در یک پیشرفت پیشگامانه برای افراد فلج، درمان انقلابی NVG-291 برای آسیب نخاعی قرار است در سال ۲۰۲۲ تحت آزمایشات بالینی فاز دوم قرار گیرد. تعداد بیمارانی که در مطالعه ثبت نام خواهند شد هنوز اعلام نشده است. شایان ذکر است، NervGen نه تنها بیماران حاد را در این کارآزمایی درمان می کند، بلکه بیماران مزمن را نیز درمان می کند، که معمولاً به دلیل چالش شدیدی که وضعیت آنها برای هر داروی جدیدی ایجاد می کند، در چنین آزمایشاتی قرار نمی گیرند. با این حال، دکتر سیلور می گوید که NVG-291 پتانسیل دستیابی به نتایج قابل توجهی را برای بیماران SCI حاد و مزمن دارد.

توانایی NVG-291 برای نشان دادن بهبود قابل توجهی در عملکرد حرکتی، عملکرد حسی و کنترل مثانه در مدل‌های حیوانی استثنایی است.» در اصل، NVG-291 برای مهار مکانیسم هایی طراحی شده بود که از ترمیم بدن جلوگیری می کند. کاهش این سیگنال‌های شیمیایی انسدادی باعث می‌شود که «نوروپلاستیسیته» در نورون‌های آسیب‌دیده اتفاق بیفتد، که مستلزم سیم‌کشی مجدد اعصاب اتصالات موجود و ایجاد اتصالات جدید است. همچنین “بازسازی آکسون” را تسهیل می کند، که شامل اتصال مجدد رشته های عصبی بریده شده به اعصاب دیگر است. و منجر به “ریملیناسیون” می شود، که ترمیم آسیبی است که توانایی نورون ها را برای ارسال موثر سیگنال های خود مهار می کند. شاید پویاترین بخش این فرآیند ترمیم سه جانبه، ارتقاء انعطاف پذیری عصبی در سلول های عصبی آسیب دیده باشد که منجر به ایجاد مسیرهای عصبی جدید، معروف به “جوانه زدن” می شود. دکتر سیلور می‌گوید از هیچ داروی در حال توسعه دیگری که می‌تواند نورون‌های سالم را برای رشد کافی برای جبران عملکرد تمام نورون‌های پروگزیمال مرده در مغز یا ستون فقرات توانمند کند، بی‌اطلاع است. به عبارت دیگر، NVG-291 اجازه می دهد تا فرآیند بهبودی احیا کننده با جوانه زدن جوان سازی همه نورون های سالم (از جمله بهبود قابل توجه در فعالیت سیناپسی) در محل آسیب ها، حتی آسیب های طولانی مدت، انجام شود.

مهم‌تر از همه، دکتر سیلور نشان داده است که سیستم عصبی موش‌های آزمایشگاهی او می‌تواند خود را ترمیم کند و مسیرهای عصبی جدیدی را جوانه بزند و به آنها اجازه دهد تقریباً بدون هیچ نقصی دوباره راه بروند و حتی از نردبان بالا بروند. در حال حاضر، کسانی که از آسیب نخاعی رنج می برند هیچ درمان معنی داری از داروهای موجود پیدا نمی کنند، زیرا هیچ دارویی وجود ندارد که توسط FDA تایید شده باشد. علاوه بر درمان آسیب نخاعی، این مکانیسم دارویی جدید در درمان  مولتیپل اسکلروزیس  (MS)، آسیب مغزی تروماتیک، سکته مغزی و حتی بیماری آلزایمر نیز نوید قابل توجهی را نشان داده است. در مجموع، امید جدیدی به ده‌ها میلیون مبتلا به  بیماری‌های عصبی  در سراسر جهان می‌دهد. تاکنون هیچ دارویی در هیچ کجای دنیا برای ترمیم اعصاب تایید نشده است. این بدان معناست که کارآزمایی بالینی فاز دوم NervGen می‌تواند زمینه را برای راه‌اندازی دسته جدیدی از داروهای تغییردهنده بازی فراهم کند. به همین دلیل است که بسیاری از بیماران در سراسر جهان با نیازهای پزشکی برآورده نشده به دلیل آسیب به سیستم عصبی مرکزی خود، نگران نشانه‌هایی از تشویق از آزمایش‌های بالینی فاز دوم برنامه‌ریزی شده امسال هستند. بر این اساس، مخاطرات بسیار بالاست. با این حال، دکتر سیلور می‌گوید که او قبل از این آزمایش انسانی مهم دلهره‌آور نیست.

بخشی از استدلال او این است که جوندگان سیستم عصبی بسیار مشابهی با انسان دارند و به درمان آسیب های نخاعی به شیوه ای مشابه پاسخ می دهند. او می‌گوید: «بازیابی‌ای که در موش‌های آزمایشگاهی دیده‌ایم، به‌ویژه زمانی که از دوزهای بالا استفاده می‌شد، چشمگیر نیست. ما موش‌هایی را دیده‌ایم که از فلج شدن کامل به راه رفتن دوباره بدون هیچ گونه نقص ظاهری رسیده‌اند. شایان ذکر است که کار من با موفقیت در آلمان توسط محققان مستقل با استفاده از دوزهایی پنجاه برابر بیشتر از آنچه ما استفاده کردیم، تکرار شده است. بر اساس نتایج مطالعه آلمانی، حتی در چنین دوزهای بالایی، موش ها هیچ گونه سمیتی را تجربه نکردند. دکتر سیلور انتظار دارد آزمایش‌های بالینی فاز I در حال انجام برای NVG-291 (آزمایش ایمنی) نتایج مشابهی را ایجاد کند. او می‌گوید: «این مولکول در حال حاضر برای سمیت در آزمایش‌های فاز یک آزمایش می‌شود و تاکنون به خوبی توسط افراد آزمایشی تحمل شده است. و ثابت شده است که در جریان خون انسان نسبت به موش ها پایدارتر است، که شگفتی بسیار خوبی بوده است.

همچنین به نظر می رسد که در بدن بسیار طولانی تر از موش ها باقی می ماند که این نیز پیشرفت بسیار خوبی است. اگر بتوانیم ثابت کنیم که می‌توانیم NVG-291 را به مغز و نخاع وارد کنیم، کارهای جادویی انجام خواهد داد. ما قبلاً آن را در مدل های حیوانی خود دیده ایم. وقتی شروع به تزریق به افراد می کنیم، امیدواریم شاهد بهبودی آنها باشیم. به یاد داشته باشید که استحکام بازیابی که در مدل‌های حیوانی دیده‌ایم بی‌سابقه است. اگر بتوانیم چیزی شبیه به انسان را ببینیم، قابل توجه خواهد بود.» منبع