بسیاری از ژن‌های دخیل در ترمیم طبیعی طناب نخاعی آسیب دیده لامپری در ترمیم سیستم عصبی محیطی پستانداران نیز دخیل هستند. لامپری‌ها گروهی از ماهیان بدون آرواره هستند که از حدود ۵۵۰ میلیون سال قبل از اجداد مشترک با انسان منشا گرفته‌اند. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که لامپری‌ها بدون این که نیاز به دارو یا درمان خاصی داشته باشند قادرند طناب نخاعی آسیب دیده‌شان را ریکاوری کنند. در مطالعه‌ای جدید محققین هم‌پوشانی وسیعی را بین فاکتورهای رونویسی که در بازسازی طناب نخاعی لامپری نقش دارند با سیستم عصبی محیطی پستانداران کشف کرده اند. آنها فرایند بهبود یافتن لامپری را دنبال کردند و نمونه‌هایی از نواحی مختلف مغز و طناب نخاعی این موجود در بازه‌های زمانی مختلف گرفتند (از اولین ساعات بعد از آسیب تا سه ماه بعد از آسیب). همانطور که انتظار میرفت، آنها ژن‌های بسیاری را در طناب نخاعی شناسایی کردند که با گذشت زمان و طی ریکاوری تغییر می‌کنند. هم چنین شماری از بیان ژن‌های ناشی از آسیب نیز در مغز تغییر می‌کند. این نتایج نشان داد که بعد از آسیب نخاعی، مغز نیز تغییرات زیادی می‌کند. در واقع بسیاری از افراد فکر می‌کنند که آسیب نخاعی تنها مختص خودش است اما این مطالعه نشان می‌دهد که این آسیب روی مغز نیز اثر می‌گذارد. هم چنین این مطالعه نشان داد که بسیاری از ژن‌های مرتبط با ترمیم طناب نخاعی بخشی از مسیر پیام رسانی Wnt هستند که در تکوین بافت‌های مختلف بدن نقش مهمی را بازی می‌کند. زمانی که این لامپری‌ها در شرایط آزمایشگاهی با مهار کننده‌های مسیر Wnt تیمار شدند، هرگز توانایی خود برای شنا کردن را بازیابی نکردند. از آنجایی که این مسیر پیام رسانی(Wnt) در انسان نیز فعال است، میتوان گفت که بسیاری از ژن‌های دخیل در این مسیر و بازسازی طناب نخاعی در لامپری، در انسان نیز وجود دارند و میتوان با مطالعه بیشتر این مسیرها در این جانوران ساده‌تر، هدف‌های درمانی جدیدی را برای درمان ضایعه نخاعی در انسان شناسایی کرد.منبع