قدیم‌ها همیشه با بالش مشکل داشتم و هیچ وقت بدون بالش مخصوص خودم درست خوابم نمیبرد. بعد شکستن گردنم مشکلم با بالش بیشتر شد. طی سال‌های گردن‌شکستگی یه تشک ابری ۴۰ساله که فسیل شده بود برام بهترین بالش بود، اما این اواخر دیگه تبدیل به پودر ابر شده بود و اصلا بهم آرامش نمیداد. قبل سفر شمال تو بازاری کنار خیابانی که روبروی کارخانه‌ی اتول سازی نزدیک منزلمان تشکیل میشه تو بساط یکی از دست‌فروش‌ها پشت‌گردنی صندلی اتول دیدم. چون توی بیشتر اتول‌ها از این پشت‌گردنی‌ها دیده بودم توجه‌مو جلب کرد و یکی‌شو گرفتم و خوب وارسیش کردم. دیدم خیلی نرم و فنریه، پشتشو که نگاه کردم دیدم زیپ داره، زیپشو بازکردم و دیدم توش پرشده از الیافی شبیه پشم شیشه‌ی توی کاپشن. یه جفت از اون پشت‌گردنی‌ها خریدم ۵هزار تومن. پشت‌گردنی‌ها توی اتول بجای راحتی بیشترموجب ناراحتی شد و اصلا به‌کار نیآمد. بعد اینکه از سفر برگشتیم زیپ یکی از پشت گردنی‌ها را بازکردم و مقداری از الیاف بسیار لطیف و فنری‌شو درآوردم و باهاش براخودم یه بالش ژاپنی خوب و راحت درست کردم و بسیار ازش راضی هستم.
پاپوش: دوستانی که بالش براشون مهمه حتما الیاف داخل این پشت گردنی‌ها را امتحان کنن، اگر خوب بود حالشو ببرید و اگر نامناسب بود پشت‌گردنی‌ها را به کسی که اتول داره هدیه بدید. شاید بعضی از لحاف و تشک دوزی‌ها از این الیاف بصورت کیلویی بفروشن.
