بررسی محققان نشان داد که سیستم عصبی گورخر ماهی می‌تواند آسیب‌های دائمی نخاع را به شکل حیرت انگیزی ترمیم کند.
مشکلات نخاعی می‌توانند از نظر شدت و نوع آسیب متفاوت باشند و ممکن است تأثیرات مختلفی بر روی فرد داشته باشند. گورخرماهی اعضای گروه نادری از مهره داران هستند که قادر به درمان کامل نخاع قطع شده هستند. درک روشنی از چگونگی انجام این بازسازی می‌تواند سرنخ‌هایی به سمت استراتژی‌هایی برای بهبود آسیب‌های نخاعی در افراد ارائه دهد.
یک مطالعه جدید اطلسی دقیق از تمام سلول‌های درگیر و نحوه کار آنها با هم در بازسازی نخاع گورخرماهی ترسیم می‌کند. در یک یافته غیرمنتظره، محققان نشان دادند که بقا و سازگاری نورون‌های قطع شده برای بازسازی کامل نخاع ضروری است. به طور شگفت‌انگیزی، این مطالعه نشان داد که سلول‌های بنیادی قادر به تشکیل نورون‌های جدید و معمولاً به عنوان مرکزی برای بازسازی تصور می‌شوند نقش مکمل دارند اما این فرآیند را هدایت نمی‌کنند. برخلاف آسیب‌های نخاعی انسان و سایر پستانداران، که در آن نورون‌های آسیب‌دیده همیشه می‌میرند، نورون‌های آسیب‌دیده گورخرماهی به‌طور چشمگیری عملکرد سلولی خود را در پاسخ به آسیب تغییر می‌دهند، ابتدا برای زنده ماندن و سپس برای ایفای نقش‌های جدید و محوری در سازماندهی رویدادهای دقیق. دانشمندان می‌دانستند که نورون‌های گورخرماهی از آسیب نخاعی جان سالم به در می‌برند و این مطالعه جدید نحوه انجام آن را نشان میدهد. با بررسی نقش‌های متغیر انواع سلول‌های دخیل در بازسازی، محققان دریافتند که انعطاف‌پذیری نورون‌های آسیب‌دیده و توانایی آنها در بازبرنامه‌ریزی فوری پس از آسیب، زنجیره‌ای از رویدادها را که برای بازسازی نخاع ضروری هستند، هدایت می‌کند. اگر این نورون‌های نجات‌یافته از آسیب غیر فعال شوند، گورخرماهی توانایی شنای عادی خود را حتی با حضور سلول‌های بنیادی بازساختی به دست نمی‌آورد. اگر چه انسان‌ها به طور طبیعی توانایی بازسازی نخاع را ندارند، اما مطالعات روی گورخرماهی می‌توانند راه‌حل‌هایی برای درمان مشکلات نخاعی انسان پیشنهاد دهند. یکی از رویکردها می‌تواند شامل انتقال ژن‌های کلیدی مربوط به بازسازی از گورخرماهی به مدل‌های پستانداران باشد. آینده‌نگری این است که شاید با درک دقیق‌تر از مکانیسم‌های سلولی و مولکولی در گورخرماهی، بتوان درمان‌های ژنتیکی یا دارویی جدیدی برای بازسازی نخاع در انسان توسعه داد. چالش‌ها و محدودیت‌ها با وجود تمام پیشرفت‌ها، همه چیز به آسانی قابل انتقال به مدل‌های انسانی نیست. تفاوت‌های زیستی و تکاملی بین انسان و گورخرماهی ممکن است مشکلات جدی ایجاد کند. همچنین، نیاز به تحقیقات بیشتر برای بررسی ایمونولوژیک و جنبه‌های ایمنی استفاده از چنین رویکردهایی وجود دارد. در حالی که این مطالعه بر روی سلول‌های عصبی متمرکز است، بازسازی نخاع بسیار پیچیده است و کار آینده برای تیم او در یک اطلس سلولی جدید برای درک نقش سایر انواع سلول‌ها در بازسازی نخاع، از جمله سلول‌های غیر عصبی، به نام گلیا، در سیستم عصبی مرکزی و همچنین سلول های سیستم ایمنی و عروق. آنها همچنین مطالعات مداومی برای مقایسه یافته‌ها در گورخرماهی با آنچه در سلول‌های پستانداران از جمله بافت عصبی موش و انسان اتفاق می‌افتد، دارند. نتیجه‌گیری استفاده از گورخرماهی به عنوان مدل حیوانی در تحقیقات مربوط به بازسازی نخاع به شدت پتانسیل‌های جدیدی را باز کرده است. با پیشرفت درک ما از مکانیسم‌های بازسازی این ماهی، امیدواریم که در آینده نزدیک بتوانیم یافته‌های این تحقیق‌ها را به مدل‌های انسانی انتقال دهیم و راه‌حل‌های مؤثری برای درمان مشکلات نخاعی پیدا کنیم. این رهیافت می‌تواند دارای تأثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به آسیب‌های نخاعی باشد و درهای جدیدی را در پزشکی احیایی باز کند.منبع
مرتب خبر تحقیقات انواع روش‌هایی ( ژن درمانی – سلول درمانی – کاشت ایمپلنت – اسکلت رباتیک بیرونی – برسی حیواناتی که اندامشونو بازسازی می‌کنن مثل مارمولک و گورخرماهی و… ) که ممکنه موجب بهبود وضعیت افرادی که از آسیب نخاعی رنج می‌برن منتشر میشه.
بهبود ضایعات نخاعی معجزه‌ای می‌خواد که خود خدا هم منتظرشه!! چون از توانایی خودش خارجه.
حتی اگر معجزه بشه و دانشمندان بتونن نخاع را صد در صد ترمیم کنند ، اون درمان فقط بدرد افرادی خواهد خورد که به تازگی دچار آسیب نخاعی شدن ، نه منی که ثلث قرنه مثل یه کنده افتادم .
تو جنگل‌های شمال از این درخت‌های افتاده و پوسیده زیاد هست ، دست که بهشون بزنی ، پودر میشن و مثل خاک می‌ریزن.
پاورقی:همچنان مثل گذشته اخبار تحقیقات پیرامون درمان ضایعات نخاعی را با شما به اشتراک خواهم گذاشت ولی توصیه اکید می‌کنم شما هم مثل به امید درمان نباشید. تنها دلخوشی من یه رهایی از زندان تنگ و زشت و زمخت و سنگین این کالبد بی‌خاصیت است.
در یک مطالعه جدید، محققان نوع خاصی از گلبول‌های سفید خون انسان را کشف کردند که پتانسیل رشد مجدد رشته‌های عصبی را دارد. سلول‌های عصبی در حال مرگ معمولاً جایگزین نمی‌شوند، و رشته‌های عصبی آسیب‌دیده معمولاً دوباره رشد نمی‌کنند، که منجر به ناتوانی‌های عصبی دائمی می‌شود. محققین دریافتند که سلول‌های مغز استخوان را می‌توان به عوامل شفابخش قدرتمند تبدیل کرد. با تحریک این سلول‌ها با مولکول‌های خاص در آزمایشگاه، تیم توانست آنها را به سلول‌های احیاکننده تبدیل کند که می‌توانند به بقا و رشد مجدد سلول‌های عصبی آسیب‌دیده کمک کنند هدف نهایی توسعه درمانی با استفاده از این سلول‌های خاص، برای معکوس کردن آسیب در عصب بینایی، مغز و نخاع و در نتیجه بازیابی عملکردهای عصبی از دست رفته است. در مطالعه اخیر ، این تیم سلول‌های پیش‌سازنده را از مغز استخوان هشت اهداکننده مختلف انسان تولید کردند. قابل توجه است که سلول‌های هر هشت اهداکننده با موفقیت سلول‌های عصبی انسان را به سمت بازسازی رشته‌های عصبی سوق دادند. این سلول‌ها حتی میزان بقای سلول‌های عصبی تحت استرس را سه برابر کردند. این نشان میدهد که آنها می‌توانند به کند کردن یا جلوگیری از پیشرفت بیماری‌های عصبی دژنراتیو، و همچنین معکوس کردن آسیب و بازگرداندن عملکرد کمک کنند. با موفقیت این آزمایش‌های آزمایشگاهی، تمرکز اکنون بر روی آوردن این درمان‌های سلول درمانی جدید به بیمارانی که به آنها نیاز دارند تغییر می‌کند. این سلول‌ها را می‌توان از یک بیمار استخراج کرد، تحریک کرد و در آزمایشگاه به تعداد زیادی رشد داد و در محل آسیب یا بیماری دوباره تزریق کرد تا فیبرهای عصبی مغز و نخاع دوباره رشد کند. گام‌های بعدی توسعه کارآمدترین روش‌های رشد و تحویل این سلول‌ها است تا آزمایش‌های بالینی آغاز شود. درمان‌هایی که بهبودهایی را برای بیماران به ارمغان می‌آورد که زمانی غیرممکن به نظر می‌رسید اکنون در افق هستند.
دانشمندان با پروژه منبع باز خود به نقطه عطف تحقیقاتی قابل توجهی در زمینه آسیب های نخاعی دست یافته اند ، ترسیم دینامیک سلولی و مولکولی فلج با جزئیات بی سابقه محققین فناوری‌های سلولی و نقشه‌برداری مولکولی پیشرفته را با هوش مصنوعی ادغام کرده‌اند تا فرآیندهای مولکولی پیچیده‌ای را که در هر سلول پس از آسیب‌های نخاعی آشکار می‌شوند، ترسیم کنند. این کار اصلی نه تنها مجموعه خاصی از نورون‌ها و ژن‌ها را شناسایی می‌کند که نقش کلیدی در بهبودی ایفا می‌کنند، بلکه یک ژن درمانی موفق را که از اکتشافات آن به دست آمده است، پیشنهاد می‌کند.
ایلان ماسک اعلام کرد نورالینک با موفقیت تراشه خود را در مغز دومین بیمار کاشته است تا توانایی استفاده از دستگاه‌های دیجیتال با فکر کردن را برای بیماران مبتلا به فلج اندام فراهم کند. این دستگاه به اولین بیمار کمک کرد تا بازی‌های ویدیویی را انجام دهد، اینترنت را جست‌وجو کند، در رسانه‌های اجتماعی پست بگذارد و مکان‌نما را روی لپ‌تاپ خود حرکت دهد. ماسک در اظهارات خود، جزییات کمی را درباره شرکت‌کننده دوم ارائه کرد و فقط گفت که این شخص به همان آسیب نخاعی بیمار اول دچار شده است که در یک حادثه غواصی فلج شده بود. به گفته ماسک، ۴۰۰ الکترود روی مغز بیمار دوم کار می‌کنند. نورالینک در وبسایت خود نوشته است که تراشه از ۱۰۲۴ الکترود استفاده می‌کند. ماسک گفت: به نظر می‌رسد که کار با تراشه دوم بسیار خوب پیش رفته است. سیگنال‌ها و الکترودهای بسیاری وجود دارند که خیلی خوب کار می‌کنند. ماسک زمان انجام شدن جراحی دومین بیمار را فاش نکرد و گفت که انتظار دارد نورالینک تراشه‌های بعدی را در سال جاری به عنوان بخشی از آزمایش‌های بالینی خود در مغز هشت بیمار دیگر قرار دهد.
درمان جدید برای ترمیم بافت آسیب‌دیده نخاع با یک برچسب بی‌سیم انجام می‌شود که پالس‌های الکتریکی را به سلول‌های بنیادی می‌رساند. این فناوری می‌تواند بر برخی از موانع بزرگ در مسیر توسعه درمان فلج اندام غلبه کند.
در حال حاضر هیچ درمان موثری وجود ندارد که بتواند آسیب نخاعی را درمان یا معکوس کند زیرا نورون‌های نخاع بزرگسالان قابل ترمیم نیستند.
سلول‌های بنیادی به دلیل توانایی تبدیل شدن به همه انواع سلول، نویدبخش پیشرفت در حوزه پزشکی ترمیمی هستند. این فرآیند طبیعی را می‌توان برای جایگزینی سلول‌های مرده یا آسیب‌دیده با سلول‌های جدید و کارآمد مورد استفاده قرار داد. وقتی صحبت از درمان آسیب‌های نخاعی به میان می‌آید، می‌توان از سلول‌های بنیادی پیوند زده‌شده به اعصاب آسیب‌دیده استفاده کرد تا به نورون‌های کارآمد تبدیل شوند. با وجود این، تبدیل سلول‌های بنیادی عصبی در بدن بسیار چالش‌برانگیزتر از محیط آزمایشگاه است زیرا ترکیب پیچیده مولکول‌های اطراف سلول‌های بنیادی در محل آسیب می‌تواند توانایی آنها را برای درست تبدیل شدن محدود کند.
یک شوک برای تقویت ترمیم
یکی از مؤثرترین روش‌ها برای بهبود توانایی تبدیل سلول‌های بنیادی، فرستادن پالس‌های الکتریکی به آنهاست. این روش نه تنها به تبدیل سلول‌ها کمک می‌کند، بلکه باعث ایجاد سیناپس‌ها یا اتصالات بین نورون‌ها می‌شود که می‌توانند مدت بقای آنها را افزایش دهند. به رغم امیدبخش بودن این روش، یک چالش بزرگ در انتقال پالس‌های الکتریکی به سلول‌های بنیادی درون نخاع وجود دارد. تحریک الکتریکی معمولی عموما شامل سیم و الکترود است که به جراحی نیاز دارد. سیم‌ها، الکترودها و جراحی ممکن است به آسیب‌های ثانویه، التهاب، درد و عفونت منجر شوند. پژوهشگران برای غلبه بر این مشکل، به دنبال توسعه یک جایگزین بی‌سیم به منظور افزایش تلاش سلول‌های بنیادی در ترمیم نخاع بودند.
تحریک سلول‌های بنیادی از راه دور
برچسب الکترومغناطیسی توسعه‌یافته می‌تواند پالس‌های الکتریکی را به سلول‌های بنیادی برساند که روی برچسب قرار داده شده‌اند. اگرچه برچسب به کاشت از طریق جراحی نیاز دارد اما بی‌سیم بودن آن و استفاده از مواد زیست‌سازگار می‌توانند از آسیب بیشتر به بافت نخاع جلوگیری کنند و خطر عفونت و سایر عوارض جانبی ناخواسته را به حداقل برسانند. این برچسب از نانوصفحات گرافیتی ساخته شده است که رسانای الکتریسیته هستند و برای سلول‌ها سمی نیستند. هنگامی که برچسب در معرض میدان مغناطیسی قرار می‌گیرد، سیگنال‌های الکتریکی را تولید می‌کند که می‌توان آنها را از بیرون بدن با استفاده از آهن‌رباهای در حال چرخش ایجاد کرد. پژوهشگران با تغییر سرعت چرخش آهن‌رباها توانستند قدرت و فرکانس سیگنال الکتریکی را که به سلول‌های بنیادی روی برچسب فرستاده شده بود، تنظیم کنند.
آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌ها نشان دادند که این برچسب به طور قابل توجهی ترمیم را بهبود می‌بخشد و حتی به عنوان یک لایه محافظ برای نخاع عمل می‌کند. همچنین، مشخص شد که برچسب حتی ۲۸ روز پس از جراحی به التهاب منجر نمی‌شود و اگرچه باید در آزمایش‌های بلندمدت تایید شود اما پژوهشگران معتقدند که ممکن است نیازی به برداشتن برچسب نباشد و تعداد جراحی‌های معمول به حداقل برسد. پژوهشگران پس از بررسی سلول‌های در حال رشد روی برچسب گزارش دادند که پالس‌های الکتریکی، نسبت سلول‌های بنیادی را که به نورون‌های بالغ تبدیل می‌شوند، از ۱۲.۵ درصد به ۳۳.۷ درصد افزایش می‌دهند. این گروه پژوهشی نتیجه گرفتند که ترکیب درمان با سلول‌های بنیادی و تحریک الکتریکی می‌تواند تأثیر بسیار بیشتری را در ترمیم بافت عصبی پس از آسیب نخاعی نسبت به استفاده جداگانه از این دو روش داشته باشد. این برچسب الکترومغناطیسی، نویدبخش درمان از راه دور آسیب نخاعی و سایر بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی و محیطی است. پیش از اینکه درمان در یک محیط بالینی وسیع‌تری به کار برود، آزمایش‌های بالینی بیشتری باید انجام شوند. این که چقدر طول می‌کشد تا درمان مورد استفاده قرار بگیرد، به عوامل متعددی بستگی دارد اما قطعا قرار است روزی به درمان این آسیب ناتوان‌کننده کمک کند.منبع
یک دستگاه کوچک و انعطاف پذیر که دور نخاع پیچیده می‌شود، می‌تواند پیشرفتی در درمان آسیب‌های ستون فقرات باشد. آزمایشات روی حیوانات زنده و جسد انسان نشان داد که این دستگاه همچنین می‌تواند حرکت اندام‌ها را تحریک کند و صدمات کامل نخاع را دور بزند . به گفته محققان، این بدان معناست که این دستگاه توانایی بازگرداندن ارتباط بین مغز و نخاع از دست رفته یا آسیب دیده را دارد. این دستگاه شامل ایمپلنت‌های بسیار نازک و با وضوح بالا است که در اطراف کل نخاع پیچیده شده است و برای اولین بار یک نمای ۳۶۰ درجه ایمن از ستون فقرات ایجاد می‌کند.
سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: بیشتر فناوری‌ها برای نظارت یا تحریک نخاع تنها با نورون‌های حرکتی در امتداد پشت یا قسمت پشتی نخاع تعامل دارند. این رویکردها فقط می‌توانند بین ۲۰٪ تا ۳۰٪ از ستون فقرات برسند، بنابراین شما یک تصویر ناقص دریافت می‌کنید. به گفته محققان، این دستگاه‌ها تنها چند میلیونم متر ضخامت دارند و برای کارکردن به حداقل قدرت نیاز دارند. نازک بودن دستگاه به این معنی است که می‌تواند سیگنال‌ها را بدون آسیب رساندن به اعصاب ضبط کند، زیرا به خود نخاع نفوذ نمی‌کند. این یک فرآیند دشوار بود، زیرا ما قبلاً ایمپلنت ستون فقرات را به این روش انجام نداده‌ایم، و مشخص نبود که بتوانیم با خیال راحت و با موفقیت آنها را در اطراف ستون فقرات قرار دهیم. اما به دلیل پیشرفت‌های اخیر در زمینه مهندسی و جراحی مغز و اعصاب، سیارات در یک راستا قرار گرفته‌اند و ما پیشرفت‌های عمده‌ای در این زمینه مهم داشته‌ایم. آزمایشات روی موش های آزمایشگاهی نشان داد که این دستگاه می‌تواند حرکت اندام را با زمان واکنش بسیار نزدیک به رفلکس های طبیعی انسان تحریک کند. به گفته محققان، این نشان میدهد که ممکن است ایمپلنت‌های مغزی برای بازگرداندن حرکت در افراد مبتلا به آسیب نخاع ضروری نباشد چیزی شبیه به این دستگاه برای بازگرداندن ارتباط رفت و برگشت.
محققان هشدار می دهند که درمان آسیب های ستون فقرات بر اساس این فناوری هنوز سال‌ها باقی مانده است. با این حال، این دستگاه می‌تواند چنین درمان‌هایی را با ارائه جامع‌ترین دیدگاهی که تاکنون از فعالیت نخاع داشته است، سرعت بخشد. مطالعه مستقیم کل نخاع در انسان تقریبا غیرممکن است، زیرا بسیار ظریف و پیچیده است. نظارت در حین جراحی به ما کمک می‌کند تا نخاع را بدون آسیب رساندن به آن بهتر درک کنیم، که به نوبه خود به ما کمک می‌کند تا درمان‌های بهتری برای شرایطی مانند درد مزمن، فشار خون بالا یا التهاب ایجاد کنی. این رویکرد پتانسیل عظیمی را برای کمک به بیماران نشان میدهد. منبع
در یک کارآزمایی بالینی چند رشته‌ای، که شرکت‌کنندگان دچار آسیب‌های نخاعی ناشی از تصادفات وسایل نقلیه موتوری، افتادن و علل دیگر بودند. شش نفر از ناحیه گردن آسیب دیدند. چهار نفر از ناحیه کمر آسیب دیدند. سن شرکت‌کنندگان از ۱۸ تا ۶۵ سال بود.
سلول‌های بنیادی شرکت‌کنندگان با برداشتن مقدار کمی چربی از یک برش ۱ تا ۲ اینچی در شکم یا ران جمع‌آوری شد. طی چهار هفته، سلول‌ها در آزمایشگاه به ۱۰۰ میلیون سلول افزایش یافت و سپس به ستون فقرات کمری بیماران در قسمت پایین کمر تزریق شد. در طی دو سال، هر شرکت‌کننده در مطالعه ۱۰ بار در کلینیک تحقیقاتی مورد ارزیابی قرار گرفت. سرپرست این تیم تحثیثاتی افزود، اگرچه مشخص است که سلول‌های بنیادی به سمت مناطق التهابی حرکت می‌کنند، در این مورد محل آسیب نخاعی و مکانیسم تعامل سلول‌ها با نخاع کاملاً شناخته نشده است. به‌عنوان بخشی از این مطالعه، محققان تغییرات MRI و مایع مغزی نخاعی شرکت‌کنندگان و همچنین در پاسخ به درد، فشار و سایر احساسات را تجزیه و تحلیل کردند. محققان به دنبال سرنخ‌هایی برای شناسایی فرآیندهای آسیب در سطح سلولی و راه‌هایی برای بازسازی و بهبود بالقوه هستند. نخاع، توانایی محدودی برای ترمیم سلول‌های خود یا ساخت سلول‌های جدید دارد. بیماران معمولاً بیشتر دوره بهبودی خود را در ۶ تا ۱۲ ماه اول پس از وقوع آسیب تجربه می‌کنند. بهبود عموماً ۱۲ تا ۲۴ ماه پس از آسیب متوقف می‌شود. یکی از نتایج غیرمنتظره کارآزمایی این بود که دو بیمار با آسیب ستون فقرات گردنی ۲۲ ماه پس از آسیب سلول‌های بنیادی دریافت کردند و پس از درمان یک سطح در مقیاس ASIA بهبود یافتند. دو نفر از سه بیمار با آسیب کامل به ستون فقرات قفسه سینه، به این معنی که هیچ احساس یا حرکتی در زیر آسیب بین قاعده گردن و وسط پشت نداشتند و پس از درمان دو سطح ASIA بالا رفتند. هر کدام کمی احساس و کنترل حرکت را زیر سطح آسیب به دست آوردند. بر اساس درک محققان از آسیب طناب نخاعی قفسه سینه، تنها ۵ درصد از افرادی که آسیب کامل دارند انتظار می‌رود هر گونه احساس یا حرکتی را به دست آورند. در آسیب نخاعی، حتی یک بهبود خفیف می‌تواند تفاوت قابل توجهی در کیفیت زندگی بیمار ایجاد کند. منبع
ایلان ماسک اعلام کرد که برای اولین بار یک تراشه مغزی نورالینک در مغز یک انسان کاشته شده است.
ظاهراً این کاشت موفقیت آمیز بوده و ماسک نیز گفته است که این بیمار اکنون یک روز پس از جراحی به خوبی در حال بهبودی است.
هدف شرکت نورالینک که توسط ایلان ماسک تاسیس شده، ایجاد رابط‌های مغز و رایانه(BCI) است که پس از دریافت چراغ سبز از سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) در پاییز گذشته شروع به جذب بیماران انسانی برای اولین آزمایش بالینی خود کرد.
نورالینک در آن زمان گفت که افرادی که به دلیل آسیب نخاعی گردن یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS) به فلج چهار اندام(کوادری‌پلژی) مبتلا هستند، می‌توانند برای شرکت در این کارآزمایی واجد شرایط باشند.
این شرکت در بیانیه‌ای نوشت: هدف اولیه BCI ما این است که به افراد توانایی کنترل مکان‌نما یا صفحه کلید رایانه را تنها با استفاده از افکار بدهیم.
ایلان ماسک هیچ جزئیات دیگری در مورد روند یا وضعیت این جراحی به اشتراک نگذاشته است.
کاشت موفقیت آمیز این تراشه در یک بیمار انسانی نقطه عطف مهمی برای این شرکت خواهد بود. ماسک ادعا کرده است که این تراشه روزی می‌تواند مردم را قادر به تجربه واقعیت‌های متفاوت کند.
بدین ترتیب، اولین انسان روز گذشته تراشه مغزی نورالینک را دریافت کرده است و به گفته ماسک، به خوبی در حال بهبودی است.
هویت اولین بیماران این شرکت فاش نشده است، اما گفته شده بود برای اولین مطالعه موسوم به پرایم(Prime) باید بیش از ۲۲ سال سن داشته باشند، به دلیل آسیب نخاعی یا ALS دچار فلج چهار اندام باشند و بدون سابقه تشنج و سایر ایمپلنت‌های فعال مانند ضربان‌سازها باشند و در حال انجام برنامه‌هایی مانند MRI نباشند.
تراشه نورالینک موسوم به N۱ به شکل و اندازه یک سکه است. این دستگاه جایگزین تکه‌ای از جمجمه بیمار می‌شود که همسطح با استخوان اطراف آن در زیر پوست قرار می‌گیرد. تراشه N۱ با ۶۴ سیم ظریف و انعطاف‌پذیر که از لایه سخت و محافظ مغز عبور می‌کنند، توسط یک ربات جراح به نام R۱ با دقت بالا به قشر زیرین مغز وارد می‌شود.
این کاوشگرهای سیمی ۱۰۲۴ کانال ارتباط دوطرفه بین مغز و تراشه باز می‌کنند که سپس به صورت بی‌سیم با رایانه‌ها و دستگاه‌ها ارتباط برقرار می‌کند.
این تراشه با کمی آموزش به بیماران این امکان را میدهد که مستقیماً با ذهن خود از این دستگاه استفاده کنند، همانطور که در آزمایش شوندگان اولیه حیوانی(میمون‌ها) دیده شد که با ذهن خود یک بازی رایانه‌ای پینگ پنگ را بازی می‌کردند.
بنابراین دور نخواهد بود روزی که بیماران مبتلا به فلج چهار اندام بتوانند مثلاً صندلی‌های چرخ‌دار برقی یا اندام‌های مصنوعی رباتیک را تنها با ذهن خود کنترل کنند، کاری که می‌تواند به آنها اجازه دهد تا با جهان اطراف خود به روش‌هایی که قبلا غیرممکن بود، تعامل داشته باشند.
شاید روزی در آینده، این ایمپلنت‌ها به طور بالقوه بتوانند پیام‌ها را در اطراف آسیب‌های سیستم عصبی هدایت کنند تا دوباره به اندام‌های پایین بدن متصل شوند و برخی از حس‌ها و همچنین کنترل حرکتی را بازیابی کنند.
آنها همچنین می‌توانند با قشر بینایی ارتباط برقرار کنند تا بینایی را برای نابینایان به ارمغان بیاورند.
هدف نهایی این است که این فناوری برای عموم مردم در دسترس قرار گیرد. مغز انسان در حال حاضر از طریق رابط‌های آهسته مثل صفحه کلید، صفحه نمایش لمسی، نرم افزار تشخیص صدا و غیره با رایانه‌ها ارتباط برقرار می‌کند. در حالی که قصد ایلان ماسک این است که این مانع را از میان بردارد و امکان انتقال داده با پهنای باند بالا و فوق‌العاده سریع بین سخت‌افزار و بدن انسان را فراهم کند.
در آن مرحله است که شاید انسان‌ها بتوانند برای خود دست‌های سوم و چهارم با حساسیت لمسی و قدرتی دست‌های واقعی خود ایجاد کنند یا یک بدن عنکبوتی کاملا جدید با منبع اکسیژن خاص خود، مناسب برای زندگی در مریخ داشته باشند.
روزی شاید بتوان ذهن دیگران را خواند یا بدن آنها را در اختیار گرفت یا وقتی هوش مصنوعی به میان بیاید، شاید دیگر مانعی به نام زبان برای تعامل و گفتگو وجود نداشته باشد یا شاید بتوان ورزش کونگ فو را دانلود کرد یا حداقل یک فیلم کونگ فو را با چشمان بسته تماشا کرد.
شاید هم دولت‌ها و تبلیغ کنندگان بتوانند ایده‌ها، انگیزه‌ها و خواسته‌های خود را مستقیماً در مغز انسان‌ها بکارند. البته همه اینها فقط حدس و گمان است.منبع
از روز اولی که هر کس در جهنم آسیب نخاعی گرفتار می‌شود ، اجابت مزاج و توالت رفتن زجر آورترین بخش زندگی او می‌شود ، و همیشه برای من و برای همه دوستان ضایعه نخاعی اجابت مزاج و به موقع و راحت توالت رفتن ، بزرگترین دغدغه فکری و بزرگترین چالش جسمی بوده و هست.
متاسفانه اجابت مزاج و توالت رفتن برای ما ضایعه نخاعی‌ها یک مبارزه مدام و تمام نشدنی است که هر هفته و هر ماه و هر سال شکل عوض می‌کند و همیشه این روده‌ها هستند که روش‌های ما براشون عادی و بی‌تاثیر میشه و ما را به مصیبت می‌کشد.
خیلی از دوستان که سال‌هاست محبوس کالبد خاکی خسته از زخم نخاع هستند ، برای تخلیه روده از روش وارد کردن آب از راه مقعد به درون روده استفاده می‌کنند.
مهمترین چالش پیش روی این روش؛ تخلیه کامل روده‌ها و پاکسازی کامل روده‌ها از مدفوع و آب ورودی است. اگر این پاکسازی کامل صورت نگیرد قطعا در زمان و مکان نادرست ، ناخواسته ، مواد باقی مانده در روده ، تخلیه می‌شود و باعث دردسر و عذاب برای خود و اطرافیان می‌شود. پس اگر از این روش استفاده می‌کنید و این اتفاق براتون رخ میدهد، بهتر است پس از تخلیه‌ی روده برای پاکسازی روده از آب که وارد کرده‌اید وقت بیشتری بگذارید.
تحقیقات نشان داد که داروی KCL-286 با فعال کردن گیرنده اسید رتینوئیک بتا (RARb) در ستون فقرات برای بهبود بهبودی عمل می کند توسط شرکت کنندگان در یک کارآزمایی بالینی فاز ۱ به خوبی تحمل شد. ، بدون عوارض جانبی شدید. محققان اکنون به دنبال بودجه برای آزمایش فاز ۲a هستند که ایمنی و تحمل دارو را در مبتلایان به ضایعه نخاعی مطالعه می کند. تحقیقات قبلی توسط گروه های مختلف نشان داده است که رشد عصبی را می توان با فعال کردن گیرنده RARb2 تحریک کرد، اما هیچ دارویی مناسب برای انسان ساخته نشده است. KCL-286، یک آگونیست RARb2 1 ، توسعه داده شد و در اولین مطالعه در انسان برای آزمایش ایمنی آن در انسان استفاده شد.
مطالعات برای تعیین محدوده دوز ایمن یک دارو با ارائه دوزهای کوچک به شرکت کنندگان قبل از افزایش تدریجی دوز ارائه شده طراحی شده است. محققان به دنبال هر گونه عوارض جانبی هستند و نحوه پردازش دارو در بدن را اندازه گیری می کنند. مطالعات چگونگی تعامل بدن با تجویز مکرر دارو را بررسی می‌کند و پتانسیل تجمع دارو در بدن را بررسی می‌کند.
محققان دریافتند که شرکت‌کنندگان می‌توانند با خیال راحت دوز ۱۰۰ میلی‌گرمی از KCL-286 را بدون عوارض جانبی شدید مصرف کنند.
نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: “این اولین قدم مهم در نشان دادن قابلیت KCL-286 در درمان آسیب های نخاعی است. مطالعه روی انسان نشان داده است که دوز ۱۰۰ میلی گرمی که از طریق یک قرص تحویل داده می شود، می تواند با خیال راحت توسط انسان مصرف شود. امیدواریم اکنون تمرکز ما بر روی بررسی اثرات این مداخله در افراد مبتلا به ضایعات نخاعی باشد. نتایج این مطالعه پتانسیل مداخلات درمانی برای ضایعات نخاعی را نشان می دهد، و من به آنچه تحقیقات آینده ما خواهد یافت امیدوار هستم. منبع
به فرموده آقای دکتر دوهفته بعد عمل رفتم مطب دکتر جهت ویزیت.
دکتر احوال پرسی کرد و برام دوتا دارو نوشت که یکیش باعث خروج آب از بدن و افت فشار خون میشه. من در بهترین شرایط فشار خون ندارم وای به روزی که اون دارو را هم مصررف کنم. خلاصه خود درمانی کردم و اون دارو را مصرف نکردم.
به دکتر گفتم: دکتر دفعه قبل که از مطب برگشتم منزل در حال مرتب کردن پرونده‌ای بودم که آورده بودم خدمت شما، تو مدارک یه سونوگرافی دیدم که با خوندن گزارشش چهارستون بدنم لرزید. خوب که دقت کردم و دیدم مال یه مرد هشتاد ساله بوده که اشتباهی داخل پروندم شده بوده.
دکتر در راستای ماست‌مالیسیون اشتباه رزیدنت‌های کنارش گفت: چه حال خوبی پیدا کردی وقتی دیدی سونو مال تو نیست. گفتم: بله، واقعا خوشحال شدم.
دو هفته بعد باز هم باید برم دکتر.
پسآمد:در مورد تازه‌های تحقیقات و دستاوردهای نوین پزشکی پیرامون درمان آسیب و ضایعات نخاعی باید عرض کنم، خبرها همه تکراری هستن و خبر نوید بخش و هیجان انگیز جدیدی منتشر نشده است.
