افرادی که دچار آسیب نخاعی میشوند با چالشهای بسیار زیادی مواجه هستند که راه رفتن مجدد یکی از کوچک ترینهای آنها محسوب میشود. به همین منظور محققین کمبریج به دنبال راهی هستند که بتوانند کیفیت زندگی این افراد را افزایش دهند. آسیب نخاعی از بسیاری جهات یک بیماری تستوسترونی است به این معنی که از هر پنج مورد آسیبهای نخاعی، چهار مورد آنها در مردان اتفاق میافتد که شیوع آن هم بیشتر در اوایل سن بلوغ است. در نتیجه ارزیابی خطر وقوع این امر در مردان امری لازم است. شاید تعجب آور نباشد که وقتی از بسیاری از این بیماران در مورد اولویت هایشان در صورت سلامت سوال پرسیده میشود آن ها ابتدا به داشتن فعالیت جنسی و سپس توانایی حرکت دست و پا اشاره میکنند. راه رفتن و کنترل مثانه و ادرار اولویتهای بعدی آنها محسوب میشود. در حال حاضر احیای عملکرد مثانه و کنترل ادرار یکی از چالش های اصلی است و بیماران مجبورند که مثانهشان را با سم بوتولینیون توکسین(بوتاکس) پر کنند تا آن را فلج کنند و بوسیله کاتتر چند بار در روز آن را تخلیه کنند. این شاید روشی ساده باشد اما استفاده از کاتتر میتواند منجر به عفونت و اسکار در بافت پیشابراه شود. برای حل این مشکل دکتر Fawcett و همکارانش در کمبریج ابتدا از دستگاهی موسوم به Brindley deviceاستفاده کردهاند که ایمپلنتی است که به صورت یک محرک خارجی دستی عمل میکند و با انقباض مثانه به تخلیه شدن آن کمک میکند. این دستگاه نیز با مشکلاتی همراه است که از جمله آنها تضعیف کردن اعصاب حسی است که از لگن به نخاع میروند و در نتیجه این امر عضلات لگنی ضعیف شده و عملکرد جنسی از دست میرود. در ادامه، آنها ورژن بیورباتیکی از دستگاه Brindley را تولید کردند که سیگنالها را از اعصاب حسی لگن دریافت میکند و پاسخ میدهد و در نتیجه این آسیب را قطع نمیکند. این سیگنالها مانع تخلیه بیاختیار مثانه در زمان تحت فشار قرار گرفتن میشود و به بیماران اعلام میکند که مثانه آنها تا چه حد پر شده است و چگونه میتوانند با استفاده از سیستمی الکترونیکی آن را تخلیه کنند. محققین امیدوارند بزودی این سیستم بیوروباتیک را وارد بازار جهانی کنند تا بیماران زیادی بتوانند از آنها نفع ببرند.منبع
بازدیدها: 62