پروردگار کریم در آیات ۲۳ و ۲۴ سوره کهف سفارش می‌فرماید: و هیچ‌گاه با قاطعیت مگو که فردا چنین کاری را انجام خواهم داد، مگر آن که آن را وابسته به خواست و مشیت پروردگار نمایی. بعضی وقت ها متاسفأنه پیش می‌آید که برخی افراد خیلی راحت در مورد آینده تصمیم گیری‌های جدی‌ای را انجام می‌دهند و مثلا می‌گویند در فلان زمان من حتما فلان کار را انجام خواهم داد، با اینکه حتی از پنج دقیقه بعد خود هم خبر ندارند که اصلاً زنده هستند یا نه و یا در آن زمان خاص، آیا شرایط مختلف امکان انجام آن کار را برای آن فرد محقق می‌سازد یا نه و مسائلی از این قبیل … لذا یک دستور کلّی در این آیه به مۆمنین گوشزد شده که: هرگز در مورد کارى نگو من بعدا آن را انجام مى‌دهم بلکه کمی آینده نگر باش و بگو: مگر اینکه خدا بخواهد: إن شاءَاللّهُ حداقل فایده این کار علاوه بر اینکه خود را در مقابل خداوند متعال خاضع نشان می‌دهیم آن است که اگر بر فرض در تحقق آن فعل تلاش نمودیم، اما به هر دلیل ممکن نشد که آن را انجام دهیم، خُلف وعده و یا دروغی از ما سر نزده زیرا تحقق آن فعل را مشروط به خواست و اراده خداوند متعال نموده بودیم. حال بر فرض به علت فراموشی، قولی نسبت به آینده دادیم (به دیگران و یا حتی به خودمان) و تصمیمی گرفتیم ولی بعد به یادمان آمد (با اینکه حتی از چند دقیقه آینده خود نیز آگاه نبودیم) تصمیمی را گرفتیم که هیچ از تحقق آن مطمئن نیستیم ؛در این هنگام که یادت افتاد، پروردگارت را به خاطر بیاور، و بگو: امیدوارم که پروردگارم مرا به راهى روشن تر از این هدایت کند. پس:
۱ – در سخن گفتن و تصمیم گیرى خدا را فراموش نکنیم.
۲ – هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و به طور قطع از انجام کارى هر چند کوچک، در آینده خبر ندهیم.
۳ – به امکانات و توان خود تکیه نکنیم،که فراهم بودن مقدّمات،تضمین کننده انجام قطعى کار نیست،در آنچه هم یقین داریم، باید (ان شاءالله) بگوییم.
۴ – انسان پیوسته نیازمندخداست ودر هرکارى باید خودرا وابسته به اراده الهى بداند.
۵ – جبران از دست رفته‌ها لازم است.
۶ – پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهى نیاز داشته‌اند.
۷ – اظهار امیدوارى به امدادهاى الهى، از شیوه‌هاى صحیح دعاست.
۸ – هدایت مراحلى دارد و همه آنها به دست خداوند است.
۹ – باید راه میان بُر و نزدیک ترین راه به حقّ و صواب را پیدا کرد.
۱۰ – آرزوى رسیدن به رشد برتر، آرزوى انبیاست.
۱۱ – براى انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد.
۱۲ – تداوم ذکر خدا، کوتاه ترین راه رسیدن به رشد است.
پسینه: انشاالله در مطلب بعد نتیجه فراموشی و غفلت از یاد خداوند دانا و توانا را عرض میکنم.
بازدیدها: 33