چند ساله رسانه‌ها و … به بحث بظاهر شیرین مناسب‌سازی مکان‌های عمومی جهت تسهیل عبور و مرور معلولین می‌پردازن. گرچه ما معلول‌ها همواره محروم بودیم از مترو و سایر وسایل نقلیه‌ی عمومی و سینما و…. استفاده کنیم، اما دلمان خوش بود حداقل می‌توانیم از پارک‌ها استفاده کنیم. اخیرا موانعی جلوی ورودی پارک‌ها نصب شده که همه حتی موتور سوارها می‌توانند از آن عبور کنند جز معلول‌های ویلچری. نمیدانم آیا طراحان این موانع می‌توانند احساس افراد معلول را وقتی به این موانع میرسند و نمی‌توانند از آن عبور کنند را درک کنند!؟ آیا بهتر نبود طراحان خنگول این موانع حداقل برای امتحان هم که شده چند دقیقه روی ویلچر می‌نشستند و عبور از این موانع را عملا آزمایش میکردند. عرض من  این است: ما از خیر مناسب سازی گذشتیم، لااقل جاهایی را که برای افراد معلول مناسب است را با ابتکارهای خردمندانه‌ی خود نامناسب نسازید. متن بالا اعتراض نامه اصلان خان است که کمی ادیت شده

پاپوش: داشتم به منشورمیگن رشتی‌ها به آفتابه میگن منشوراخلاقی لیگ فوتبال فکر میکردم که یاد بداخلاقی‌های بعد انتخابات افتادم و به این نتیجه‌ی اخلاقی رسیدم: وقتی گروهبان قندلی جلوی دوربین تلویزیون به علی دستور ضرب و شتم خبرنگار بدبختو میده؟! از دیگران چه توقعی میشه داشت!؟

آقای دکتر میگه فکرهایی برای دوستان معلول داره پس به وبلاگش سربزنید

وب سایت هایی برای آپلود انواع فایل های:(JPG| BMP | SWF )

وب سایت هایی برای آپلود انواع فایل های:(RAR| ZIP | EXE)

بکوش تا عظمت در نگاه تو باشد ، نه در آنچه بدان می نگری

بازدیدها: 31