاع است و از دهه ۱۹۸۰ بهبود نیافته است.

در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که باعث بازسازی نخاع شود. با توجه به تأثیر فوق‌العاده‌ای که می‌تواند بر زندگی بیماران داشته باشد، می‌خواستیم در پیامدهای آسیب نخاعی تفاوت ایجاد کنیم و با این مشکل مقابله کنیم. همچنین، علم جدید برای رسیدگی به آسیب نخاعی می‌تواند بر استراتژی‌های بیماری‌های عصبی تأثیر بگذارد. منبع

بازدیدها: 112

تزریق وریدی سلول‌های بنیادی مشتق شده از مغز استخوان در بیماران مبتلا به آسیب نخاعی منجر به بهبود قابل توجهی در عملکردهای حرکتی می‌شود.

محققان گزارش دادند: برای بیش از نیمی از بیماران، بهبودهای اساسی در عملکردهای کلیدی، مانند توانایی راه رفتن، یا استفاده از دست‌های آنها، طی چند هفته پس از تزریق سلول‌های بنیادی مشاهده شده است و هیچ عارضه جانبی قابل توجهی گزارش نشده است.

چندین هفته قبل از کاشت سلول‌های بنیادی، بیماران در بسیاری از موارد از زمین خوردن یا ضربه جزئی، آسیب‌های مداوم و غیر نفوذ نخاعی داشتند. علائم آنها شامل از دست دادن عملکرد و هماهنگی حرکتی، از دست دادن حسی، و همچنین اختلال در عملکرد روده و مثانه بود.

سلول‌های بنیادی از مغز استخوان خود بیماران، از طریق پروتکل کشت که چند هفته در یک مرکز تخصصی پردازش سلول انجام شد، آماده شدند. سلول‌ها در این سری به صورت داخل وریدی تزریق شدند و هر بیمار به عنوان کنترل کننده خود عمل کرد.

محققان تأکید می‌کنند که برای تأیید نتایج این آزمایش، به مطالعات بیشتری نیاز خواهد بود. آنها همچنین تأکید می‌کنند که این ممکن است سال‌ها به طول انجامد. با وجود چالش‌ها، آنها همچنان خوش بین هستند.

آنها خاطرنشان کردند: نتایج مشابه با سلول‌های بنیادی در بیماران سکته مغزی ، اعتماد به نفس ما را نسبت به اینکه از نظر بالینی ممکن است مفید باشد افزایش می‌دهد. این مطالعه بالینی اوج کار آزمایشگاهی پیش بالینی گسترده با استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی طی سالهای متمادی است.

آنها می‌گویند: این ایده که ممکن است پس از آسیب به مغز و نخاع با استفاده از سلول‌های بنیادی خود بیمار بتوانیم عملکردهای خود بیمار را بازیابی کنیم، سال‌ها ما را فریب داده است. اکنون ما به انسان اشاره کرده‌ایم که ممکن است باشد. منبع

بازدیدها: 124

محققان در مطالعه‌ای با کمک دو محقق ایرانی موفق به توسعه داربست قابل تزریقی شده‌اند که می‌توانند به ترمیم اعصاب آسیبب‌دیده طناب نخاعی کمک کنند.

آسیب‌های طناب نخاعی به فلج شدن دائمی افراد منجر می‌شود که متأسفانه پزشکان نیز کارهای زیادی برای ترمیم آسیب طناب نخاعی نمی‌توانند انجام دهند. حال در مطالعه جدید، محققان آمریکایی با کمک محققان ایرانی داربست زیستی قابل تزریق ایجاد کرده‌اند که بازسازی آکسون را در موش‌های مبتلا به آسیب طناب نخاع بهبود می‌بخشد. بدن به طور طبیعی در ترمیم بسیاری از آسیب‌ها مهارت دارد، اما در ترمیم برخی از مهمترین آنها نیز به مشکل برمی‌خورد. آکسون‌ها، رشته‌های عصبی حامل سیگنال‌های الکتریکی به بدن هستند که پس از آسیب نمی‌توانند خود را بازسازی کنند و این همان چیزی است که باعث آسیب دیدگی ستون فقرات می‌شود.

یکی از مشکلات عمده در عدم بازسازی آکسون‌ها هجوم سلول‌های ایمنی به آنها پس از آسیب است. این امر منجر به تشکیل بافت اسکار می‌شود که می‌تواند از اتصال مجدد آکسون‌ها جلوگیری کند. بنابراین محققان این مطالعه تصمیم گرفتند تا با ایجاد محیطی که از سلول‌ها پشتیبانی کرده و آنها را به ترمیم تشویق می‌کند به حل این مشکل کمک کنند. راه حل آنها ساخت یک داربست قابل تزریق بود.

محققان اظهار کردند این داربست ساخته شده از اسید هیالورونیک پر از منافذی است که سلول‌ها می‌توانند به آنجا مهاجرت کنند و این منافذ با وکتورهای ژن درمانی پر شده‌اند. این وکتورها، مولکولی به نام فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز که به زنده ماندن و بازسازی آکسون‌ها کمک می‌کند را رمزگذاری می‌کنند. در آزمایشات بر روی موش‌ها محققان دریافتند که داربست تزریقی آنها بازسازی آکسون را در موش‌های مبتلا به آسیب طناب نخاع بهبود می‌بخشد. منبع

بازدیدها: 136

گروهی از محققین در کالج سلطنتی لندن درمان جدیدی را طراحی کرده‌اند که قادر است به طور معناداری ظرفیت بدن برای ترمیم آسیب‌های ناشی از حملات قلبی و شکستگی‌های استخوانی را بهبود ببخشد. این درمان جدید که به آن پرداخته شده است، طناب نخاعی را تحریک به تولید بیش از حد سلول‌های بنیادی می‌کند که برای ترمیم بافت‌های آسیب دیده بدن ضروری هستند. محققین امیدوارند که این درمان را تا انتهای امسال روی جانوران تست کنند. اگر تست‌ها موفقیت آمیز باشد، گام بعدی  شروع مطالعات انسانی خواهد بود که سعی در القای افراد برای استفاده از سلول‌های بنیادی خودشان و بازسازی اندام‌ها و بافت‌های آسیب‌دیده دارد. زمانی که فردی بیمار است یا دچار حادثه شده است، مغز استخوان شروع به آزادسازی انواه مختلف سلول‌های بنیادی برای ترمیم بافت‌های آسیب دیده می‌کند. زمانی که این سلول‌های بنیادی به بافت هدف‌شان مانند، قلب، عروق خونی، استخوان، غضروف و … می‌رسند شروع به بازسازی آن می‌کنند. این محققین بریتانیایی کشف کردند که راهی برا تحریک مغز استخوان برای آزادسازی دو نوع سلول بنیادی وجود دارد که در ترمیم استخوان، عروق خونی و غضروف نقش دارند. با استفاده از دارویی و فاکتور رشد، می‌توان تولید سلول‌های بنیادی را تا ۱۰۰ برابر افزایش داد. این افزایش تولید می‌تواند کارایی زیادی داشته باشد. استفاده از این روش بلافاصله بعد از حمله قلبی و اعزام وی به بیمارستان منجر به آزادسازی سریع سلول‌های بنیادی به خون آنها می‌شود و این امر می‌تواند نتایج درمانی فرد را بهبود ببخشد. منع

استفاده از سلول های بنیادی برای درمان بیماری های نخاعی بوسیله دامپزشکان

عکس/مراحل درمان سارا عبدالملکی قهرمان راگبی

قطع نخاع ۱۸ هزار نفر در سال بر اثر تصادفات

زنده ماندن کودک اراکی پس از تصادف با قطار

بازدیدها: 54

ستون فقرات دارای یک مینی مغز است که مهارت‌های حرکتی و حفظ تعادل را به عهده دارد. این مغز کوچک که مجموعه‌ای از سلول‌های عصبی است، اطلاعات حسی را به گونه‌ای پردازش می‌کند که اجرای اعمال پیچیده، مانند راه رفتن از روی طناب و حفظ تعادل هنگام اسکیت روی یخ را ممکن می‌سازد. محققان تا قبل از این مطالعه با مکانیسم کدگذاری سیگنال‌های عصبی و پردازش این اطلاعات در ستون فقرات کاملا نا آشنا بودند و یافتن چنین شبکه عصبی پیچیده‌ای که محققان آن را مینی مغز می‌نامند، به منزله بازگشایی جعبه سیاه سیستم اعصاب محسوب می‌شود. یکی از پیچیده‌ترین فرآیندهای سیستم اعصاب و مغز، زمانی است که به طور ناخودآگاه، پاها به محض دیدن یک سطح لغزنده، محتاط می‌شوند و حرکت آنان کند می‌شود. محققان تا امروز معتقد بودند که سیگنال‌هایی که از طریق نور منعکس شده از یک سطع لغزنده وارد چشم می‌شوند، توسط مدارهای عصبی نخاع پردازش می‌شوند و فعالیت‌های حرکتی را کند می‌کنند، ولی تا کشف مینی مغز در نخاع، این عملکرد کاملا مبهم بود. این دستاورد اطلاعات ارزشمندی را در زمینه تشخیص و درمان اختلالات حرکتی و تعادلی در اختیار محققان قرار می‌دهد. یکی از مهمترین کاربردهای این مطالعه، درمان عدم تعادل در بیماران مبتلا به پارکینسون و سکته مغزی است.

پسآمد: دوستی تماس گرفت و گفت: من معلول هستم و در منزل از ویلچر استفاده میکنم، توالت رفتنم و انتقالم از روی ویلچر به روی توالت فرنگی برای خودم و خانواده‌ام موجب زحمت و سختی زیادیه، چه کنم که این مشکل کم بشه؟ خدمتش عرض کردم: از ویلچر توالت و حمام استفاده کن. دوست گرامی گفت:آخه اونها روی توالت فرنگی نمیرن!؟ عرض کردم: خوب روی توالت معمولی ازش استفاده کن. گفت: آخه اونطوری کثیف‌کاریش زیاد میشه!؟ گفتم: خوب بشه، شلنگ آب را برای همین وقت‌ها ساختن دیگه. به او گفتم: من هروقت توالت میروم حمام هم میکنم، اینطوری در زمستان سردم نمیشه و در تابستان نشاطم زیاد میشه، کثیف‌کاری هم نمیشه.

بازدیدها: 67

محققان با استفاده از محرک‌های الکتریکی کوچک موفق به درمان برخی ضایعات نخاعی شدند. انرژی مورد نیاز برای این محرک از نور باریک مادون قرمز و فیبر نوری که بیرون از نخاع قرار دارد، تامین می‌شود. محرک الکتریکی کوچک با استفاده از این انرژی سلول‌های عصبی واقع در ناحیه صدمه دیده را فعال کرده و اجازه می‌دهد که از ماهیچه‌هایی که بر اثر صدمه از کار افتاده‌اند، استفاده شود. بیماران قبل از استفاده از این دستگاه لازم است چند جلسه فیزیوتراپی شوند تا توان کششی ماهیچه‌ها تقویت شود. این دستگاه هیچ عارضه جانبی ندارد. منبع

پایانه: بنده ۱۹ ساله روی تشکی ابری میخوابم که خارجیه و کمی تا قسمتی شبیه اینه. اخیرا یه تشک ابری جدید خریدم که خیلی سفت و سخته. با یاری داداشم با هویه بعد چند ساعت دود هوا کردن تشک این شکلی شد. آخر کار که روش خوابیدم بازهم سفت و سخت بود. برای نرم شدنش فعلا انداختمش تو آفتاب تا ببینم نتیجه‌اش چی میشه. متاسفانه دیر فهمیدم که تشک‌های ابری مخصوص در کشور تولید میشن وگرنه یکی از تشکهای مناسب زیر را میخریدم.

تشک تخت بستری فوم سینوسی OMA-HMFS
تشک های مراقبت در منزل و لوازم جانبی OMA-Home Care

تشک تخت بستری زیپ دار سینوسی OMA-HMCS

تشک تخت بستری زیپ دارکانال دار OMA-HMC

تشک مکمل تشک تخت بستری OMA-HMH

تشک مکمل تشک مواج OMA-HMM

تشک تخت بستری زیپ دارفوم OMA-HMF

تشک تخت بستری زیپ دار ریباند OMA-HMR

بازدیدها: 175