انقلاب
قرن و صده‌ی جدید
دلمون خوشه داریم وارد قرن و صده‌ی جدید میشیم. این در حالیه که غربی‌ها قریب به ۲۰ سال پیش وارد هزاره جدید شدند. این عقب ماندگی ما هم کار همین استکبار جهانی است. همه می‌دانیم چرا هرسال اوضاع‌مان طوری میشود که می‌گویم: باز رحمت به پارسال!؟ اما با اینکه همه می‌دانیم چرا!؟ چرا باز راه اشتباهی را که شروع کرده‌ایم را ادامه می‌دهیم!؟ راهی که تجربه ثابت کرده اینجا که الان هستیم، اوضاع و احوال و حال و روزمان خیلی بهتر از آنجایی است که سال‌های آینده خواهد بود، وای بر احوال مردم در قرن آینده.
نمی‌دانم بگویم خوش بحالم که در دو قرن زیستم یا بگویم خوشبحالم که قرن آینده را نمی‌بینم!؟. البته اینجاش مال بعد نوروزه.
پسرفت: نیم قرن از عمرم گذشت با سه دهه تجربه معلولیت خیلی شدید به روایت سازمان بهزیستی. یعنی اگر این معلولیت برای من سابقه کاری لحاظ میشد، می‌بایست نم نمک مشغول جمع کردن خودم برای بازنشستگی می‌شدم.
روایت است روز قیامت ایرانیان رفتند نزد خدا و پرسیدند: حسابه کتابمان چیست؟
ندا آمد: چه دیده‌اید؟
گفتند: رضا شاه ، انقلاب ، ۸ سال جنگ ، اختلاس ، رانتخواری ، آزاد راه تهران شمال ، کلاس طوسی ، کنکور ، اینترنت دایل آپ ، پراید ، ۴۰۵ خودسوز ، دلار ۲۸هزار تومانی ، احمدی نژاد ، روحانی ، رئیسی ، نمیرالمومنین ، روغن پالم ، موسسه‌های مالی اعتباری ۱۲۴ هزار پیغمبر و ۱۴ معصوم و سایر بستگان ، مداح هفتیر کش ، برجام ، بورس ، ندا آمد: بسه، بسه ، جبرئیل ، بیا این بدبختا رو که تاحالا جهنم بودن را ببر بهشت ایرانیان مهمان ویژه هستن
مطهر سازی
داماد محمد شریعتمداری وزیر پیشین صنعت معدن و تجارت، محمدهادی رضوی از متهمان پرونده بانک سرمایه برای تطهیر پول‌هایی که به یغما می‌برد، سریال شهرزاد را تهیه میکرد. هفته پیش فصل اول سریال آقازاده تمام شد. قطعا زمان مشخص خواهد نمود که تهیه کنندگان این سریال با استفاده از رسوایی داماد وزیر، و اکبر طبری معاون اجرایی رئیس قوه قضائیه، مشغول تطهیر دست و روی چه کسانی بودند؟ انقلاب خوست قاتق نون ملت باشه، اما برخی از انقلابیون با خانواده و اعوان و انصارشون، راه‌شون شد رفیق دوستی و شدن بلای جان مردم مستضعف. نتیجه هنر این افراد تبدیل دلار۷۵ریالی به دلار۲۵۰هزارریالی بوده. این یعنی نابودی پول ملی. با تلاش بدون وقفه مسئولین نظام قدرت خرید یارانه افراد برابر یک عدد کنسرو ماهی شده. بپاس خدمات بی‌شمار و شبانه‌روزی مسئولین، قطعا مردم دعاهای خود را بدرقه راه آخرت مسئولین می‌نمایند.
پاورقی: کاری که ما امت همیشه در صحنه خوب بلدیم، جوک ساختن برای درد و رنج‌های بی‌پایان و خندیدن به اونهاست. توجه شما را به چند نمونه مرتبط جلب می‌کنم:
تو ژاپن از هر ۱۰ تا بچه ای که دنیا میاد ۹ تاشون خنگن، یکیشون باهوش!!
اما تو ایران از هر ۱۰ تا بچه، ۹ تاشون باهوشن، یکیشون خنگ !
حالا چرا ژاپنی ها این قدر پیشرفت میکنن و ایرانی ها پیشرفت نمیکنن ؟
چون که تو ژاپن اون یه نفر باهوش رو میذارن بالای سر اون ۹ تا خنگ.
اما تو ایران اون یه دونه خنگ رو میذارن بالای سر اون ۹ تا باهوش!
راهکارهایی که تا امروز برای اداره کشور ارائه شده:
مردم ایران باید؛
مثل ژاپنی ها روزی ۵ ساعت مجانی کار کنند.
مثل چینی ها روزی یه وعده غذا بخورند.
مثل یمنی ها گونی بپوشن!
مثل سوئدی ها مالیات بدهند.
مثل امریکایی ها هزینه مسکن بدهند.
تا آقازاده ها مثل شاهزاده ها زندگی کنند!
ما آدمای جالبی هستیم
مرگ بر همه کشورا میگیم …..
بعد برنج هندی را با گوشت برزیلی در ظروف ایتالیایی روی اجاق گاز آلمانی می پزیم و با قاشق استیل فرانسوی در لباس ترکیه ای و با ژست انگلیسی با نوشابه اسرائیلی و دسر مکزیکی، زیر چادر سیاه ژاپنی در منزلی با اجناس چینی، کنار مبل لهستانی و تلویزیون کره ای، با نگاه به بی بی سی میخوریم و دعا را عربی میخوانیم
دیروز یه ژاپنی رو دیدم
ازش پرسیدم شما که نفت ندارید٬ چرا وزیر نفت دارید؟
گفت شما که رفاه ندارید چرا وزیر رفاه دارید؟!
شما که کار ندارید چرا وزیر کار دارید؟!
شما که اقتصادتون داغونه چرا وزیر اقتصاد دارید؟!
شما که همتون افسرده هستید چرا وزیر بهداشت دارید؟!
شما که شبکه های اجتماعیتون فیلتره چرا وزیر ارتباطات دارید؟!
هیچی دیگه تصمیم گرفتم دیگه تو امور داخلی کشورها دخالت نکنم :)))))
یک ایرانی از یک ژاپنی میپرسه
چرا در ژاپن کسی
” مرگ بر آمریکا ” نمیگوید ؟؟؟
شما تنها کشوری بودید که آمریکا
علیه تان از بمب اتم استفاده کرد
قاعدتاً شما باید بزرگ ترین دشمن آمریکا باشید
پس چرا هیچوقت شعار
” مرگ بر آمریکا ” سر نمیدهید ؟
او پاسخ داد :
شعار دادن کار کسانیست که در عمل
نمیتوانند کاری انجام دهند !!!
همین که روی میز رئیس جمهور آمریکا
تلفن پاناسونیک ما نشسته
یعنی اینکه ما پیروز شدیم !
تحولات
در بیمارستان هنگام عیادت، جوانی حدود ۲۵ساله، قد بلند و هیکلی با کفش ورزشی و شلوار ارتشی‌مدروز و یه هندزفری بلوتوث به گوش را دیدم که مدام با خانم جوانی که همراهش بود شوخی دستی خرکی میکرد. وقتی از کنارم عبور کرد بهش گفتم: اون خانم خواهرته یا همسرت؟ گفت: خبط کردم و زن گرفتم. گفتم: دیگه غلط زیادی نکن و تریپ مردسالاری ورندار که آخر و عاقبت خوشی نداره. بعدا همراه‌هام بهم گفتن: شانس آوردی پسره از پنجره پرتت نکرد بیرون. اگه خواهر یا دوست یا همسر آدم درک بالایی داشت و همه رقمه رفیق راه آدم بود بازهم نباید فراموش کرد که او زنی است با دنیا و خواست‌ها و عواطف و احساساتی بسیار متفاوت‌تر از مردها، ممکنه خانم‌ها با شوخی‌های مردانه کنار بیان اما قطعا شوخی‌های مردانه اونهم در جمع باعث جمع شدن حس‌های ناخوشایند در دل خانم‌ها میشه و وای به روزی که اون حس‌ها تبدیل به عقده‌ای سرگشاده بشه.
پایانه: تحولات بازار مالی کشور اینجوری شده: دریافت حقوق به ریال، خرید به نرخ لحظه‌ای دلار.
آرزوی ایرانی‌ها در چند دهه گذشته !!!
دهه۵۰: اگه انقلاب بشه خوشبخت میشیم
دهه۶۰: اگه جنگ تموم بشه خوشبخت میشیم
دهه۷۰: اگه خرابی‌های جنگ را بازسازی کنیم خوشبخت میشیم
دهه۸۰: اگه معجزه بشه خوشبخت میشیم
دهه۹۰: خدا کنه معجزه بشه از این بدبخت‌تر نشیم
بسوی انقلاب
این روزها عالی‌ترین مصداق همت و کار مضاعف را توی تونس و مصر میبینیم. بالاخره مردم استبداد را تاب نیاوردن و برای ابتدایی‌ترین حق خودشون (آزادی) بپاخاستند. یکی از ویژگی‌های بارز کشورهای عربی که قریب به یقین اونها دارای نظام استبدادی هستند اینه که: رهبران خود شیفتشون از هر جای خالی‌ای (روی پول، روی میزکارمندان، توی کتاب مدرسه، روی دیوارهای شهر و ….) برای نصب عکس‌های کوچک و بزرگ خودشون استفاده میکنند، در حالی که تصاویر اونها برای ملت فقط نقش استخوان لای زخم را بازی میکنه و موجب بیشتر شدن نارضایتی عمومی میشه. بنظر من، برای جلوگیری از هرگونه دیکتاتوری و سو استفاده از قدرت در اینگونه کشورها، باید قانونی وجود داشته باشه که هر شخص فقط یک دوره‌ی پنج ساله بتونه رئیس جمهور بشه.
ته‌بندی: توی اخبار میشنویم که رهبران کشورهای غربی از انقلاب مردم تونس و مصر حمایت میکنند و از ارتش و پلیس میخواهند که با مردم درگیر نشن، یکی نیست بگه: چرا هر وقت این رویدادها تو کشور خودشما پیش آمده همه را زدید و گرفتید و فرستادید اونجایی که ….
سرنوشت
آدم‌ها همیشه با خودشون میگن: کاشکی اینطور میشد. کاشکی اونطور نمیشد. گاهی که من سیم‌هام اتصال میکنه با خودم میگم کاشکی ۳۰ سال پیش انقلاب نمیشد. از هرکی بپرسن اگه انقلاب نمیشد، چی میشد؟ به فراخور سن و جنسیتش میگه: مدرسه‌هامون مختلط بود، رفاقتی میرفتیم استخر، جوانان‌مان در جنگ ازبین نمیرفتن، غربی‌ها منطقه را تاراج نمی‌کردن، الان ما جای کره‌ی جنوبی بودیم و …... من اصلا کاری به این حرف‌ها ندارم، برای من مهم اینه: اگه انقلاب نمیشد ارتش همچنان پدرم را در شهرهایی غیر از تهران می‌چرخاند، آخه سال۵۴ فرمانده‌ی پدرم با دشنام دستوری بهش میده، پدر من هم با مشت چشم طرف را بالامیاره. از اون جریان به بعد پدرم
را تبعید میکنن و تو پروندش میزنن صلاحیت خدمت در مرکز را نداره. با انقلاب پدرم به تهران منتقل شد و من از یه بچه‌ی ایزوله و درس خون تبدیل شدم به بچه‌ای با دوستانی زیاد که همه درس نخون بودیم. خلاصه اگه انقلاب نمیشد پدرم به تهران نمیآمد و من درس خون می‌ماندم و….. و کلا سرنوشتی غیر از این میداشتم. پس نتیجه میشود که قطع نخاع شدن من نتیجه‌ی انقلاب بوده، کاشکی انقلاب نمیشد.
پسرفت: من اصلا آدمی نیستم که بخواهم برای اشتباه خودم زمین و زمان را متهم کنم و از اونها بنالم، مطلب بالا خلاف واقعیت نیست، اما من اون را از سر بی حرفی و طنز و شوخی نوشتم، شاید هم سیم هام اتصال کردن.