در ادامه ی مطلب قبل : من میگم خدایی که کائنات را به این بزرگی آفریده که حتی تصور بزرگی اون هم در ذهن تمام آدم ها نمی گنجه اونقدر بزرگ و بخشنده و مهربان هست که تمام آفریده های خود را در روز قیامت با یک چشم نگاه کند و همه را به بهشت بفرستد. همونطور که همه شنیدیم خدا از حق خودش میگذرد , یقیناً هم غیر از این نیست و نباید شک کرد . من اینطوری باور دارم که اگه خدا در قرآن موضوع بهشت و دوزخ و کار گناه و ثواب و اطاعت از امر الهی و دوری از وسوسه های ابلیس را بیان کرده , برای این دنیا است و نه برای زندگی پس از مرگ. بزرگ ترین بهشت و بزرگترین جهنم ها وجدان هر انسان است. اگر کسی پیش وجدان خود محکوم و دوزخی بود مرگ برای او سخت ترین سخت ها است. عذاب وجدان باعث میشه که آدم ها قبل از مردن در همین دنیای خاکی در دنیای وجدان خود جهنم را تجربه کنند و همیشه از مرگ بترسند که مبادا بعد مرگشان به جهنم بروند. اما اگر کسی پیش وجدان خودش احساس خوبی داشت و خیلی خودش را گناهکار نمیدانست و در دادگاهی که وجدان خود آدم , قاضی عادل اون است , روسفید بود و همیشه از خود احساس رضایت نمود , اون آدم در این دنیا بهشت را تجربه کرده و هیچ وقت از این نمی ترسه که کی و چطور مرگ را درآغوش بگیرد. همونطور که رفتار روزانه آدم ها در خواب شبانه آدم ها منعکس میشه رفتار و کردار آدم ها در زمان برزخ با روح آدم ها میماند و میتونه حس دوزخی بودن و بهشتی بودن را همراه داشته باشه , این حس های خوب یا بد تا زمان قیامت با ارواح هست و از اونجاست که نوبت کرامت پروردگار میشه و از اون به بعد هم همه جاشون فردوس برین است . نتیجه ی اخلاقی : می بخور , منبر بسوزان , مردم آزاری نکن , که با عث عذاب وجدان نشه .

پسوند: کرایسلر یکی از موسیقی‏دانان بزرگ، پس از اجرای یک برنامه، مخاطب یکی از حضار قرار گرفت: آقای کرایسلر، حاضر بودم نیمی از زندگی خود را بدهم تا بتوانم مثل شما ویلن ‏بزنم! کرایسلر در پاسخ گفت : من هم همین کار را کردم