دردهای مزمن و عدم کنترل ادرار و مثانه یکی از عواقب آسیب‌های نخاعی است و بسیاری از بیماران درمان این عوارض را بر درمان فلجی یا بی‌حسی‌شان ترجیح میدهد. تیمی از محققین نورون‌های نابالغ انسانی را به موش‌های دچار آسیب نخاعی پیوند کردند و نشان دادند که این سلول‌ها به موفقیت با نخاع آسیب دیده موش ارتباط برقرار کرده و عملکرد مثانه را بهبود بخشیده و درد را کاهش دادند. این موفقیت گامی مهم به سمت تکوین سلول درمانی آسیب نخاعی در انسان است. آنها سلول‌های بنیادی جنینی انسان را در آزمایشگاه کشت داده و آنها را به پیش سازهای نورونی تمایز داند. سپس آنها این سلول‌های انسانی نابالغ را دو هفته بعد از آسیب نخاعی سینه‌ای به موش‌ها پیوند کردند. شش ماه بعد، سلول‌هایی که درست در زیر ناحیه کمری ملتهب نخاع تزریق شده بودند(جایی که عملکرد مثانه کنترل می‌شود) با موفقیت به جایگاه آسیب مهاجرت کردند و به نورون‌های مهاری بالغ تکوین یافتند و ارتباطات سیناپسی را با مدار نخاعی موضعی برقرار کردند. در حالی که موش دچار آسیب نخاعی و سلول درمانی نشده، حساسیت بیش از حدی را به محرک لمس و درد نشان میدهد، موش‌هایی که مورد سلول درمانی قرار گرفته بودند با ایجاد نورون‌های مهاری جدید انسانی، نشانه‌های کمتری از درد نوروپاتیک را نشان دادند و عملکرد ادراری یا مثانه آنها نیز بهبود یافت. محققین امیدوارند که بزودی این سلول درمانی را در مورد انسان نیز تست کنند.منبع

استفاده از سلول بنیادی انسانی برای درمان عوارض آسیب نخاعی

هدف قرار دادن آسیب نخاعی با استفاده از سلول بنیادی جنینی

مطالعه‌ای جدید نشان میدهد که چگونه تزریق سلولهای بنیادی می‌تواند روی آسیب نخاعی در پریمات‌ها اثر گذارد و نشان داد که این سلول درمانی می‌تواند به طور معناداری عملکرد حرکتی این موجودات را ریکاوری کند و روند بهبود را نیز تسریع کند. محققین این مطالعه را گامی مهم به سمت بهبود نتایج سلول درمانی آسیب‌های نخاعی می‌دانند. مطالعات زیادی در گذشته صورت گرفته است که نشان از  اثر مثبت سلول درمانی روی آسیب نخاعی داشته است اما اغلب این مطالعات روی جوندگان صورت گرفته است و از این منظر با پریمات‌ها تفاوتهایی وجود دارد. در این مطالعه محققین سلولهای پیش ساز بنیادی عصبی مشتق از سلولهای بنیادی جنینی نوعی میمون را به میمون‌های بالغی که آسیب نخاعی متوسطی داشت پیوند کردند. مزیت استفاده از این حیوان شباهت بین سیستم عصبی و پاسخ دهی ایمنی آن به انسان بود. تزریقات ۱۴ روز بعد از وقوع اسیب نخاعی صورت گرفت، این زمان بهترین زمان است زیرا که التهاب در این موجودات فروکش کرده است. نتایج امیدوار کننده بود. نتایج نشان میداد که عملکرد حرکتی در گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل ریکاوری شده است. هم چنین هیچ گونه اثری از رد پیوند یا ایجاد تومور که از عوارض جانبی مربوط به سلول درمانی است مشاهده نشد. محققین می‌گویند که ترکیب سلول درمانی با فعالیت‌های بازتوانی و داروهای مناسب می تواند روند ترمیم را بهینه تر کند. منبع

محققین می‌گویند که گروهی کوچک از افراد معلول بعد از این که سلول‌های بنیادی عصبی به طناب نخاعی آنها پیوند شد، تاحدی احساس بازیابی حسی داشتند. تزریقات آزمایشی توانایی بیماران در حرکت دادن پاها و سایر عضلات، زیر آسیب نخاعی شدید اتفاق افتاده در وسط کمر، را احیا نکرد. اما محققین می‌گویند که بازیابی برخی توانایی حسی پیشنهاد می‌کند که سلول‌های بنیادی تا حدی آسیب نخاعی را ترمیم می‌کنند. آنها می‌گویند که ۱۲ بیمار که پیوند سلول‌های بنیادی را دریافت کردند، بهبود معناداری را در احساس نشان دادند. مطالعه نشان می‌دهد که سلول‌های بنیادی عصبی تولید شده به وسیله محققین بی‌خطر بوده و هیچ گونه عوارض جانبی را ایجاد نکرده است. محققین در صدد هستند که در گام بعدی این سلول درمانی را در بیمارانی که آسیب نخاعی گردنی رنج می‌برند تست کنند. این محققین می‌گویند که این افراد می‌توانند برخی عملکردهای حرکتی شان را بدست آورند که ممکن است شامل حرکت دادن بازوها و حتی دست هایشان باشد. این مطالعات می‌تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی این بیماران شود. منبع

در پیوند سر، سر به همراه نخاع بر روی بدن جدید پیوند زده می‌شود. از لحاظ تئوریک، یک جوان مبتلا به نارسایی پیشرفته اندام مختلف بدن، مبتلا به دیستروفی عضلانی (تحلیل تدریجی عضلات بدن)، تتراپلژیک با نقص عضو یا مجروحی که در اثر یک سانحه بیشتر بدن خود را از دست داده و شانسی برای ادامه حیات ندارد، می‌تواند کاندیدای مناسب اهدای سر به یک بیمار با بدن سالم اما دچار مشکل حاد مغزی باشد. دکتر سرجیو کاناوارو، عصب شناس ایتالیایی سال ۲۰۱۳ با انتشار مقاله‌ای مدعی امکان انجام نخستین عمل پیوند سر تا سال ۲۰۱۵ میلادی شد. این دانشمند ایتالیایی شرح داد که امکان ادغام مغز استخوان از طریق برش با یک چاقوی فوق تیز وجود دارد؛ با استفاده از مواد همجوشی غشاء موسوم به فوسوژن که بین دو برش در طناب نخاع تزریق می‌شوند، امکان پیوند نخاع فراهم می‌شود. کاناورو برای اثبات نظریه جدید خود، به آزمایشات انجام شده بر روی موش‌ها در دانشگاه دوسلدورف استناد می‌کند که در روش مشابه، حیوانات سلامت خود را به طور کامل بازیافته و قادر به استفاده از اندام مختلف بدن بودند؛ اما نتایج یافته‌های جدید کاناورو نیز مورد تأیید پزشکان نیست. در روش موسوم بهHEAVEN،بدن گیرنده در شرایط ایست موقت قلبی قرار می‌گیرد؛ سر و نخاع دهنده و گیرنده پیوند تا ۱۲ درجه سانتیگراد سرد شده و سرها با کمک تیغه‌های بسیار تیز از بدن دهنده و گیرنده جدا می‌شوند. با کمک این برش بسیار دقیق، آکسون‌ها یا رشته‌های بلندی که از سلول عصبی خارج می‌شوند، سالم باقی می‌مانند. متخصصان مغز و اعصاب حدود یک ساعت فرصت خواهند داشت که سر دهنده عضو را به بدن گیرنده پیوند بزنند! این مقاله با واکنش تند محققان از سراسر جهان مواجه شد؛ برخی این روش را مشابه فیلم «فرانکشتاین» توصیف کردند و برخی دیگر از عدم امکان پیوند نخاع اهداکننده و گیرنده سخن گفتند. بیشتر محققان تأکید می‌کنند که هنوز فناوری مورد نیاز برای پیوند نخاع توسعه نیافته و این عمل به معنای کشتن عمدی یک بیمار است؛ امکان انجام عمل پیوند سر تنها پس از موفقیت محققان در پیوند نخاع قابل بحث خواهد بود! منبع

پیآمد: به گفته گوینده‌های رادیو اسراییل: آقای منشع امیر و خانم فرنوش: بعلت اینکه جوامع یهودی در کشورهای مختلف جوامع کوچک و محدودی بوده‌اند و هموار در بین خود ازدواج کرده‌اند بیماری‌های ژنتیکی فراوان و نادری در بین یهودیان وجود دارد. باز هم به گفته گوینده‌های رادیو اسراییل: یهودیان حتی پس از مهاجرت به اسراییل باز هم در بین فامیل و اقوام خود ازدواج می‌کنند و تن به ازدواج با فردی با اصلیتی از ریشه‌ای دیگر نیستند و این امر همچنان موجب بروز اختلالات ناشناخته و نادر ژنتیکی در نسل‌های جدید است. همه چیز (چهره – صدا – خلق و خو – تفکر و….) ناتانیاهو گواه مطلب بالاست.