مانند یک زلزله که راه ارتباطی را تخریب می‌کند، آسیب‌های نخاعی ترومایی نیز بزرگراه‌های عصبی را غیر قابل عبور می‌کند. تاکنون درمان موثری که بتوانند این ارتباطات گسسته شده را به طور موثر برقرار کند و منجر به ارتباط مغز با اندام‌های حرکتی شود ایجاد نشده است. مشکلی که در زمینه آسیب‌های نخاعی وجود دارد این است که سلول‌های عصبی قادر به بازسازی خویش نیستند. در مطالعه ای جدید محققین در آزمایشگاه مهندسی بافت و زیست مواد کاربردی داربستی را طراحی کرده‌اند که از یک پلیمر انرژی‌زا تشکیل شده است که قادر به تحریک سلول‌های عصبی و گسترانده شدن آکسون‌های آنها در طول بخش‌های آسیب دیده نخاعی می‌شود. در استراتژی درمانی ارائه شده بوسیله این محققین، آنها داربست‌های پیزوالکتریک را با سلول‌های عصبی ترکیب می‌کنند تا بافت‌های عصبی نخاع آسیب دیده را بازسازی کنند. مواد پیزوالکتریک، بارهای الکتریکی را در پاسخ به نیروهای مکانیکی تولید می‌کنند و از آنها در فن‌آوری سونار و صوتی استفاده می‌شود. مزیت این مواد هوشمند یا اسمارت این است که به خودی خود بار الکتریکی تولید می‌کنند و نیازمند یک منبع نیروی خارجی نیستند. محققین کارایی سلول‌های شوآن برای تولید غلاف میلینی پوشاننده اعصاب را در ترکیب با این داربست‌های پیزوالکتریک تست کردند. مطالعات پیش درمانگاهی اولیه نشان داده ست که داربست‌های پیزوالکتریک ایمپلنت شده با سلول‌های شوآن می‌توانند تا فواصل پنج میلیمتری در طناب نخاعی گسترده شوند. سلول‌ها درون این سازه‌ها زنده مانده و به خوبی رشد می‌کنند و همزمان آکسون‌های در حال رشد را با غلاف میلینی می‌پوشانند. به عقیده این محققین با ارزیابی کارایی این داربست‌ها و ترکیب آنها با تکنولوژی سلول‌های بنیادی در زمینه طب بازساختی در مطالعات جانوری و سپس بالینی می‌توان از پتانسیل آنها برای کمک به بیماران قطع نخاعی یا بیماران با نخاع آسیب دیده استفاده کرد. منبع
بازدیدها: 77