محققان تکنیکی را برای چسباندن و ترازبندی سلول‌ها بر روی یک نری و مادگی انعطاف پذیر، معروف به هیدروژل، ایجاد کرده‌اند که هدف آن ایجاد داربستی که می‌توان سلول‌های عصبی را بر روی آن رشد داد و برای سلول‌ها راهنمایی برای گسترش پروژه های نازک یا آکسون‌های طولانی که به عنوان خطوط انتقال سیستم عصبی عمل می‌کنند، فراهم کرد.
محققان می‌گویند: امید ما این است که اگر اتصال مجدد آکسون اتفاق بیفتد، با استفاده از این فناوری بتوانیم شاهد بازگرداندن عملکرد باشیم. آسیب نخاعی ویرانگر است، و اگر بتوانیم به تعدادی از این موارد بپردازیم، این ما را بسیار خوشحال خواهد کرد. یک چالش اساسی یافتن راه‌هایی برای چسباندن سلول‌ها به هیدروژل بود، ماده‌ای که از یک پلیمر مصنوعی یا طبیعی آبکی تشکیل شده است و شبیه ژلاتین هنوز تنظیم نشده است.
برای غلبه بر این چالش، محققان روشی را برای استفاده از یک لایه چسب سلول در بالای هیدروژل ایجاد کردند. در ابتدا تیم حلال آبگریز را استفاده می‌کند که تشکیل یک لایه اکسید تیتانیوم یا زیرکونیوم را در سطح هیدروژل امکان پذیر می‌کند. گام بعدی مونتاژ تک لایه فسفونات است که به پوشش اکسید تیتانیوم یا زیرکونیوم متصل شده است، که سلول جذاب است. در ابتدا با پوشاندن قسمتهایی از سطح هیدروژل، محققان می‌توانند مناطق دقیقاً چسبنده‌ای را ایجاد کرده و به سلول‌ها امکان الگوسازی و مونتاژ یک ماتریس خارج سلولی با آرایش‌هایی را بدهند که برای ترمیم عصبی مفید هستند. منبع