تا یک سال پیش وقتی می‌شنیدیم که فلان خانواده ساعت۲۰ شام می‌خورن و ساعت۲۱ خوابن تعجب میکردیم!؟ چراکه خودمان ساعت۲۴ با زور بچه‌ها را می‌خواباندیم. مدتی بود به همسرم می‌گفتم باید کم کم زمان خواب بچه‌ها را بکشیم جلوتر چون امیرفرهاد امسال باید بره پیش دبستانی و اگر خوابش کامل نباشه براش سخت میشه. با چند روز تلاش اکنون ساعت۲۱ سفره شام جمع میشه و ساعت۲۲ خاموشی کامله. اینطوری بچه‌ها خودشون ساعت هفت‌ونیم ۸صبح راحت بیدار میشن، آمآااا هرچه زود خوابیدن برای اهل بیت سود و منفعت داشته برای بنده جز داستان بوف شب‌گرد همراه نداشته. قبلا که دیر می‌خوابیدیم من حدود ساعت۲ می‌خوابیدم و ۵صبح بیدار می‌شدم. حالا بعد یک ساعت قل خوردن تو رختخواب فکر می‌کنم الان ساعت حدود ۵صبح باشه اما وقتی به ساعت نگاه می‌کنم می‌بینم تازه ساعت۲ هم نشده. از این زمان تا وقت نماز فکر می‌کنم و چرت می‌زنم و تا زمان نماز مجبورم چندبار ساعت را نگاه کنم.

پاپوش: هیچ چیز بدتر از بی‌خوابی نیست مگر ضایعه نخاعی. و وای به روزگار من ضایعه نخاعی بی‌خواب.

هر وقت میشینم روی ویلچر، امیرفرهاد میفهمه که وقت قام قام رسیده و برای اومدن و ایستادن روصندلی ویلچر، کنارم، بیقراری میکنه. همیشه میبرمش تو حیاط و چند دور میچرخونمش، اما چندباری هم، دوتایی رفتیم تا پارک سرکوچه‌مون و یه چرخ بدون توقف زدیم. هفته پیش در بازگشت از پارک رفتیم منزل پدرم، همسرم هم آمد منزل پدرم. هنوز چند دقیقه از ورود همسرم نگذشته بود که احساس کردم سوندم مشکل دار شده و ادرارم تخلیه نمیشه به همین دلیل از پدر و مادرم اجازه گرفتم و برگشتیم منزل خودمون و سوندم را در آوردم. تا فرداش حالم بهتر نشد که هیچ هر لحظه بدتر شدم. رفتم خودم را بشورم که دوباره سوند بزنم که امیرفرهاد با رورو‌اک خرد زمین و بین ابرو و پلکش کبود شد. حال خودم اونقدر بد بود که نگو و نپرس، تب، لرز، هذیان، بیخوابی، تب‌خال، دل درد، سردرد و …. خلاصه تا همین الان جمعه ساعت ۱۱ هیچ چیز مرتب و آرام نمیزنه.