روزی تصمیم گرفتم که دیگر همه چیز را رها کنم. شغل، دوست‌ها و زندگی را. به جنگلی رفتم تا برای آخرین بار با خدا ‏صحبت کنم. به خدا گفتم: آیا می‏ توانی دلیلی برای ادامه زندگی برایم بیاوری؟ جواب ‏او مرا شگفت زده کرد، او گفت: آیا درخت سرخس و بامبو را می بینی؟ پاسخ دادم: بلی. فرمود: ‏هنگامی که درخت بامبو و سرخس را آفریدم، به خوبی از آنها مراقبت نمودم. به آنها نور ‏و غذای کافی دادم. دیر زمانی نپایید که سرخس سر از خاک برآورد و تمام زمین را فرا ‏گرفت اما از بامبو خبری نبود. من از او قطع امید نکردم. در دومین سال سرخسها بیشتر ‏رشد کردند و زیبایی خیره کننده ای به زمین بخشیدند اما همچنان از بامبوها خبری نبود. ‏من بامبوها را رها نکردم… در سالهای سوم و چهارم نیز بامبوها رشد نکردند. اما من ‏باز از آنها قطع امید نکردم. در سال پنجم جوانه کوچکی از بامبو نمایان شد. در ‏مقایسه با سرخس کوچک و کوتاه بود اما با گذشت ۶ ماه ارتفاع آن به بیش از ۱۰۰ فوت ‏رسید. ۵ سال طول کشیده بود تا ریشه ‏های بامبو به اندازه کافی قوی شوند. ریشه هایی ‏که بامبو را قوی می‏ ساختند و آنچه را برای زندگی به آن نیاز داشت را فراهم می ‏کرد. خداوند در ادامه فرمود: آیا میدانی در تمامی این سالها که تو درگیر مبارزه با ‏سختیها و مشکلات بودی در حقیقت ریشه‌هایت را مستحکم می‌ساختی. من در تمامی این مدت ‏تو را رها نکردم همانگونه که بامبوها را رها نکردم. هرگز خودت را با دیگران ‏مقایسه نکن. بامبو و سرخس دو گیاه متفاوتند اما هر دو به زیبایی جنگل کمک می کنند. ‏زمان تو نیز فرا خواهد رسید تو نیز رشد میکنی و قد میکشی.از او پرسیدم : من ‏چقدر قد میکشم. در پاسخ از من پرسید: بامبو چقدر رشد میکند؟ جواب دادم: هر ‏چقدر که بتواند. گفت: تو نیز باید رشد کنی و قد بکشی، هر اندازه که ‏بتوانی. با تشکر از مریم خانم که متن بالا را  برام فرستاد

پسوند: مثلث ABCD را به گونه ای رسم کنید که دو ضلع و زاویه‌ی متقاطع داشته باشد.

نحوه اجرای تمرینات دامنه حرکتی اندامهای فوقانی و تحتانی برای افرادنخاعی

مشکلات مراقبین افرادمبتلا به آسیب نخاعی

بازدیدها: 22

با این همه چاله توی کوچه‌ها آدم سالم نمی‌تونه راحت راه بره چه برسه به من معلول و ویلچری؛ حتی توی خیابان هم نمیشه راحت با ویلچر حرکت کرد, چرا که ماشین‌ها هم نمی‌تونن راحت از روی بعضی از چاله‌ها و سرعت گیرها عبور کنند.
این همه مانع باعث میشه که من ویلچری تمایلی به بیرون رفتن از منزل نداشته باشم؛ پس یه معلول وقتی احساس دل‌تنگی کرد چه باید بکنه؟؟ مگه چقدر میشه توی خونه آدم خودش را با امکاناتی که در اختیار داره سرحال نگه داره؟؟ بعضی از دوستان معلول هستند که خودشون اتومبیل دارن و با دستی کردن گاز و ترمز اتول‌شون رانندگی می‌کنن. داشتن ماشین شخصی برای افراد معلول بخصوص کسانی که ویلچری هستند یک نیاز واجبه, اتومبیل باعث میشه که شخص معلول به تحصیل, کار, درمان, ورزش و تفریح, اهمیت بده و اینطوری به اعتماد به‌نفس برسه. من هر وقت ماشین سوار میشم ویلچرم را تا اونجا که ممکنه به درب ماشین نزدیک می‌کنم(تا بتوانم وارد ماشین بشم) به همین دلیل همیشه ساق و زانوی هر دوپام می‌گیره به زیر درب ماشین و برای مدت‌ها زخم میشه. اتومبیل یه معلول ویلچری(قطع نخاع)
باید این ویژگی‌ها را داشته باشه: ۱_حتما دودرب باشه تا بزرگی درب‌های ورودی ماشین باعث بشه: ویلچر و کسانی که به معلول جهت ورود به ماشین کمک می‌کنند به راحتی کنار صندلی ماشین قرار بگیرند. ۲_حتما باید گیربکس و دنده اتوماتیک باشه. ۳_به دلیل ضعف عمومی همه‌ی معلولان فرمان اتومبیل هیدرولیک باشه. ۴_به دلیل کار نکردن سیستم تعریق بدن نخاعی‌ها حتما کولر دار باشه تا شخص گرمازده نشه. ۶_صندوق عقب بزرگی برای گذاشتن ویلچر داشته باشد. ۷_ارزان و یا یارانه‌ای باشد. فقط یک مارک از اتومبیل‌هایی که در صنایع ایران تولید میشه این ویژگی‌ها را داره و مناسب حال ویلچری‌ها است:(سینادII).

پاپوش: خدمت دوستان عرض کردم که رئیس جمهور محترم و الآن خیلی محبوب من, دستور رسیدگی و پیگیری به شکایتی که بنده ایمیلی برای ایشان فرستاده بودم را داده‌اند, نتیجه‌ی کار چی بشه معلوم نیست, اما چیزی که قابل توجه استش پاسخ گو بودن جناب رئیس جمهور است. پس دوستان مشکلات و نیازهاشون(مثلا یه چیزی شبیه همین متن) را برای رئیس جمهور بفرستن به امید روزهای بهتر و صاحب اتول شدن.  

آزمایش خطای چشم 
ایمیل رئیس جمهور محترم

بازدیدها: 1669