پژوهشگران نوعی ابزار الکترونیکی ابداع کرده‌اند که می‌تواند به بیماران مبتلا به فلج اندام در راه رفتن دوباره کمک کند. سه بیمار مبتلا به فلج کامل اندام، پس از قرار گرفتن یک ایمپلنت در ستون فقرات، دوباره راه رفتن را آغاز کردند. در پژوهشی جدید، پیشرفت چشمگیری در روش کمک به بیماران مبتلا به فلج کامل و فلج چهاراندام برای راه رفتن نشان می‌دهد. این فرآیند آزمایشی که با شبیه‌سازی نخاع بیمار صورت می‌گیرد، می‌تواند روش امیدوارکننده‌ای برای بهبود درمان چنین بیماری‌هایی باشد. سه بیمار ۲۳، ۲۹ و ۳۵ ساله، پس از شرکت در آزمایش، موفق شدند دوباره راه بروند. پژوهشگران، پیش از این باور داشتند که شبکه‌های نورون زیر ناحیه آسیب‌دیده نخاع، نمی‌توانند پس از فلج کامل شخص، فعالیت کنند اما این پژوهش جدید نشان می‌دهد که می‌توان به میلیون‌ها بیمار در بهبود یافتن و ترک کردن ویلچر کمک کرد. ابزار الکترونیکی، نورون‌های موجود در پای بیمار را دوباره به مغز آنها متصل می‌کند. این سیستم با استفاده از یک کنترل از راه دور، روشن و خاموش می‌شود و میزان ولتاژ و حتی محل دقیق شبیه‌سازی با آن قابل تنظیم است. “جرد چینوک” ۲۹ ساله، تنها دو هفته پس از جراحی موفق شد گام بردارد و درحالی که از بازوانش برای حفظ تعادل استفاده می‌کرد، روی پاهای خود بایستد. دکتر جراح مغز و اعصاب گفت: چینوک توانست کنترل حرکت پاهایش را به دست آورد، بدون کمک بایستد و گام بردارد. این روش درمانی، دو بخش دارد؛ ابتدا یک شبیه‌ساز اپیدورال، با کمک جراحی در نواحی خاصی از نخاع که با شبکه‌های عصبی کنترل کننده حرکات مفصل ران، زانو و آرنج مطابقت دارد، گذاشته می‌شود. سپس بیمار، آموزش‌های حرکتی می‌بیند که ایستادن و گام برداشتن را به نخاع یادآوری می‌کنند. نویسنده این پژوهش گفت: این بررسی نشان می‌دهد که ممکن است اتصال مغز به نخاع، سال‌ها پس از آسیب نخاعی قابل بازگشت باشد؛ در نتیجه بیماران می‌توانند دوباره راه بروند، بایستند و بسیاری از توانایی‌های حرکتی خود را به دست آورند. این روش، عضلات را مستقیما شبیه‌سازی نمی‌کند بلکه شبکه عصبی نخاع را دوباره به کار می‌اندازد. این فرآیند نشان داد که حرکت دوباره بدن بیماران، با ترکیب شبیه‌سازی الکتریکی و آموزش بیمار ممکن است.منبع

پژوهشگران کانادایی با مطالعه بر روی سلول‌های بنیادی موجود در ناحیه دیسک انسان، به شواهدی دست یافته‌اند که علائم امید وارکننده‌ای برای درمان بیماری انحلال دیسک و نیز احتمالا ضایعات نخاعی محسوب می‌شود. به گزارش بنیان به نقل از vancouversun، در تلاشی برای فهم بهتر این بیماری دردناک و ضعیف کننده، گروهی از محققان کانادایی در دانشگاه تورنتو به سرپرستی دکتر Mark Erwinموفق به جداسازی سلول‌های بنیادی  notochordal and adult از دیسک بین مهره‌ها شده‌اند. سلول های بنیادی توانایی ازدیاد و تمایز به انواع سلول‌های تخصص یافته همچون استخوان، چربی و دیگر سلول های مختص بافت را دارند. طبق یافته‌های محققان، سلول‌های به دست آمده از ناحیه بین مهره‌ها توانایی تمایز به سلول‌های عصبی را دارند. آنها به تازگی دریافته‌اند که در آزمایشگاه می‌توانند مرگ سلول‌های دیسک را متوقف نمایند و عملکرد آنها را حفظ کنند. کاری که گمان می‌شد غیر ممکن است. این تحقیق بر روی حیوانات کوچک و در آزمایشگاه انجام شده است. موفقیت این مطالعه به این معنی است که سلول‌های فرد می‌تواند بر ای درمان خود وی استفاده شود. تصور این است که سلول‌های بنیادی فرد می‌تواند در صورت آسیب دیسک ازوی جدا شده و بعد از تولید اعصاب یا دیسک‌ها مجددا به بدن وی جایی که نیاز به ترمیم دارد، بازگردانده شود. در این روش افزایش در صد سلول‌های زنده و محیط سلولی مورد توجه بوده است. کیفیت زندگی این بیماران با افزایش عملکرد و کاهش درد بهبود خواهد یافت. منبع

محققان در بررسی‌های جدید خود راه را برای استفاده از دارودرمانی در ضایعات نخاعی باز کردند. سلول‌های موجود در بافت آسیب دیده نخاعی مولکول‌هایی را آزاد می‌کنند که به سطح نورون‌ها متصل شده و به رشته‌های عصبی جداشده (آسیب دیده) اجازه نمی‌دهد تا از مناطق آسیب دیده عبور کرده و اتصالات جدید به وجود آورد و این فرایند باعث بهبودی حرکتی و احساسی شود. در حقیقت این مولکول‌ها از ورود بافت‌های اعصاب از مناطق آسیب دیده و پیوند با مناطق سالم نخاع جلوگیری می‌کنند. یافتن این محل جدید می‌تواند امیدی برای دارودرمانی ضایعات نخاعی باشد. ‌این مساله برای حدوداً دو دهه‌ ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده بود. آنها می‌دانستند که این مولکول‌ها از تولید دوباره رشته‌های اعصاب جلوگیری می‌کند ولی نحوه و چگونگی آن معلوم نبود اکنون که محل‌های اتصال آنها به نورون‌ها مشخص شده است محققان دنبال روشهایی برای جلوگیری از سد راه کردن پیوند رشته‌های اعصاب توسط این مولکولها هستند. با توجه به نتایج این تحقیق پژوهشگران امیدوارند در آینده بتوانند بیماران آسیب دیده نخاعی را با یک قرص درمان کنند. منبع

پیوست: شاید این مطلب را قبلا خونده باشید یا شاید مثل من براتون جدید باشه، به‌هرحال، فکر کردم این مطلب امید بخش را بنظر دوستان برسانم.

امیرفرهاد زندی و بابا مهرداد زندی

پژوهشگران ایتالیایی در تحقیقات خود نشان دادند که گلبولهای سفید میتوانند مغز نخاع سیستم عصبی را ترمیم کنند.ماکروفاژهای خون گروهی ویژه از گلبولهای سفید هستند که به طور عادی در مبارزه با عفونتها نقش دارند اما اکنون عملکرد جدیدی از این گلبولها که تاکنون ناشناخته بود کشف شد. در این تحقیقات، محققان دانشگاه سن رافائله میلان در مغز نخاع گروهی از موشها یک جراحت ایجاد کرده و سپس ماکروفاژهایی را که برای ردیابی بهتر سبز رنگ کرده بودند را به منطقه جراحت تزریق کردند. نتایج این آزمایشات نشان داد که ماکروفاژها میتوانند حراجت نخاعی را ترمیم کنند و همزمان تواناییهای خودترمیمی بافت آسیب دیده را تحریک کنند. این تحقیقات میتواند امیدهای جدیدی را برای درمان جراحات مغز نخاع ارائه کند. درحال حاضر هیچ درمان علمی برای ضایعات نخاعی وجود ندارد. سالانه ۱۳۰ مورد جدید در دنیا دچار ضایعات نخاعی میشوند و درحال حاضر در حدود ۵/۲ میلیون نفر از این آسیب رنج میبرند.این دانشمندان در این تحقیقات کشف کردند که ماکروفاژها یک ماده قوی ضد التهابی به نام اینترلوکین ۱۰ را ترشح می‌کنند که میتواند در کاهش جراحات سیستم عصبی نقش مهمی ایفا کند. به گفته این محققان از این روش میتوان علاوه بر ترمیم جراحات نخاعی در درمان بیماریهای تخریب نورونی مثل آلزایمر و پارکینسون نیز استفاده کرد.

پایانه: چند روز پیش دوستی وبلاگی بهم گفت: هان ای کسی که عاشق سفر و کوه و جنگل و دریا هستی،
بدآن و آگاه باش که الآن بهترین زمان برای سفر به شماله. هوا نه گرم است و نه سرد و نه شرجی، و از همه مهمتر اینکه همه‌جا خلوته و میشه در نهایت آرامش از طبیعت لذت برد. گفته‌ی دوستم من را بسیار هوسی کرد. شب بود و من خوابم نمی‌برد، وسوسه‌ی سفر به شمال بالا گرفته بود. فکر کردم و دیدم همه چیز مهیا است برای سفری راحت و کوتاه، من بودم و ویلچر برقی و کامی و شب. تصمیم گرفتم و با یاری کامی آغازیدم حرکت را، اونقدر رفتم تا به شالیزاری زیبا رسیدم، هوا ابری بود و شالی‌ها آماده‌ی برداشت. فوری همانجا با عکسی از خودم، ثبت خاطره کردم تا دلم خوش باشد به این شب گردی و سفر.

لینک دوستان من