مردم ایران برای استقلال و آزادی، انقلاب نمودند و در بهمن ۵۷ پیروز شدند. مردم برای رسیدن به اهدافشان افرادی را استخدام نمودند که طعم و لذت ناتمام شهوت آلود قدرت و ثروت باعث شد مستخدمان مردم خود را در مقام ارباب مردم ببینند و از هرگونه ظلم و ستم و اعمال فشار در حق مردم و چپاول و تاراج اموال مردم به شیوههای مختلف کمترین تردیدی به خود راه ندهند.
بیش از ۴۰ سال است که متصرفین قدرت و ثروت برای کسب مشروعیت، هواداران حاکمیت جمهوری اسلامی و افرادی که دستشان زیر ساطور است را با هر بهانهای به خیابان میکشانند. و هر کس که در مقابل دزدی و اختلاس و انواع ظلم و جنایت و بیعدالتی و …. مخالفتی بروز دهد با انگ نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی و توطئه و معاند و خرابکار و اغتشاشگر و هنجار شکن و ضد امنیت و عناصر سازمان یافته و آموزشدیده ضد انقلاب و محارب با خدا و رسول و امام زمان و ….. محکوم میشود. و جالب اینکه محمود احمدینژاد رئیس جمهور محبوب رهبر در بیاناتی میفرمایند: حمله به نمادهای محترم و شکستن و سوزاندن کار نیروهای سازمانیافته به جهت کسب مشروعیت برای سرکوب است.
همانطور که حق تجمع و اعتراض به نفع حاکمیت را مشروع میدانید و مرتب هواداران را به اعتراض بر علیه مخالفان خود فرامیخوانید.
حق تجمع و اعتراض مخالفان حاکمیت و برنامهها و قوانین غیر مردمی و غلط را نیز مشروع بدانید و حداقل سالی یک بار به معترضین حق تجمع و اعتراض بدهید تا مردم اینگونه تبدیل به بشکه باروت و خشم نشوند.