یک دستگاه کوچک و انعطاف پذیر که دور نخاع پیچیده می‌شود، می‌تواند پیشرفتی در درمان آسیب‌های ستون فقرات باشد. این دستگاه می‌تواند اطلاعات ۳۶۰ درجه را ثبت کند و تصویر کاملی از فعالیت نخاع ارائه دهد .آزمایشات روی حیوانات زنده و جسد انسان نشان داد که این دستگاه همچنین می‌تواند حرکت اندام‌ها را تحریک کند و صدمات کامل نخاع را دور بزند. به گفته محققان، این بدان معناست که این دستگاه توانایی بازگرداندن ارتباط بین مغز و نخاع از دست رفته یا آسیب دیده را دارد.
این دستگاه شامل ایمپلنت‌های بسیار نازک و با وضوح بالا است که در اطراف کل نخاع پیچیده شده است و برای اولین بار یک نمای ۳۶۰ درجه ایمن از ستون فقرات ایجاد می‌کند. این دستگاه‌ها تنها چند میلیونم متر ضخامت دارند و برای کارکردن به حداقل قدرت نیاز دارند و نازک بودن دستگاه به این معنی است که می تواند سیگنال‌ها را بدون آسیب رساندن به اعصاب ضبط کند، زیرا به خود نخاع نفوذ نمی‌کند. این یک فرآیند دشوار بود، زیرا ما قبلاً ایمپلنت ستون فقرات را به این روش انجام نداده‌ایم، و مشخص نبود که بتوانیم با خیال راحت و با موفقیت آنها را در اطراف ستون فقرات قرار دهیم. اما به دلیل پیشرفت‌های اخیر در زمینه مهندسی و جراحی مغز و اعصاب، سیارات در یک راستا قرار گرفته‌اند و پیشرفت‌های عمده‌ای در این زمینه مهم شده.
آزمایشات روی موش‌های آزمایشگاهی نشان داده که این دستگاه می‌تواند حرکت اندام را با زمان واکنش بسیار نزدیک به رفلکس‌های طبیعی انسان تحریک کند. محققان هشدار می‌دهند که درمان آسیب‌های ستون فقرات بر اساس این فناوری هنوز سال‌ها باقی مانده است. با این حال، این دستگاه می‌تواند چنین درمان‌هایی را با ارائه جامع‌ترین دیدگاهی که تاکنون از فعالیت نخاع داشته است، سرعت بخشد. منبع
یه فیلم دیدم بنام یک شهر تنهایی. فکر کنم از اون فیلم‌ها بود که صاحب آموزشگاه هنرپیشگی با دریافت پول برای هنرجوهاش ساخته.
تنها قسمت بدرد بخور فیلم اسم فیلم بود که من را یاد تنهایی ما نخاعی‌ها انداخت. یک دنیا تنهایی و یک عمر تنهایی.
ما اسیرانی هستیم در زندانی به بزرگی دنیا و کوچکی و تنگی و سنگینی بدن ، ما اسیرانی هستیم که جنگ ما بعد اسارت تازه شروع شد.
اما آنان که باید اسیر فرسودگی و سستی کهولت ۹۰ سالگی باشند با در دست داشتن قدرت و ثروت از سال‌ها پیش دانش سلول‌های بنیادی را به خدمت گرفتند تا نوش‌داروی همه دردهایشان باشد.
ته‌بندی: امروز جمعه ۲۹ تیر ۱۴۰۳ است و من سه شنبه ۲۹ تیر ۱۳۷۲ گرفتار این درد بی‌درمان شدم. ۳۱ سال با این درد و بلای نکبت به سرعت چشم برهم زدنی گذشته.
راستی، حرف فیلم شد، به همه دوستان نخاعی توصیه اکید می‌کنم فیلم ایرانی هوک را ببینند.
یک دستگاه کوچک و انعطاف پذیر که دور نخاع پیچیده می‌شود، می‌تواند پیشرفتی در درمان آسیب‌های ستون فقرات باشد. آزمایشات روی حیوانات زنده و جسد انسان نشان داد که این دستگاه همچنین می‌تواند حرکت اندام‌ها را تحریک کند و صدمات کامل نخاع را دور بزند . به گفته محققان، این بدان معناست که این دستگاه توانایی بازگرداندن ارتباط بین مغز و نخاع از دست رفته یا آسیب دیده را دارد. این دستگاه شامل ایمپلنت‌های بسیار نازک و با وضوح بالا است که در اطراف کل نخاع پیچیده شده است و برای اولین بار یک نمای ۳۶۰ درجه ایمن از ستون فقرات ایجاد می‌کند.
سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: بیشتر فناوری‌ها برای نظارت یا تحریک نخاع تنها با نورون‌های حرکتی در امتداد پشت یا قسمت پشتی نخاع تعامل دارند. این رویکردها فقط می‌توانند بین ۲۰٪ تا ۳۰٪ از ستون فقرات برسند، بنابراین شما یک تصویر ناقص دریافت می‌کنید. به گفته محققان، این دستگاه‌ها تنها چند میلیونم متر ضخامت دارند و برای کارکردن به حداقل قدرت نیاز دارند. نازک بودن دستگاه به این معنی است که می‌تواند سیگنال‌ها را بدون آسیب رساندن به اعصاب ضبط کند، زیرا به خود نخاع نفوذ نمی‌کند. این یک فرآیند دشوار بود، زیرا ما قبلاً ایمپلنت ستون فقرات را به این روش انجام نداده‌ایم، و مشخص نبود که بتوانیم با خیال راحت و با موفقیت آنها را در اطراف ستون فقرات قرار دهیم. اما به دلیل پیشرفت‌های اخیر در زمینه مهندسی و جراحی مغز و اعصاب، سیارات در یک راستا قرار گرفته‌اند و ما پیشرفت‌های عمده‌ای در این زمینه مهم داشته‌ایم. آزمایشات روی موش های آزمایشگاهی نشان داد که این دستگاه می‌تواند حرکت اندام را با زمان واکنش بسیار نزدیک به رفلکس های طبیعی انسان تحریک کند. به گفته محققان، این نشان میدهد که ممکن است ایمپلنت‌های مغزی برای بازگرداندن حرکت در افراد مبتلا به آسیب نخاع ضروری نباشد چیزی شبیه به این دستگاه برای بازگرداندن ارتباط رفت و برگشت.
محققان هشدار می دهند که درمان آسیب های ستون فقرات بر اساس این فناوری هنوز سال‌ها باقی مانده است. با این حال، این دستگاه می‌تواند چنین درمان‌هایی را با ارائه جامع‌ترین دیدگاهی که تاکنون از فعالیت نخاع داشته است، سرعت بخشد. مطالعه مستقیم کل نخاع در انسان تقریبا غیرممکن است، زیرا بسیار ظریف و پیچیده است. نظارت در حین جراحی به ما کمک می‌کند تا نخاع را بدون آسیب رساندن به آن بهتر درک کنیم، که به نوبه خود به ما کمک می‌کند تا درمان‌های بهتری برای شرایطی مانند درد مزمن، فشار خون بالا یا التهاب ایجاد کنی. این رویکرد پتانسیل عظیمی را برای کمک به بیماران نشان میدهد. منبع
دانشمندان چینی موفق به ساخت نخاع مصنوعی برای انسان به وسیله سلول‌های بنیادی شدند تا با این اقدام توانایی حرکتی را به افراد آسیب‌دیده در ناحیه نخاع را بازگردانند.
در یک تحقیق بی‌سابقه در آزمایشگاه دولتی زیست‌شناسی رشد مولکولی در چین، دانشمندان چینی موفق به ساخت نخاع مصنوعی برای انسان به وسیله سلول‌های بنیادی شدند تا با این اقدام توانایی حرکتی را به افراد آسیب‌دیده در ناحیه نخاع را بازگردانند.
این بافت بیولوژیکی با عصب‌های گیرنده و فرستنده میزبان پیوند می‌شود و باعث برقراری دوباره مدارهای عصبی قطع شده و همچنین باعث بهبود پتانسیل‌های تحریک عصبی و عملکرد اندام‌های انسان‌ها با آسیب نخاعی می‌شود.
در این آزمایشگاه، از مهندسی بافت برای ساخت بافت شبیه به نخاع جنینی انسان با ویژگی‌های عصبی قسمت پشتی و شکمی استفاده شده است و برای این کار سلول‌های بنیادی عصبی انسان در آزمایشگاه روی داربست کلاژن به انواع مختلف عصب‌های قسمت پشتی و شکمی تبدیل شدند.منبع
پسینه:سال سقوط سال فرار سال گریز و انتظار ، فصل شکفتن فلز سال سیاه ۲۰۰۰ کامپیوتر خریدیم و الان ۲۰ ساله که دارم وبلاگ آشنایی با یک معلول قطع نخاع را مینویسم، در این مدت اخبار زیادی پیرامون درمان ضایعات نخاعی منتشر شده و امیدوارم دانش بشر روزی بجایی برسه که بایه آمپول بشه نخاع را به حالت قبل آسیب برگرداند. اگر امروز من آن آمپول درمان کننده ضایعات نخاعی را در دست می‌داشتم، بعد۳۰ سال زیستن با ضایعه نخاعی، هرگز از آن استفاده نمی‌کردم. چون تحمل آشکار شدن درد و رنج بدن فرسوده‌ام را ندارم.
کبد چرب و سنگ صفرا دو مهمان ناخوانده اکثر قریب به اتفاق ما ضایعه نخاعی‌ها است.
ما بعد از آسیب نخاعی دیگر آن فرد پر جنب‌وجوش گذشته نیستیم که هرچه غذا و خوراکی چرب بخوریم با فعالیت تبدیل به انرژی کنیم و بسوزانیمشون. به همین دلیل کبد و کیسه صفرای ما برای هضم و جذب و دفع چربی‌ها بیش از افراد سالم فعالیت می‌کنند.
متاسفانه ما نخاعی‌ها فکر می‌کنیم در بدن ساکت و آرام‌مون همه اعضا حالشون عالی است و همه اندام‌ها مرتب و بی دردسر و زحمت در کنار هم به شادی و دلخوشی، کره و خامه و ارده و تخم مرغ عسلی و سالاد پر سس و نیمرو دوزرده و پیتزا با پنیردوبل و کاسه کاسه تخمه و چیپس و پفک و رولت و نون خامه‌ای و ……. که ما بی‌توجه به شرایط خاص‌مون داریم وارد بدن می‌کنیم را دارن به درستی هضم و جذب و دفع می‌کنند.
خوراکی‌هایی را که نوشتم را بسیار کم و در حد سوخت و ساز بدنتون بخورید نه اندازه‌ای که معده‌ی شما کنجایش دارد.
ما باید تا سال‌های نا معلوم با این وضعیت زندگی کنیم، پس باید از بدن به اندازه توانش انتظار داشته باشیم تا گرفتار عوارض و پیامدهای ناخوشایند خوش‌خوری نشویم.
بدانید و آگاه باشید که تخته گاز رفتن با ماشین پنچر نتیجه‌ای جز چپ کردن نداره. پس با بدن پنچر تخت گاز نرید.
ایلان ماسک اعلام کرد که برای اولین بار یک تراشه مغزی نورالینک در مغز یک انسان کاشته شده است.
ظاهراً این کاشت موفقیت آمیز بوده و ماسک نیز گفته است که این بیمار اکنون یک روز پس از جراحی به خوبی در حال بهبودی است.
هدف شرکت نورالینک که توسط ایلان ماسک تاسیس شده، ایجاد رابط‌های مغز و رایانه(BCI) است که پس از دریافت چراغ سبز از سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) در پاییز گذشته شروع به جذب بیماران انسانی برای اولین آزمایش بالینی خود کرد.
نورالینک در آن زمان گفت که افرادی که به دلیل آسیب نخاعی گردن یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS) به فلج چهار اندام(کوادری‌پلژی) مبتلا هستند، می‌توانند برای شرکت در این کارآزمایی واجد شرایط باشند.
این شرکت در بیانیه‌ای نوشت: هدف اولیه BCI ما این است که به افراد توانایی کنترل مکان‌نما یا صفحه کلید رایانه را تنها با استفاده از افکار بدهیم.
ایلان ماسک هیچ جزئیات دیگری در مورد روند یا وضعیت این جراحی به اشتراک نگذاشته است.
کاشت موفقیت آمیز این تراشه در یک بیمار انسانی نقطه عطف مهمی برای این شرکت خواهد بود. ماسک ادعا کرده است که این تراشه روزی می‌تواند مردم را قادر به تجربه واقعیت‌های متفاوت کند.
بدین ترتیب، اولین انسان روز گذشته تراشه مغزی نورالینک را دریافت کرده است و به گفته ماسک، به خوبی در حال بهبودی است.
هویت اولین بیماران این شرکت فاش نشده است، اما گفته شده بود برای اولین مطالعه موسوم به پرایم(Prime) باید بیش از ۲۲ سال سن داشته باشند، به دلیل آسیب نخاعی یا ALS دچار فلج چهار اندام باشند و بدون سابقه تشنج و سایر ایمپلنت‌های فعال مانند ضربان‌سازها باشند و در حال انجام برنامه‌هایی مانند MRI نباشند.
تراشه نورالینک موسوم به N۱ به شکل و اندازه یک سکه است. این دستگاه جایگزین تکه‌ای از جمجمه بیمار می‌شود که همسطح با استخوان اطراف آن در زیر پوست قرار می‌گیرد. تراشه N۱ با ۶۴ سیم ظریف و انعطاف‌پذیر که از لایه سخت و محافظ مغز عبور می‌کنند، توسط یک ربات جراح به نام R۱ با دقت بالا به قشر زیرین مغز وارد می‌شود.
این کاوشگرهای سیمی ۱۰۲۴ کانال ارتباط دوطرفه بین مغز و تراشه باز می‌کنند که سپس به صورت بی‌سیم با رایانه‌ها و دستگاه‌ها ارتباط برقرار می‌کند.
این تراشه با کمی آموزش به بیماران این امکان را میدهد که مستقیماً با ذهن خود از این دستگاه استفاده کنند، همانطور که در آزمایش شوندگان اولیه حیوانی(میمون‌ها) دیده شد که با ذهن خود یک بازی رایانه‌ای پینگ پنگ را بازی می‌کردند.
بنابراین دور نخواهد بود روزی که بیماران مبتلا به فلج چهار اندام بتوانند مثلاً صندلی‌های چرخ‌دار برقی یا اندام‌های مصنوعی رباتیک را تنها با ذهن خود کنترل کنند، کاری که می‌تواند به آنها اجازه دهد تا با جهان اطراف خود به روش‌هایی که قبلا غیرممکن بود، تعامل داشته باشند.
شاید روزی در آینده، این ایمپلنت‌ها به طور بالقوه بتوانند پیام‌ها را در اطراف آسیب‌های سیستم عصبی هدایت کنند تا دوباره به اندام‌های پایین بدن متصل شوند و برخی از حس‌ها و همچنین کنترل حرکتی را بازیابی کنند.
آنها همچنین می‌توانند با قشر بینایی ارتباط برقرار کنند تا بینایی را برای نابینایان به ارمغان بیاورند.
هدف نهایی این است که این فناوری برای عموم مردم در دسترس قرار گیرد. مغز انسان در حال حاضر از طریق رابط‌های آهسته مثل صفحه کلید، صفحه نمایش لمسی، نرم افزار تشخیص صدا و غیره با رایانه‌ها ارتباط برقرار می‌کند. در حالی که قصد ایلان ماسک این است که این مانع را از میان بردارد و امکان انتقال داده با پهنای باند بالا و فوق‌العاده سریع بین سخت‌افزار و بدن انسان را فراهم کند.
در آن مرحله است که شاید انسان‌ها بتوانند برای خود دست‌های سوم و چهارم با حساسیت لمسی و قدرتی دست‌های واقعی خود ایجاد کنند یا یک بدن عنکبوتی کاملا جدید با منبع اکسیژن خاص خود، مناسب برای زندگی در مریخ داشته باشند.
روزی شاید بتوان ذهن دیگران را خواند یا بدن آنها را در اختیار گرفت یا وقتی هوش مصنوعی به میان بیاید، شاید دیگر مانعی به نام زبان برای تعامل و گفتگو وجود نداشته باشد یا شاید بتوان ورزش کونگ فو را دانلود کرد یا حداقل یک فیلم کونگ فو را با چشمان بسته تماشا کرد.
شاید هم دولت‌ها و تبلیغ کنندگان بتوانند ایده‌ها، انگیزه‌ها و خواسته‌های خود را مستقیماً در مغز انسان‌ها بکارند. البته همه اینها فقط حدس و گمان است.منبع
از روز اولی که هر کس در جهنم آسیب نخاعی گرفتار می‌شود ، اجابت مزاج و توالت رفتن زجر آورترین بخش زندگی او می‌شود ، و همیشه برای من و برای همه دوستان ضایعه نخاعی اجابت مزاج و به موقع و راحت توالت رفتن ، بزرگترین دغدغه فکری و بزرگترین چالش جسمی بوده و هست.
متاسفانه اجابت مزاج و توالت رفتن برای ما ضایعه نخاعی‌ها یک مبارزه مدام و تمام نشدنی است که هر هفته و هر ماه و هر سال شکل عوض می‌کند و همیشه این روده‌ها هستند که روش‌های ما براشون عادی و بی‌تاثیر میشه و ما را به مصیبت می‌کشد.
خیلی از دوستان که سال‌هاست محبوس کالبد خاکی خسته از زخم نخاع هستند ، برای تخلیه روده از روش وارد کردن آب از راه مقعد به درون روده استفاده می‌کنند.
مهمترین چالش پیش روی این روش؛ تخلیه کامل روده‌ها و پاکسازی کامل روده‌ها از مدفوع و آب ورودی است. اگر این پاکسازی کامل صورت نگیرد قطعا در زمان و مکان نادرست ، ناخواسته ، مواد باقی مانده در روده ، تخلیه می‌شود و باعث دردسر و عذاب برای خود و اطرافیان می‌شود. پس اگر از این روش استفاده می‌کنید و این اتفاق براتون رخ میدهد، بهتر است پس از تخلیه‌ی روده برای پاکسازی روده از آب که وارد کرده‌اید وقت بیشتری بگذارید.
تحقیقات نشان داد که داروی KCL-286 با فعال کردن گیرنده اسید رتینوئیک بتا (RARb) در ستون فقرات برای بهبود بهبودی عمل می کند توسط شرکت کنندگان در یک کارآزمایی بالینی فاز ۱ به خوبی تحمل شد. ، بدون عوارض جانبی شدید. محققان اکنون به دنبال بودجه برای آزمایش فاز ۲a هستند که ایمنی و تحمل دارو را در مبتلایان به ضایعه نخاعی مطالعه می کند. تحقیقات قبلی توسط گروه های مختلف نشان داده است که رشد عصبی را می توان با فعال کردن گیرنده RARb2 تحریک کرد، اما هیچ دارویی مناسب برای انسان ساخته نشده است. KCL-286، یک آگونیست RARb2 1 ، توسعه داده شد و در اولین مطالعه در انسان برای آزمایش ایمنی آن در انسان استفاده شد.
مطالعات برای تعیین محدوده دوز ایمن یک دارو با ارائه دوزهای کوچک به شرکت کنندگان قبل از افزایش تدریجی دوز ارائه شده طراحی شده است. محققان به دنبال هر گونه عوارض جانبی هستند و نحوه پردازش دارو در بدن را اندازه گیری می کنند. مطالعات چگونگی تعامل بدن با تجویز مکرر دارو را بررسی می‌کند و پتانسیل تجمع دارو در بدن را بررسی می‌کند.
محققان دریافتند که شرکت‌کنندگان می‌توانند با خیال راحت دوز ۱۰۰ میلی‌گرمی از KCL-286 را بدون عوارض جانبی شدید مصرف کنند.
نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: “این اولین قدم مهم در نشان دادن قابلیت KCL-286 در درمان آسیب های نخاعی است. مطالعه روی انسان نشان داده است که دوز ۱۰۰ میلی گرمی که از طریق یک قرص تحویل داده می شود، می تواند با خیال راحت توسط انسان مصرف شود. امیدواریم اکنون تمرکز ما بر روی بررسی اثرات این مداخله در افراد مبتلا به ضایعات نخاعی باشد. نتایج این مطالعه پتانسیل مداخلات درمانی برای ضایعات نخاعی را نشان می دهد، و من به آنچه تحقیقات آینده ما خواهد یافت امیدوار هستم. منبع
بفرموده دکتر چهارشنبه گذشته رفتم درمانگاه بیمارستان پیش دکترم، گفت: برو سی‌تی اسکن بیار ببینم اوضاع کلی کلیه‌ات یک ماه بعد عمل چطوره؟
رفتم سی‌تی رو انجام دادم و برگشتم مطب. دکتر سی‌تی را نگاه کرد و گفت: خوبه و شروع کرد به توضیح دادن که یه ذره سنگ ریزه مانده که اونم وقت خارج کردن فنر از کلیه‌ات، بیرون میاریمش. یهو دکتر چشمش به چیزی روشن شد و گفت: نه صبر کن، اشتباه شد. این سی‌تی شما نیست. دکتر درحالی که داشت سی‌تی منو می‌دید و برای رزیدنت ها توضیح می‌داد. یاد این مثال افتادم که برای یاد دادن نقش مکث در جمله بیان می‌کنند: دقت لازم نیست اعدامش کنید. گفتم: دکتر خدا چه رحمی کرد نمی‌خواستید کلیه طرف را دربیارید!؟ دکتر گفت: آره، شانس آوردی که وضع اونم مثل توست و فرق زیادی با هم ندارید.
دکتر گفت: برای خارج کردن فنر باید یک شب بیمارستان بمانی، الان بستری میشی یا شنبه؟ گفتم شنبه.
فردا ساعت نه باید بیمارستان باشم.
پیآمد:شاید گفتنم از داستان بیمارستان رفتنم برای عمل خارج کردن سنگ کلیه تکراری و خسته کننده شده باشه، اما هر بار که میرم بیمارستان به جهت آشنایی دوستان با مراحل تکمیل درمان مختصری از ماجرا را می‌نگارم.
به فرموده آقای دکتر دوهفته بعد عمل رفتم مطب دکتر جهت ویزیت.
دکتر احوال پرسی کرد و برام دوتا دارو نوشت که یکیش باعث خروج آب از بدن و افت فشار خون میشه. من در بهترین شرایط فشار خون ندارم وای به روزی که اون دارو را هم مصررف کنم. خلاصه خود درمانی کردم و اون دارو را مصرف نکردم.
به دکتر گفتم: دکتر دفعه قبل که از مطب برگشتم منزل در حال مرتب کردن پرونده‌ای بودم که آورده بودم خدمت شما، تو مدارک یه سونوگرافی دیدم که با خوندن گزارشش چهارستون بدنم لرزید. خوب که دقت کردم و دیدم مال یه مرد هشتاد ساله بوده که اشتباهی داخل پروندم شده بوده.
دکتر در راستای ماست‌مالیسیون اشتباه رزیدنت‌های کنارش گفت: چه حال خوبی پیدا کردی وقتی دیدی سونو مال تو نیست. گفتم: بله، واقعا خوشحال شدم.
دو هفته بعد باز هم باید برم دکتر.
پسآمد:در مورد تازه‌های تحقیقات و دستاوردهای نوین پزشکی پیرامون درمان آسیب و ضایعات نخاعی باید عرض کنم، خبرها همه تکراری هستن و خبر نوید بخش و هیجان انگیز جدیدی منتشر نشده است.
