یکی از بزرگترین مشکلات زندگی معلولین آموزش نداشتن برای رویارویی با کوچکترین مسائل زندگی است. همین آموزش نداشتن و عدم آگاهی موجب تاخیر در برگشتن معلول به روند عادی زندگی و در بلند مدت موجب آسیب‌های جدی و شدید بدنی به پرستاران بیمار میشود. بزرگترین و سخت‌ترین و آسیب‌رسان‌ترین حرکت برای پرستاران معلولان، جابجایی معلول از تخت به ویلچر و از ویلچر به تخت است. در فیلم کوتاهی که در کانال تلگرامی این رسانه منتشر شده، نحوه صحیح و ساده و آسان جابجایی معلول از تخت به ویلچر و برعکس بدون فشار و آسیب بدنی به پرستار را بیآموزید.
لینک فیلم آموزشی در کانال تلگرام :
https://t.me/IranBamDad/2101
بازدیدها: 158
سه بیمار مبتلا به فلج کامل اندام، پس از قرار گرفتن یک ایمپلنت در ستون فقرات، دوباره راه رفتن را آغاز کردند. در پژوهشی جدید، پیشرفت چشمگیری در روش کمک به بیماران مبتلا به فلج کامل و فلج چهاراندام برای راه رفتن نشان میدهد. این فرآیند آزمایشی که با شبیه‌سازی نخاع بیمار صورت می‌گیرد، می‌تواند روش امیدوارکننده‌ای برای بهبود درمان چنین بیماری‌هایی باشد. سه بیمار ۲۳، ۲۹ و ۳۵ ساله، پس از شرکت در آزمایش، موفق شدند دوباره راه بروند. پژوهشگران، پیش از این باور داشتند که شبکه‌های نورون زیر ناحیه آسیب‌دیده نخاع، نمی‌توانند پس از فلج کامل شخص، فعالیت کنند اما این پژوهش جدید نشان میدهد که می‌توان به میلیون‌ها بیمار در بهبود یافتن و ترک کردن ویلچر کمک کرد. ابزار الکترونیکی، نورون‌های موجود در پای بیمار را دوباره به مغز آنها متصل می‌کند. این سیستم با استفاده از یک کنترل از راه دور، روشن و خاموش میشود و میزان ولتاژ و حتی محل دقیق شبیه‌سازی با آن قابل تنظیم است. “جرد چینوک” ۲۹ ساله، تنها دو هفته پس از جراحی موفق شد گام بردارد و درحالی که از بازوانش برای حفظ تعادل استفاده می‌کرد، روی پاهای خود بایستد. دکتر جراح مغز و اعصاب گفت: چینوک توانست کنترل حرکت پاهایش را به دست آورد، بدون کمک بایستد و گام بردارد. این روش درمانی، دو بخش دارد؛ ابتدا یک شبیه‌ساز اپیدورال، با کمک جراحی در نواحی خاصی از نخاع که با شبکه‌های عصبی کنترل کننده حرکات مفصل ران، زانو و آرنج مطابقت دارد، گذاشته میشود. سپس بیمار، آموزش‌های حرکتی می‌بیند که ایستادن و گام برداشتن را به نخاع یادآوری می‌کنند. نویسنده این پژوهش گفت: این بررسی نشان میدهد که ممکن است اتصال مغز به نخاع، سال‌ها پس از آسیب نخاعی قابل بازگشت باشد؛ در نتیجه بیماران میتوانند دوباره راه بروند، بایستند و بسیاری از توانایی‌های حرکتی خود را به دست آورند. این روش، عضلات را مستقیما شبیه‌سازی نمی‌کند بلکه شبکه عصبی نخاع را دوباره به کار می‌اندازد. این فرآیند نشان داد که حرکت دوباره بدن بیماران، با ترکیب شبیه‌سازی الکتریکی و آموزش بیمار ممکن است.
