بالآخره بعد از دو ماه خانه نشینی از ترس ابتلا به کرونا ویروس، از خانه بیرون رفتم و موهای ژولیده سرم را اصلاح کردم. در راه بازگشت به خانه از پارک سر کوچه عبور کردم، جلوی درب ورودی پارک اعلامیه‌ای نصب کرده بودند که: به دلیل پیشگیری از شیوع کرونا، وارد پارک نشوید، از اونجا که کسی وارد پارک نشده بود، از بین کف پوش‌های زمین بازی کودکان کلی علف بیرون‌زده بود که صحنه جالبی بنظرم آمد، یاد فیلم‌های مستندی افتادم که بعد از انفجار نیروگاه اتمی چرنوبیل از اون منطقه ممنوعه تهیه شده، شهری بدون سکنه، در تسخیر گیاهان و حیوانات.

پسینه: دایی و زن‌دایی بچه‌هام در دو بیمارستان تهران شاغل هستند، هر دو گفتن که بخش کرونای محل کارشون تعطیل شده.