ایمپلنت
ایلان ماسک و درمان فلج
ایلان ماسک گفت که خوشبین است که ایمپلنت‌ها می‌توانند عملکرد تمام بدن را برای افراد دارای آسیب نخاعی را بازیابی کنند.
ماسک گفت: من فکر می کنم ما با نرولینک فرصتی داریم تا عملکرد کامل بدن را به فردی که آسیب نخاعی دارد بازیابی کنیم. او افزود: من نمی‌خواهم امیدها را بی‌دلیل افزایش دهم، اما به طور فزاینده‌ای متقاعد شده‌ام که این کار می‌تواند انجام شود. او گفت: با شش هفته تمرین، میمون یاد گرفت که در ازای دریافت جایزه اسموتی موز، پونگ، بازی ویدیویی کلاسیک دهه ۱۹۷۰ را بازی کند.
ماسک گفت: که اولین محصولات نرولینک به افراد فلج این امکان را می‌دهد تا از گوشی هوشمند با ذهن خود سریع‌تر از افرادی که از انگشت شست استفاده می‌کنند؛ استفاده کنند و نسخه‌های بعدی آن به افراد دارای آسیب نخاعی برای راه رفتن دوباره کمک می‌کند. این استارت‌آپ ادعا کرده است که این آزمایش‌ها گام‌های اولیه‌ای هستند که می‌توانند روزی افراد فلج را قادر سازند تا تنها با استفاده از فعالیت عصبی خود، رایانه‌ها و دستگاه‌های تلفن همراه را به راحتی کار کنند. قطعاً نمی‌گویم که می‌توانیم این کار را انجام دهیم، اما به طور فزاینده‌ای مطمئن هستم که این امکان وجود دارد.منبع
پاورقی: طی تماسی که با مدیر شرکت تولید کننده تشک طبی امیدان مهر آیین داشتم گفتن بزودی تعدای از تشک‌های اسفنجی مخصوص افراد ضایعه نخاعی را عرضه خواهند کرد. من مدت ۲۸ ساله بدون مشکل زخم شدن از این تشک‌ها استفاده میکنم
استروژن پلیمریزه درمانگر نخاع
آسیب طناب نخاعی که منجر به فلجی و کاهش قدرت حرکتی می‌شود با همان ترومای اولیه متوقف نمی‌شود و گزینه‌های درمانی اندکی وجود دارد که مانع از تخریب بیشتر و مشکلات بیشتر شود و به نوعی می‌توان گفت درمانی برای این عارضه وجود ندارد. پژوهشگران یک زیست ماده جدید و امیدوار کننده را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به طور هدفمند آسیب طناب نخاعی را درمان کرده و مانع از آسیب دیدگی بیشتر شود. در این پژوهش محققین نشان داده‌اند که چگونه استروژن به عنوان یک هورمون تولید شونده بوسیله خود بدن می‌توانند به یک زیست ماده با آزادسازی سازی آهسته پلیمریزه شود و برای حفاظت از سلول‌های سیستم عصبی استفاده شود و حتی موجب افزایش بازسازی شود. بعد از آسیب طناب نخاعی، رادیکال‌های آزادی تولید می‌شوند که با گذشت زمان موجب افزایش آسیب دیدگی می‌شوند. در این میان محققین با الهام گرفت از ذات استروژن به عنوان یک ماده حفاظت کننده عصبی، یک پلیمر را تولید کردند که می‌تواند بعد از ایمپلنت شدن مستقیم به طناب نخاعی، بافت آسیب دیده را هدف قرار داده و استروژن را به عنوان یک ماده درمانی به آهستگی هر چه تمام تر در این نقطه آزاد کند. این رویکرد در مقایسه با داروهایی که به طور متداول استفاده می‌شوند اثر درمانی دقیق‌تر و موثرتری دارد و مانع از ایجاد عوارض جانبی در سایر اندام‌ها می‌شود. در تست‌های آزمایشگاهی، تیمار نورون‌ها و آستروسیت‌ها با استروژن پلیمریزه شده مشاهده شد که استروژن نه تنها دارای اثرات حفاظت کنندگی عصبی بلکه ممکن است بازسازی را نیز افزایش دهد. این اولین بار است که محققین نشان داده‌اند پلی استروژن می‌تواند فرا رشد سلول‌های عصبی را بدون استفاده از فاکتورهای رشد تقویت کند. مبحث انتقال دار به طناب نخاعی آسیب دیده یک بحث واقعا چالش برانگیز است و یافتن راهکارهایی از این دست می‌تواند موجب افزایش امید در بیماران ضایعه نخاعی باشد که تعداد آنها نیز کم نیست. منبع
بهبود فلج نخاعی با تحریک الکتریکی
متخصصان با تحریک الکتریکی نخاع بیمار مبتلا به پاراپلژی یا فلج کامل، توانایی مجدد حرکت پاها و راه رفتن دوباره را پس از ۴۴ ماه به وی اهدا کردند. پاراپلژی به معنی فلج کامل عضلات است که بیشتر در پاها و پس از آسیب به مهره‌ها مشاهده می‌شود. بیماران پاراپلژی معمولا از ناحیه پا و پایین تنه کاملا فلج هستند و در بیشتر موارد به بی‌اختیاری ادرار مبتلا می‌شوند. متخصصان پس از نصب ایمپلنت تحریک عصبی نخاع دوباره به این بیمار فلج که در حادثه تصادف با موتورسیکلت فلج شده بود توانایی راه رفتن و ایستان بخشیدند. بیمار ٣٢ ساله از ناحیه کمر به پایین کاملا فلج بود، به طوری که پس از ٨٠ جلسه فیزیوتراپی اثری از پیشرفت در درمان وی مشاهده نشده بود. در شیوه جدید تحریک عصبی نخاع، ایمپلنت تولیدکننده پالس‌های الکتریکی در قسمت زیرین نخاع آسیب‌دیده قرار می‌گیرد. متخصصان معتقدند که ایمپلنت جدید با بیدار کردن اعصاب به خواب رفته در ناحیه نخاع با استفاده از تحریک الکتریکی اپیدورال عامل اصلی بهبود این بیمار است. توانایی تحرک انسان نیازمند مسیر سالم عصبی برای حرکت سریع پالس‌های الکتریکی در طول نخاع و پس از آزاد شدن از مغز است. در ضایعات نخاعی ارتباط الکتریکی قسمت آسیب‌دیده از طریق نخاع با مغز قطع شده و عضلات پایین‌تنه از کنترل انسان خارج می‌شوند. در شیوه جدید درمان فلج کامل پزشکان با نصب محرک عصبی در زیر قسمت آسیب‌دیده و سیم‌کشی مصنوعی آن به گره عصبی کنترل حرکات یا CPG نخاع، در پیدایش کانال‌های عصبی جدید در مغز کمک کنند. منبع
کنترل مثانه
افرادی که دچار آسیب نخاعی می‌شوند با چالش‌های بسیار زیادی مواجه هستند که راه رفتن مجدد یکی از کوچک ترین‌های آنها محسوب می‌شود. به همین منظور محققین کمبریج به دنبال راهی هستند که بتوانند کیفیت زندگی این افراد را افزایش دهند. آسیب نخاعی از بسیاری جهات یک بیماری تستوسترونی است به این معنی که از هر پنج مورد آسیب‌های نخاعی، چهار مورد آنها در مردان اتفاق می‌افتد که شیوع آن هم بیشتر در اوایل سن بلوغ است. در نتیجه ارزیابی خطر وقوع این امر در مردان امری لازم است. شاید تعجب آور نباشد که وقتی از بسیاری از این بیماران در مورد اولویت هایشان در صورت سلامت سوال پرسیده می‌شود آن ها ابتدا به داشتن فعالیت جنسی و سپس توانایی حرکت دست و پا اشاره می‌کنند. راه رفتن و کنترل مثانه و ادرار اولویت‌های بعدی آنها محسوب می‌شود. در حال حاضر احیای عملکرد مثانه و کنترل ادرار یکی از چالش های اصلی است و بیماران مجبورند که مثانه‌شان را با سم بوتولینیون توکسین(بوتاکس) پر کنند تا آن را فلج کنند و بوسیله کاتتر چند بار در روز آن را تخلیه کنند. این شاید روشی ساده باشد اما استفاده از کاتتر می‌تواند منجر به عفونت و اسکار در بافت پیشابراه شود. برای حل این مشکل دکتر Fawcett و همکارانش در کمبریج ابتدا از دستگاهی موسوم به Brindley deviceاستفاده کرده‌اند که ایمپلنتی است که به صورت یک محرک خارجی دستی عمل می‌کند و با انقباض مثانه به تخلیه شدن آن کمک می‌کند. این دستگاه نیز با مشکلاتی همراه است که از جمله آنها تضعیف کردن اعصاب حسی است که از لگن به نخاع می‌روند و در نتیجه این امر عضلات لگنی ضعیف شده و عملکرد جنسی از دست می‌رود. در ادامه، آنها ورژن بیورباتیکی از دستگاه Brindley را تولید کردند که سیگنال‌ها را از اعصاب حسی لگن دریافت می‌کند و پاسخ می‌دهد و در نتیجه این آسیب را قطع نمی‌کند. این سیگنال‌ها مانع تخلیه بی‌اختیار مثانه در زمان تحت فشار قرار گرفتن می‌شود و به بیماران اعلام می‌کند که مثانه آنها تا چه حد پر شده است و چگونه می‌توانند با استفاده از سیستمی الکترونیکی آن را تخلیه کنند. محققین امیدوارند بزودی این سیستم بیوروباتیک را وارد بازار جهانی کنند تا بیماران زیادی بتوانند از آنها نفع ببرند.منبع
درمان نخاع با علم نانو
محققان آمریکایی می‌گویند که آنها یک ژل از طریق مهندسی نانو درست کرده اند که فیبرهای سخت شده نخاع را قادر می‌سازد که از نو بوجود آمده و رشد کنند. به گزارش سایت پزشکان بدون مرز دانشمندان دانشگاه نورث وسترن گفتند از آنجا که فیبرهای عصبی آسیب دیده نمی توانند دوباره رشد کنند،جراحت‌های نخاعی اغلب به فلج‌های دائمی و کاهش حس منجر می‌شوند.هرچند فیبرهای عصبی یا آکسون‌ها توانایی رشد مجدد دارند اما دوباره رشد نمی کنند زیرا بافت اسکار(scarیا نسج سفیدی لیفی که در پایان التیام زخم به خصوص در پوست برجای می‌ماند) که اطراف زخم ایجاد می‌شود، جلوی رشد آنها را می‌گیرد. دانشمندان گفتند، این نانو ژل که در دانشکده پزشکی دانشگاه فاینبرگ ابداع شده است از تشکیل بافت اسکار جلوگیری می‌کند و فیبرهای سخت شده نخاع را قادر می‌سازد تا از نو ایجاد شوند و رشد کنند. این ژل بصورت مایع در نخاع تزریق می‌شود و در چارچوبی که از فیبرهای جدید عصبی حمایت می‌کند، سوار می‌شود.زمانیکه این ژل به موشها ی مبتلا به جراحت نخاع تزریق شد پس از شش هفته توانایی این حیوانات برای استفاده از پاهای عقبی شان و راه رفتن بطور چشمگیری افزایش یافت. اما دکتر کسلر تاکید کرد که آنچه روی موشها موثر واقع شده است، الزاما در انسانها نیز موثر نخواهد بود.
پاپوش: شاید روزی گروهی از دانشمندان به نتیجه برسن که برای ترمیم نخاع از چند روش درمانی هم زمان استفاده کنند، اینطوری شاید نخاع اونقدر رشد کنه که از چشم آدم بزنه بیروووووون