دانشمندان علوم اعصاب در یک درمان سه‌گانه را شناسایی کرده‌اند که باعث بازسازی آکسون در جوندگان مدل برای آسیب نخاعی می‌شود. نه تنها آکسون‌های مسیر آسیب دیده رشد می‌کنند بلکه می‌توانند سیگنال‌ها را نیز در سراسر بدن انتقال دهند. اگر محققان بتوانند نتایج مشابهی را نیز در مطالعات انسانی بدست آورند، این یافته‌ها میتواند منجر به درمان شود تا ارتباطات آکسون را در افرادی که با آسیب نخاعی زندگی میکنند، بازسازی نمایند. نظر محققان این مطالعه بر آن است که سه درمان متفاوت از یکدیگر را در یک مسیر قرار دهند و به این طریق بتوانند آکسون‌های بافت آسیب دیده را درمحل زخم نخاع با یکدیگر مرتبط نمایند تا آکسون‌ها بتوانند پیام رسانی خود را بدست آورند. در مطالعات گذشته هر یک از این سه درمان بصورت جداگانه برای ترمیم بافت نخاعی آسیب دیده بررسی شده بود ولی تا به حال ترکیب این سه روش با یکدیگر بررسی نشده بود. رویکرد محققین در این زمینه میتواند اولین قدم در حل این مشکل باشد. مطالعات پیشن بیان می‌دارد برای رشد و درمان بافت عصبی نیاز به سه رویکرد می باشد:

اول برنامه‌ی ژنی برای رشد آکسون، دوم مسیر مولکولی برای فیبرها تا بتوانند رشد و پیام رسانی کنند، و سوم پروتئین‌هایی که به عنوان خرده نان نام گرفته‌اند و باعث می‌شوند آکسون در مسیر صحیح رشد هدایت گردد.

این سه شرط زمانی کاملا فعال می‌باشند که انسان مراحل رشد رحمی را طی میکند. پس از تولد این ژن‌ها خاموش می‌شوند اما ژن‌هایی که کنترل کننده فرآیند رشد عصبی می‌باشند در بدن فعال باقی می‌مانند. هدف از این مطالعه فعال کردن مجدد این ژن‌ها در سه مسیر بوده است.

ابتدا محققین سلول‌های عصبی را با استفاده از ویروس‌ها بی‌ضرر شده دوباره فعال نموده و آن را به موش تزریق کردند. پس از بیهوشی موش، آکسون‌های نخاع را در ناحیه کمری قطع نمودند و به این طریق پاهای عقب موش فلج شد. سپس تیم تحقیقاتی دومین درمان را در موش‌های فلج شده برای ساخته شدن مسیری که آکسون بتواند در امتداد آن رشد کند در نظر گرفتند. در نهایت محققین سومین مرحله که استفاده از مولکول‌های جاذب شیمیایی بود را در پی گرفتند. آکسون‌ها در پی این مولکول‌های شیمیایی رشد می‌نمودند. بعد از گذشت مدت زمانی نتایج بدست آمده جالب بود و نشان میداد نه تنها آکسون‌ها در بافت زخم رشد نموده‌اند بلکه در طرف مقابل ضایعه نیز رشد نموده و ارتباطات جدیدی با نورون ها آن ایجاد کرده اند. درمقابل، در موش هایی که تحت درمان سه گانه قرار نگرفته بودند هیچ گونه افزایش آکسونی در محل ضایعه نخاعی آسیب دیده مشاهده نشد.

نتایج نشان داد زمانی که ستون فقرات حیوان آسیب دیده و درمان شده با روش ترکیبی با یک جریان الکتریکی ضعیف شده تحریک شود ۲۰ درصد پاسخ در بافت‌های فلج شده مشاهده می‌شود اما در حیواناتی که تحت درمان ترکیبی قرار نگرفته بودند پس از تحریک الکتریکی مشابه، هیچ پاسخی دیده نشد. اما با وجود اینکه پاسخ در اندام‌های پایینی قابل مشاهده بود، حرکتی در این اندام‌ها دیده نشد.

انتظار محققان این بود که آکسون‌های تازه تشکیل شده همانند آکسون‌هایی که بصورت اولیه در جنین رشد می‌کنند بتوانند فورا به فعالیت عادی خود باز گردند. در ادامه محققان در پی یافتن روشی می‌باشند که بتوان حرکت را به اندام‌های حرکتی که در اثر آسیب نخاعی فلج شده‌اند بازگردانند. منبع

پیوست: دوستان نخاعی توجه کنید: خبر بالا، خبری است خوب که نشان میدهد دانشمندان و محققین مشغول کار هستند و هر تحقیق دریچه‌ای نو بر روی آنان می‌گشاید از سختی و پیچیده بودن درمان آسیب نخاعی. بشخصه هیچ اعتقاد و باوری به درمانی برای افراد ضایعه نخاعی ندارم که بتواند شخص را سرپا کند. بهترین درمان برای ضایعات نخاعی، پذیرفتن تا آخر عمر با این شرایط زیستن است. اگر پذیرفتیم میتوانیم بسوی خوب زیستن با معلولیت حرکت کنیم.

بازدیدها: 136