یک سلول درمانی آزمایشگاهی موجب شده است که یک بیمار فلج، عملکرد حرکتی بازوها، دستان و انگشتانش را مجددا بدست آورد. یک مطالعه بالینی، محققین ده میلیون سلول بنیادی عصبی مشتق از سلولهای بنیادی جنینی را طی یک جراحی که به منظور تثبیت نخاع بعد از آسیب صورت گرفت، به طناب نخاعی بیماران تزریق کردند. در این مطالعه بالینی شش بیمار مورد سلول درمانی قرار گرفتند. بعد از سلول درمانی، محققین مشاهده کرده‌اند که توانایی این بیماران در استفاده از بازوها، دستان و انگشتان شان بعد از گذشت ۶ تا ۹ ماه بهبود یافت. برای مثال در یکی از مطالعاتی: فردی به نام کریس بوئسن، ۲۱ ساله، مورد تزریق ده میلیون سلول بنیادی قرار گرفت. این سلول درمانی موجب شد عملکرد حرکتی وی به نحوی بسیار مناسبی بهبود یابد، به نحوی که وی در حال حاضر تا حد مناسبی قادر به استفاده از دستانش است: وی می‌تواند دندان‌هایش را مسواک بزند، با کامپیوتر کار کند و در کل کارهایی را انجام دهد که پیش از این قادر به انجام آنها نبود. محققین امیدوارند که این سلول های بنیادی را تا اواسط ۲۰۱۷ مورد تایید قرار گیرد. منبع

درمانی جدید برای آسیب های نخاعی بیمارانی که همه عملکردهای حرکتی و حسی شان را زیر ناحیه آسیب دیده از دست داده‌اند، موجب شده است که این بیماران شش تا ۹ماه بعد از دریافت درمان در عملکردهای حرکتی شان بهبودی نسبی را حس کنند. کمپانی بیوتراپی محصولی از سلولهای بنیادی ارائه کرده است که در اصل سلولهای بنیادی جنینی است که به دقت به سلولهای پیش ساز اولیگودندروسیتی تبدیل شده‌اند که در مغز و نخاع وجود دارند. چندی پیش دکتر فسلر و همکارانش در نشست بین المللی نخاع گزارشی مبنی بر استفاده موفقیت آمیز از محصول جدید ارائه کرد. در این مطالعه وی و همکارانش چند بیماری که تمام فعالیت‌های عملکردی حسی و حرکتی شان را در زیر ناحیه آسیب دیده از دست داده بودند را با استفاده از محصول جدید درمان کردند و نتایج جالبی را بدست آوردند. با استفاده از یک سیستم استاندارد برای سنجش میزان بهبود عملکردهای حسی و حرکتی، آنها نشان دادند که عملکرد حرکتی زیر ناحیه آسیب دیده به میزان بیش از ۴۰درصد بهبود یافته است و این بیماران که از ناحیه مهره‌های C5-C7 آسیب دیده بودند، تا حدی قادر به حرکت دست‌ها و پاهایشان شدند و عملکرد حسی آنها نیز تا حدی امیدوارکننده نشان داد. منبع

دردهای مزمن و عدم کنترل ادرار و مثانه یکی از عواقب آسیب‌های نخاعی است و بسیاری از بیماران درمان این عوارض را بر درمان فلجی یا بی‌حسی‌شان ترجیح میدهد. تیمی از محققین نورون‌های نابالغ انسانی را به موش‌های دچار آسیب نخاعی پیوند کردند و نشان دادند که این سلول‌ها به موفقیت با نخاع آسیب دیده موش ارتباط برقرار کرده و عملکرد مثانه را بهبود بخشیده و درد را کاهش دادند. این موفقیت گامی مهم به سمت تکوین سلول درمانی آسیب نخاعی در انسان است. آنها سلول‌های بنیادی جنینی انسان را در آزمایشگاه کشت داده و آنها را به پیش سازهای نورونی تمایز داند. سپس آنها این سلول‌های انسانی نابالغ را دو هفته بعد از آسیب نخاعی سینه‌ای به موش‌ها پیوند کردند. شش ماه بعد، سلول‌هایی که درست در زیر ناحیه کمری ملتهب نخاع تزریق شده بودند(جایی که عملکرد مثانه کنترل می‌شود) با موفقیت به جایگاه آسیب مهاجرت کردند و به نورون‌های مهاری بالغ تکوین یافتند و ارتباطات سیناپسی را با مدار نخاعی موضعی برقرار کردند. در حالی که موش دچار آسیب نخاعی و سلول درمانی نشده، حساسیت بیش از حدی را به محرک لمس و درد نشان میدهد، موش‌هایی که مورد سلول درمانی قرار گرفته بودند با ایجاد نورون‌های مهاری جدید انسانی، نشانه‌های کمتری از درد نوروپاتیک را نشان دادند و عملکرد ادراری یا مثانه آنها نیز بهبود یافت. محققین امیدوارند که بزودی این سلول درمانی را در مورد انسان نیز تست کنند.منبع

استفاده از سلول بنیادی انسانی برای درمان عوارض آسیب نخاعی

هدف قرار دادن آسیب نخاعی با استفاده از سلول بنیادی جنینی

بیماری که به دلیل تومور نخاعی از ناتوانی فلج نسبی رنج می‌برد بعد از سلول درمانی با سلولهای بنیادی جنینی انسانی مورد درمان واقع شد. کامینی دختر ۱۹ ساله، بلافاصله بعد از این که توموری در پشتش ایجاد شد، هیچ حسی در تمام بخش تحتانی بدنش حس نکرد. آنچه شرایط وی را بدتر میکرد این بود که وی هیچ کنترلی روی ادرار و مثانه خود نداشت. علاوه براین، وی ناچار به کمک گرفتن از دیگران برای امور روزمره خود بود. درمان با استفاده از سلولهای بنیادی جنینی انسانی شامل تزریق سلولهای بنیادی جنینی انسانی جداسازی شده به بیماران است که به آنها کمک میکند که به طور طبیعی روند بهبودشان را طی کنند. سلولهای بنیادی در جایگاه مناسب وارد شده و با استفاده از شرایط محیطی رفته رفته عملکرد بدنی را احیا میکنند. این درمان هیچ عوارض جانبی ندارد و برخلاف پیوند عضو به داروهای سرکوب کننده ایمنی نیاز ندارند. کامینی به مدت ۸ سال تحت درمان با سلولهای بنیادی قرار گرفت و اینک وی به طور کامل از بند ناتوانی رها شده است و میتواند به راحتی و به طور مستقل راه برود. این محققین می‌گویند که در این نوع درمان احتیاج به این نیست که سازش پذیری کاملی بین اهداکننده و گیرنده وجود داشته باشد و فرد نیز احتیاج به مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی ندارد. این در حالی است که برای استفاده از سلولهای بنیادی غیر جنینی هر دو فرد باید با هم مطابقت داشته باشند. مسئول این مطالعه ادعا دارد که ما در حال حاضر بیش از ۱۳۰۰ بیمار را مورد درمان قرار داده‌ایم و هیچ کدام از آنها عوارض جانبی را نشان نداده‌اند.  منبع